Βέρα Φίγκνερ (1852-1942), Μέρος Β΄

Το να χάσεις την ελευθερία σου σημαίνει να χάσεις την κυριότητα του ίδιου του σώματος. (Βέρα Φίγκνερ).

Η δολοφονία του τσάρου Αλεξάνδρου ΙΙ

Ο Φράνκο Βεντούρι, ιστορικός της πολιτικής σκέψης, ισχυρίζεται ότι ενώ το πρόγραμμα των Λαϊκιστών απέτυχε να υποκινήσει την περιζήτητη επανάσταση, οι αγρότες εκτίθενται σε διαφορετικές ιδέες: «Παντού οι αγρότες είχαν ακούσει αυτούς τους περίεργους ταξιδιώτες με έκπληξη, έκπληξη και μερικές φορές υποψία. Αλλά η κυβέρνηση αντιλήφθηκε ότι τώρα δημιουργήθηκε ένα νέο επαναστατικό κίνημα». Πιστεύοντας στα ιδεώδη των Λαϊκιστών, η Φίγκνερ προχώρησε εκεί που οι άλλοι είχαν σταματήσει.

Η πρώτη της ευκαιρία ήρθε τον Αύγουστο του 1877. Αποδέχεται μια θέση ως βοηθός γιατρού στο Studentsy στην επαρχία Σαμάρα, και γίνεται υπεύθυνη για την ιατρική παρακολούθηση 12 αγροτικών περιοχών. Για πρώτη φορά, η Φίγκνερ αντιμετωπίζει την πραγματικότητα του ανθρώπινου πόνου και της στέρησης. Αυτό διήρκεσε μόνο τρεις μήνες. Το 1878 μεταβαίνει στην Αγία Πετρούπολη, όπου γνωρίζει την Σόνια Περόβσκαγια, μια φιλία που θα διαρκέσει μέχρι να κρεμαστεί η Περοβσκάγια για πολιτική τρομοκρατία. Την ίδια χρονιά, η Φίγκνερ μετακομίζει ως βοηθός χειρουργού στο χωριό Vyazimo στην επαρχία Saratov, με την αδελφή της Ευγενία. Για να κάνει την πρακτική της στην ύπαιθρο, η Βέρα έπρεπε να κερδίσει τους δεισιδαιμονικούς αγρότες και τους τοπικούς αξιωματούχους. Για το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού, αυτή ήταν η πρώτη γυναίκα γιατρός με σύγχρονη ιατρική εκπαίδευση που είχαν συναντήσει ποτέ. Η Φίγκνερ εκτιμά στα απομνημονεύματά της ότι είδε πάνω από 5.000 ασθενείς τους πρώτους δέκα μήνες.