ΟΙ ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΝ Ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΦΑΡΟΣ ΣΤΟ ΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟ ΣΚΟΤΑΔΙ
Η δολοφονία του καθηγητή Ν. Τεμπονέρα από φασιστικές συμμορίες της ΟΝΝΕΔ ήρθε την στιγμή όπου μαθητές σε όλο τον ελλαδικό χώρο καταλάμβαναν σχολικά κτήρια, διαδήλωναν και συγκρούονταν με τους μπάτσους. Η δολοφονία πυροδότησε ένα μεγάλο εξεγερτικό κύμα στην Πάτρα, στην Αθήνα και σε άλλες μεγάλες πόλεις. Στην Πάτρα 15.000 διαδηλωτές πορεύτηκαν προς την Νομαρχία Πατρών. Οι συγκρούσεις διήρκεσαν για πάνω από 7ώρες. Στην Αθήνα υπό το σύνθημα «να καεί, να καεί το μπουρδέλο η Βουλή» πέφτουν οι πρώτες μολότοφ, πυρπολείται όχημα της Group-4, καίγονται κλούβες των ΜΑΤ στο Ζάππειο, ενώ καταστρέφονται τα γραφεία της συνδικαλιστικής παράταξης της Νέας Δημοκρατίας. Οι εξεγερμένοι κάλυπταν περιοχή από την αρχή της οδού Αθηνάς μέχρι το Μοναστηράκι και από την αρχή της οδού Πειραιώς ως το Φωταέριο. Την δεύτερη μέρα οι συγκρούσεις συνεχίζονται. Λεωφορεία χρησιμοποιούνται για οδοφράγματα, οι μπάτσοι στην Χαλκοκονδύλη κυνηγιούνται και πυρπολούνται τα γραφεία της Νέας Δημοκρατίας. Να σημειωθεί ότι οι επιθέσεις ήταν κατά κύριο λόγο στοχευμένες σε τράπεζες, μπάτσους και γραφεία της Ν.Δ.
Τα γεγονότα που επακολούθησαν της δολοφονίας του Τεμπονέρα ήταν ουσιαστικά αυτά που πυροδότησαν τις χρόνιες μαθητικές κινητοποιήσεις. Για δέκα χρόνια μετά οι μαθητές και οι φοιτητές θα βρίσκονται συνεχώς στο δρόμο που με την σειρά τους θα πυροδοτούν και άλλα κομμάτια της κοινωνίας σε διαφορετικούς αγώνες. Για δέκα χρόνια το κράτος όχι μόνο μέσω της αστυνομικής καταστολής αλλά και μέσω των ΜΜΕ αλλά και των κομμάτων θα προσπαθήσει να ελέγξει αυτά τα συνεχή συγκρουσιακά κύματα. Σ’ αυτό το σημείο ιδιαίτερο ρόλο έπαιξε και συνεχίζει να παίζει το ΚΚΕ, που σαν γνήσιος νεκροθάφτης κάθε εξεγερσιακής δυναμικής και κατασταλτικός παράγοντας του κράτους, έδινε (και δίνει) πάντα πολύτιμο χέρι βοηθείας στους μπάτσους, συκοφαντώντας και χαφιεδίζοντας τους αγωνιζόμενους.
Η παρακαταθήκη αυτών των αγώνων, όπως και η εμπειρία που έχει αντληθεί είναι μεγάλη. Το κράτος πάντα θα επιθυμεί να σβηστούν όλες αυτές οι εξεγερτικές μνήμες, καθώς τα γεγονότα που επακολούθησαν της δολοφονίας του Τεμπονέρα, για δέκα χρόνια αποτέλεσαν αφετηρία πολλών κοινωνικών αγώνων, δείχνοντας πως τίποτα δεν μπορεί και δεν πρέπει να θεωρείται δεδομένο και τετελεσμένο. Για το λόγο αυτό σήμερα, 30 χρόνια μετά, οι φοιτητές και οι μαθητές οφείλουν να δείξουν πως οι κυβερνητικοί σχεδιασμοί για την Παιδεία (Πανεπιστημιακή αστυνομία, «αιώνιοι» φοιτητές, νέο σύστημα εισαγωγής στα Πανεπιστήμια κ.λπ.) δεν θα πρέπει να θεωρούνται δεδομένοι και εφαρμόσιμοι. Καμμία ιστορία αγωνιζόμενων ανθρώπων και καμμία εξέγερση δεν είναι ξεκομμένη μέσα στο χρόνο, αλλά παραμένουν φάροι μέσα στο εξουσιαστικό σκοτάδι.
Ελευθερόκοκκος
Anarchy press gr 