Daily Archives: 20 Απριλίου 2020

Κλειδωμένα μυαλά, ανοιχτά στόματα

Τα μάτια ροκανίζουν την παραίσθηση του χρόνου
Βγείτε από τη ντουλάπα, μην ντρέπεστε: έχουν φύγει όλοι
Ραδιενεργές παρενέργειες
Η παρενέργεια της ραδιενεργής ατομικότητας βλάπτει τη συμβατότητα με το μέλλον
Κοιτούσε μια τον καθρέφτη και μια αυτό – που θύμιζε άνθρωπο – μέσα στον καθρέφτη (κοίτα, κάποιος σε χαιρετάει: το είδωλό σου ή ένας άγνωστος φυλακισμένος σ’ ένα κομμάτι γυαλί;)
Εύθρυπτη η όραση
Φύση: άγρια και ήρεμη όπως της αρμόζει
Οι σκηνές επιβίωσης σοκάρουν το αιμοδιψές κοινό (μα δεν το σοκάρει η ανεξήγητη μανία της εξελικτικής βίας)
Το ένστικτο δε μεταφράζεται
Συλλογικός μυς
Τίποτα δεν περνά απαρατήρητο από το στόμα της ματιάς
Αφαιρετικά στόματα
Περιπλανώμενες, παρακινδυνευμένες στοές
Αποσπώμενες μάσκες
Ματιές στα μέτρα του υποφερτού καταυλισμού Συνέχεια

Η αιώνια μεσημεριανή βαρεμάρα

Η ιστορία διαδραματίζεται κάπου στις δεκαετίες του ’80 και του ’90 και εκτυλίσσεται με άλλους όρους μέχρι και σήμερα.

Μεσημέρι, οι μεγάλοι ξεκουράζονται και τα παιδιά πρέπει να κάνουν ησυχία. Η τηλεόραση, αν υπάρχει, πρέπει να παίζει χαμηλόφωνα, όπως και οι συζητήσεις. Ότι και να κάνεις πρέπει να είναι ελάχιστο και συγχρόνως τόσο μεγάλο, ώστε να καλυφτεί αυτή η τεράστια βαρεμάρα του μεσημεριού. Το μυαλό σου πρέπει να δουλέψει, πρέπει να πάρει στροφές δημιουργίας, αλλοιώς νιώθεις ότι αυτό το μεσημέρι θα σε καταπιεί. Κάπου εκεί γεννιέται η δημιουργία, δημιουργείς με ελάχιστο υλικό και κατασκευάζεις κόσμους, παιχνίδια και ιστορίες. Αντικρίζεις τον εαυτό σου και όλους αυτούς που σε περιτριγυρίζουν, έχεις χρόνο να σκεφτείς και να δημιουργήσεις, ώστε όταν βγεις ξανά το απόγευμα να είσαι ένα βήμα πιο δυνατός και όχι κουρασμένος και αδύναμος λόγω βαρεμάρας. Να εξηγήσεις στους φίλους σου το νέο παιχνίδι που σκέφτηκες, την νέα κατασκευή που έκανες και όλα αυτά να τα δοκιμάσετε όλοι μαζί και να τα πάτε ένα βήμα παραπέρα, εάν πάνε. Να βρεις τρόπους να αποδράσεις απ’ την επιβαλλομένη ησυχία, να σε κινητοποιήσει η βαρεμάρα ώστε να βρεις τρόπους να φύγεις απ’ την σιγουριά της. Σαν μια μητέρα κοτσυφίνα που εκπαιδεύει τα κοτσυφόπουλα να φύγουν απ’ αυτήν. Συνέχεια

Αρέσει σε %d bloggers: