TΟΥ ΑΡΙΣΤΕΡΟ-ΔΕΞΙΟΥ ΠΑΡΑ-ΚΡΑΤΟΥΣ ΤΟ ΚΑΓΚΕΛΟ…

«Και που να βάλω και γραβάτα, ποιος με φθάνει…»

Οι αριστεροί «τεχνικοί» της εξουσίας ήταν ανέκαθεν περισσότερο καπάτσοι, ευέλικτοι, τσαλαβατούσαν και τσαλαβατούν με μεγαλύτερη άνεση στα λασπόνερα κάθε εξουσίας, γλοιώδεις αρουραίοι, όπως ο Παύλος Τσίμας, ο Θεωδορικάκος, και τόσοι άλλοι, πριν τον Νικολάκη τον Παππά. Γλείφουν εκεί που προηγουμένως έφτυναν, φελλοί κανονικοί, επιβίωναν και επιβιώνουν σαν τις κατσαρίδες.

Τα «ξεκαθαρίσματα» με την «παλιά διαπλοκή» δεν σήμαιναν τίποτα περισσότερο από τα σκληρά παζάρια με την «νέα διαπλοκή» και φυσικά, όπως κάθε νεόπλουτος στην εξουσία, τα νέα αριστερά φιντάνια έδειξαν από την αρχή το μεγάλο τους ταλέντο.

Οι παλιοί Πασόκοι πρόθυμοι έσπευσαν να συνδράμουν, μαζί τον λεβέντη τον Πάνο τον Καμμένο και κάποιους καραμανλικούς, γνωρίζοντας, βέβαια, καλύτερα την τεχνογνωσία για να λύνονται γρηγορότερα και αποτελεσματικότερα τα «προβλήματα». Τα κάθε είδους προγεφυρώματα απαραίτητα. Άλλωστε, που καιρός για χάσιμο; Οι «πάσες» των «προβληματικών» ΜΜΕ (Μπόμπολας) στα νέα τζάκια (Σαββίδης) ευρηματικές, οι συνεννοήσεις με την γερασμένη διαπλοκή και με την γάτα των Ιμαλαϊών να κρυφακούει (ΔΟΛ, Ψυχάρης) μνημειώδεις, έστω και αν κάπου τα πράγματα δεν προχώρησαν. Αλλά δεν βαριέσαι αδερφέ, η εξουσία, δεξιά ή αριστερή, δεν κωλώνει. Ο διαστημικός αριστερός υπουργός Νίκος Παππάς «έσπασε μέση» και προχώρησε, αγκαλιά πάντα με τον μεγάλο ηγέτη Αλέξη Τσίπρα. Και ας στράβωναν τα μούτρα των «κομματικών». Ξυδάκι! Ο έμπιστος του αρχηγού καβαλώντας το καλάμι της νέας (αριστερής) εξουσίας ίδρωνε την φανέλα. Και δώστου υποσχέσεις σε επιχειρηματίες και επενδυτές για να γεμίζουν και τα κομματικά μαύρα ταμεία με κόλπα ζόρικα, που ήξεραν οι παλιοί και ξεπατίκωσαν οι νέοι. Άριστοι μαθητές, δίχως άλλο, με σημαία το «ηθικό πλεονέκτημα», που σημαίνει διαχρονικά ότι τα περιθώρια για μάσα μεγαλώνουν. Άλλο τόσο μεγάλωνε και η απληστία για εξουσία. Τόσα χρόνια στην απ’ έξω από τα μεγαλύτερα καζάνια και η πείνα ακόρεστη.