«Τέτοιες άμεσες επιδράσεις, που δεν μπορούν να τεκμηριωθούν απτά, είναι οι ισχυρότερες και οι αυθεντικότερες», (Carl Schmitt , σε επιστολή του προς τον Ernst Jünger, 1947).
«Υπάρχει πάντα κάποιος στην αντιπέρα όχθη που περιμένει τα μηνύματά μας στο μπουκάλι –ακόμη και αν παραμένει βουβός», (Jakob Taubes, σε επιστολή του προς τον Carl Schmitt, 1958).
Τον Μάιο του 2018 ο τότε πρωθυπουργός Α. Τσίπρας στην κοινή συνέντευξη τύπου με τον Γιουγκέρ διαβεβαίωνε για την αποκατάσταση της κανονικότητας. Ακριβώς την ίδια διαβεβαίωση έδιναν και δίνουν και οι νέοι(;) διαχειριστές των κρατικών υποθέσεων. Συνεχίζουν, για την ακρίβεια, να ευαγγελίζονται, όπως και προεκλογικά, την σταθερή επιστροφή στην «κανονικότητα», η οποία κατ’ αυτούς διαταράχθηκε από το καθεστώς Τσίπρα. Η κοινή τους αγωνία για την αναζήτηση ενός νέου αφηγήματος είναι κάτι παραπάνω από κατανοητή. Το ίδιο κατανοητή είναι και η ανάγκη αμφότερων να παρουσιάζονται ως αντίπαλοι, ως διαφορετικοί, αλλά και άλλο τόσο έτοιμοι να τα βρουν εάν «ωριμάσει» η μια πλευρά ή εάν η άλλη αποτινάξει τα «ακροδεξιά» στοιχεία. Συνέχεια
Anarchy press gr 