Χρειάζεται να κατανοήσουμε, ότι ζούμε σε μια εποχή, όπου ο άνθρωπος υφίσταται τρομερές πιέσεις. Είναι σαφές, πως η υφιστάμενη πραγματικότητα γίνεται ολοένα και δυσκολότερα βιώσιμη, με αποτέλεσμα να συνθλίβονται άνθρωποι και να οδηγούνται σε ακραίες μορφές απομόνωσης. Τα ψυχικά νοσήματα αυξάνονται με τρομακτικούς ρυθμούς. Κατάθλιψη, κρίσεις πανικού, φοβίες είναι μόνο κάποιες από τις παθήσεις του σύγχρονου τρόπου ζωής. Ειδικά, όταν έχουμε να κάνουμε με νέους, οι οποίοι βρίσκονται σε μια διαδικασία αναζήτησης και διαμόρφωσης της προσωπικότητάς τους, και είναι περισσότερο επιρρεπείς σε «πειραματισμούς» κάθε είδους.
Αποτελεί ένα είδος φυσικού νόμου το γεγονός πως, όσο περισσότερο γίνεται αφόρητη η κοινωνική πραγματικότητα, που διαμορφώνουν οι εξουσίες για τους εκμεταλλευόμενους ανθρώπους, τόσο κάποιοι θα προσπαθούν να δραπετεύουν από αυτή. Το θέμα εδώ, όμως, είναι πως τα μέσα για την «φυγή» τα παρέχουν οι ίδιοι οι δεσμώτες. Αυτοί, δηλαδή, που διαμορφώνουν τις καταστροφικές αυτές συνθήκες, κατασκευάζουν και διαθέτουν τα μέσα για μια ψεύτικη φυγή από αυτές. Αυτός ο κύκλος της καταστροφής κρατάει όμηρους και χειραγωγούμενους αυτούς τους ανθρώπους. Συνέχεια