ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΑΣΤΕΓΟΣ, ΠΡΕΖΑΚΙ ΗΤΑΝ…

Τον τελευταίο καιρό παρατηρείται έξαρση του χαφιεδισμού, με τους α λά Robocop αστυνομικούς να συλλαμβάνουν ή να κόβουν πρόστιμα σωρηδόν.

Πριν λίγες μέρες όργανον της τάξεως ακινητοποίησε με κεφαλοκλείδωμα, ναι όπως το ακούτε, ηλικιωμένο άτομο, το οποίο επέβαινε σε τρόλεϊ και ελέγχθηκε, διότι δεν είχε μαζί του το περιβόητο χαρτί μετακίνησης και άκουσον άκουσον τόλμησε να αντιδράσει στην επιβολή προστίμου.

Στις 2 Απριλίου, στο Ρέθυμνο της Κρήτης, μεγαλούργησαν τα εκεί όργανα της τάξης και της επιβολής, που έκαναν περίπολο για να ελέγξουν, εάν τηρούνται τα μέτρα απαγόρευσης για την λεγόμενη άσκοπη κυκλοφορία.

Κατά τη διάρκεια, λοιπόν, της εν λόγω περιπολίας, τα κομάντο της ελληνικής αστυνομίας ανακάλυψαν έναν άνθρωπο να περιφέρεται «ύποπτα». Σίγουρα η …τεράστια εμπειρία τους, αλλά και το χρέος τους προς το κράτος και τον υπουργό οικονομικών, τους προίκισε με το απαιτούμενο θάρρος ν’ αντιμετωπίσουν, μια ομολογουμένως όπως θα δούμε δύσκολη αποστολή. Αφού, σε χρόνο ντε τε, κατέφτασαν οι ενισχύσεις και στήθηκε περίμετρος, τα κομάντο της αστυνομίας με κίνδυνο της ζωής τους και με  χειρουργικές κινήσεις ακριβείας κατάφεραν να συλλάβουν τον παράνομα ευρισκόμενο σε κυκλοφορία.

Φόβος, πειθαρχία και «ατομική εύθύνη»

Δεν μπορούμε παρά να μείνουμε με το στόμα ανοιχτό με την προσαρμοστικότητα όλων των κοινωνιών –μηδέ εξαιρουμένης και της ελληνικής– στη νέα αναγκαστική συνθήκη. Ο θρύλος του «χαλαρού και απείθαρχου» Έλληνα μπροστά στην εξουσία δεν επαληθεύτηκε γι’ ακόμα μια φορά. Ποιά απειθαρχία; Μπροστά στο Φόβο, ακόμα και οι παραδόπιστοι μαγαζάτορες, που θέλουν να βγάλουν από το λύκο δύο τομάρια, σαν ένας άνθρωπος, έκλεισαν μονομιάς τις επιχειρήσεις τους επ’ αόριστον, δεν περίμεναν καν το κρατικό φιρμάνι.

Ποιοί; Αυτοί που διαμαρτύρονταν ότι τους έκανε «ζημιά» μια σκόρπια διαδήλωση το εξάμηνο. Κλειδαμπαρώθηκαν οι πάντες στα σπίτια τους, προμηθεύτηκαν αντισηπτικά, γάντια και μάσκες, τρόφιμα και κωλόχαρτα. Με σχετικά, όμως, πολιτισμένο τρόπο: ακόμα και τις πρώτες μέρες η κίνηση στα σουπερμάρκετ αν και πολύ αυξημένη δεν θύμιζε κάτι από σκηνές αλλοφροσύνης άλλων εποχών.

Το κατοχικό σύνδρομο, ο άλλος θρύλος δεν επαληθεύτηκε, επίσης. Η ευλάβεια στην συμμόρφωση στα κρατικά μέτρα απαγόρευσης παραμένει σταθερή αξία και η πλειοδοσία δεν είναι καθόλου ασυνήθιστη. Η ατομική ευθύνη, το «μάντραμ» της κυβέρνησης, όπως και όλων των κυβερνήσεων παγκοσμίως μπροστά στην πανδημία έγινε το προσωπικό φυλακτό του καθενός. Οι ελάχιστοι, οι οποίοι «παραβίασαν» τις αρχικές απαγορεύσεις και τόλμησαν, λόγου χάρη, να πάνε σε μια ερημική παραλία να λιαστούν –κανείς δεν κολυμπά τέτοια εποχή– αντιμετώπισαν την χλεύη των οικείων τους.