«Ο νεοναζισμός δεν είναι οι άλλοι. Οι μισητοί δολοφόνοι, που βρίσκουν όμως κατανόηση από τις διωκτικές αρχές λόγω μιας περίεργης αλλά όχι και ανεξήγητης συγγενικής ομοιότητος. Που τους έχουν συνηθίσει οι αρχές και οι κυβερνήσεις σαν μια πολιτική προέκτασή τους ή σαν μια επιτρεπτή αντίθεση, δίχως ιδιαίτερη σημασία που να προκαλεί ανησυχία», Μάνος Χατζιδάκις.
Σύσσωμος ο δημοκρατικός εσμός έπεσε με νύχια και με δόντια πάνω στο πολιτικό πτώμα της Χρυσής Αυγής. Μεγάλος ο διαγωνισμός για την στέψη του καλύτερου, του πλέον αυθεντικού αντιφασίστα. Νίκησε η δημοκρατίτσα μας ουρλιάζουν, κλείστε τους όλους φυλακή, σ’ ένα πραγματικό κρεσέντο υποκρισίας, που μοιάζει δίχως τέλος. Στο Προσκλητήριο της δημοκρατίας ήταν όλοι καλεσμένοι, αριστεροί, κομμουνιστές, δεξιοί, κεντρώοι, σοβαροί ακροδεξιοί, σοβαροί ακροαριστεροί, καθώς πρέπει αντεξουσιαστές. Τους αφιερώνουμε, λοιπόν, ορισμένα από τα καλύτερα «εικονογραφημένα κλασσικά» του αντιφασισμού και τους ευχόμαστε εις ανώτερα… Συνέχεια
Anarchy press gr 