Σοβαρά, ωρέ κτήνη;!

Στα περισσότερα σημεία του κόσμου, εξ αιτίας της καραντίνας, η πλειονότητα των περιπτώσεων μετάδοσης (σημείωση: εννοεί του κορωναϊού) που συμβαίνει σε πολλές χώρες πλέον, συμβαίνει μέσα στις οικίες στο επίπεδο της οικογένειας. Κατά κάποιον τρόπο η μετάδοση έχει εξοριστεί από τους δρόμους και έχει απωθηθεί εντός των οικογενειακών μονάδων. Πλέον χρειάζεται να πάμε και να ερευνήσουμε στις οικογένειες για να βρούμε αυτούς τους ανθρώπους που πιθανόν να είναι άρρωστοι, να τους απομακρύνουμε και να τους απομονώσουμε με έναν ασφαλή και αξιοπρεπή τρόπο. Michael J. Ryan, εκτελεστικός διευθυντής του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας

Το ερώτημα είναι εύλογο: πως θα μπορούσε να συμβεί κάτι τέτοιο χωρίς τη βία και τη συνδρομή των δυνάμεων ασφαλείας;

Γνωρίζουμε πως ένας από τους τελικούς στόχους της ατζέντας της παγκόσμιας κυριαρχίας είναι η φθορά και η διάλυση της οικογένειας ως βασικού κοινωνικού -αλλά και κοινοτικού- κυττάρου. Προσέξτε τη γλώσσα που χρησιμοποιείται: «οικογενειακές μονάδες», παραπέμποντας σε μια απογυμνωμένη από συναισθήματα δομή, με τον τρόπο που θα μιλούσαμε για μια στρατιωτική ή εν γένει κρατική δομή. Όντως στα μάτια τους είναι έτσι: η οικογένεια είναι μια αντίπαλη «δομή» και οι αντίπαλοι μπορούν να αντιμετωπίζονται και με στρατιωτικούς όρους.

Γιατί όμως την θεωρούν αντίπαλη; Για τον ίδιο λόγο που μπορούν να θεωρηθούν αντίπαλοί τους οποιεσδήποτε συνεκτικές ομαδοποιήσεις ανθρώπων, οποιουδήποτε σκεπτικού ή κατεύθυνσης, που ως πρωταρχικό μέλημά τους θέτουν τους στόχους και τα συμφέροντα της ομάδας τους και όχι τα συμφέροντα του κράτους ως «βασικού κυττάρου» της παγκόσμιας κυριαρχίας.

Άνοδος ενδοοικογενειακής βίας την περίοδο της απαγόρευσης των μετακινήσεων

Ο «ιός της αλήθειας», όπως συχνά αναφέρουν οι κινέζοι τον κοροναϊό, έχει βγάλει στην επιφάνεια όχι μόνο τις αδυναμίες του κράτους, των κυβερνήσεων αλλά και κοινωνικές παθογένειες που ίσως να κρύβονται κάτω από τα ωραία χαλιά των σπιτιών. Ο αναγκαστικός περιορισμός μετακινήσεων φέρνει και αναγκαστικούς οικογενειακούς συγχρωτισμούς. Πολλές «δεμένες» και «ευτυχισμένες» οικογένειες, υπό την αναγκαστική πλέον συμβίωση κάτω από την ίδια στέγη και όχι σκορπισμένες στους δρόμους, στις δουλειές και στα καφενεία, εκτυλίσσονται δράματα με θεατρική σκηνή το σπίτι τους. Σε όλο τον κόσμο καταγράφεται άνοδος των περιστατικών ενδοοικογενειακής βίας.

Τί είναι η πολιτική;

Η πολιτική είναι ένα εργαλείο των ΙΣΧΥΡΩΝ, ένα δυνατό όπλο στα χέρια τους. Κάποιοι, καλόπιστοι νομίζουν πως μπορούν να την χρησιμοποιήσουν προς όφελος των ΑΔΥΝΑΤΩΝ. Υπάρχουν βέβαια και οι πονηροί που νομίζουν πως χρησιμοποιώντας την τεχνική αυτή θα μπορέσουν να «περάσουν» τα σχέδια τους και κάποιοι ακόμα πως θα γίνουν δυνατοί ή θα αποκτήσουν προνόμια μέσα στο σύστημα.

Πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού, λένε. Όμως αυτή η τεχνική δεν μπορεί να ξεπεράσει τη σχέση κυρίαρχου – κυριαρχούμενου. Πολιτική είναι η αναγνώριση από τον Αδύνατο της ισχύος του Δυνατού. Πολιτική είναι τρόπος με τον οποίο επιβεβαιώνεται η ισχύς του Δυνατού πάνω στον Αδύνατο.