«….ήταν το αίσθημα της εξορίας αυτό το κενό που είχαμε μέσα μας, αυτή η ειδική συγκίνηση, ο παράλογος πόθος να ξαναγυρίζεις στα παλιά ή να επισπεύδεις το χρόνο, αυτά τα πύρινα βέλη της μνήμη… και τότε βλέπαμε πως ο χωρισμός ήταν προορισμένος να διαρκέσει κι έπρεπε να συμφιλιωθούμε με το χρόνο. Ξαναβρισκόμαστε έτσι στη θέση των φυλακισμένων, καταφεύγαμε στο παρελθόν, κι αν κάποιοι από μας έμπαιναν στον πειρασμό να ζήσουν στο μέλλον, δεν αργούσαν να προσγειωθούν απότομα, κουβαλώντας όλες τις πληγές που σε φορτώνει η φαντασία όταν την εμπιστεύεσαι…». Αλμπέρ Καμύ, Η Πανούκλα
Πάνω από 3 δισεκατομμύρια άνθρωποι σε καραντίνα σ’ ολόκληρο τον πλανήτη. Εικόνες μιας παγκόσμιας ερημιάς, εγκατάλειψης, άδειες πόλεις δεκάδων εκατομμυρίων κατοίκων, που κρύβονται πλέον στα προσωπικά τους «καταφύγια», λες και έχει πέσει ατομική βόμβα. Μια απόκοσμη ησυχία συνεχίζει να επιβάλλεται με έκτακτα διαγγέλματα, το κουκούλι του Νέου Κόσμου, μια νεκρική σιγή που διακόπτουν οι σειρήνες των ασθενοφόρων. Πτώματα εγκαταλελειμμένα στην μέση του δρόμου, στρατιωτικά καμιόνια στον πλούσιο ιταλικό βορρά μεταφέρουν τις σωρούς, ιπτάμενες κάμερες επιτηρούν την απαγόρευση κυκλοφορίας, έλεγχοι στους δρόμους, φήμες για οργανωμένες λεηλασίες στα κλειστά καταστήματα· στις οθόνες των τηλεοράσεων ξανά και ξανά «παίζονται» οι ίδιες και οι ίδιες σκηνές, εκείνες που θεωρούνται κατάλληλες για να τρομάξουν περισσότερο τους ήδη τρομαγμένους, όσο για την λογοκρισία κάθε αντίθετης γνώμης απλά δεδομένη· εξορισμένη η ανθρώπινη τρυφερότητα, απαγορευμένες οι ανθρώπινες επαφές, μόνο συμμόρφωση επιβάλλεται και σιδερένια πειθαρχία, και αυστηρός αποκλεισμός των «μολυσμένων». Στην Κίνα τοποθετούνται κάμερες στα σπίτια των εγκλείστων, η πόρτα των οποίων σφραγίζεται ενώ κάθε μερικές ώρες θερμομετρούνται. Εφιαλτικές και οι προβλέψεις για τα εκατοντάδες εκατομμύρια νέων ανέργων παγκοσμίως και για εργασιακές συνθήκες που θα συντρίψουν άλλους τόσους ανθρώπους. Συνέχεια