Η παράνοια της τάξης

Η αδιαφορία: αυτή η μάστιγα των απανταχού θρασύδειλων που λαμβάνει διαστάσεις τραγικής συνενοχής. Χρόνια τώρα είμαστε υποχρεωμένοι να ακούμε το ίδιο τροπάριο, να αποδεχόμαστε την κατήχηση ως τρόπο διδασκαλίας και να αποδεσμευόμαστε από την εσωτερική γνώση. Στην ουσία, εκβιαζόμαστε να αποκοπούμε από τη συμπαντική λογική και να εμβολιαστούμε με το αντίδοτο της ατομικής άγρας. Από την άγρα ξεπηδούν άγρια μονοδιάστατα όντα  χρίζοντας αρχηγό του κοπαδιού αυτόν που θα τους υπόσχεται χωρίς να τηρεί καμία από τις υποσχέσεις: αντιθέτως τους αφαιρεί πλεονεκτήματα κοινωνικά, τους εξοστρακίζει σε εδάφη αναχρονιστικά, τους απειλεί με εξόντωση ηθική και σωματική με πρόσχημα την άγνοια των όντων –κατασκευασμένη από τον εκάστοτε αρχηγό σύμφωνα με τις επιταγές της εποχής και της αδιαφιλονίκητης απαίτησής του για δόξα και κέρδος- σε θέματα υψίστου σημασίας, καθώς και την λατρεία των όντων στη φυγοπονία.