Μερικές φορές χρειάζονται χρόνια για να καταλάβουμε απλά πράγματα.
Απλά πράγματα, καθημερινά, καθησυχαστικά και επαναλαμβανόμενα, που σχεδόν δεν τα προσέχουμε, όπως τον καφέ, που μας αρέσει να απολαμβάνουμε σε διάφορα κομψά καφενεία της πόλης. Και τί πιο ήσυχο, φιλειρηνικό και βαρετό από τη λεγόμενη «μεσαία τάξη», που ξαφνικά τη θυμήθηκαν όλοι και έγινε ξανά η «πολύφερνος νύφη»!
Μα τι υποτιμητικός όρος! Προσδιορίζεται, όχι ως αυτό που είναι, αλλά ως κάτι που βρίσκεται ανάμεσα σε μια ανώτερη και μια κατώτερη κάστα.
Και ποιός παρακαλώ θέλει να λέγεται μεσαίος; Σε ποιούς αρέσει η αισθητική και η μετριοπάθεια του «νοικοκυραίου»; Συνέχεια
Anarchy press gr 