ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ

του Ernesto Sabato

σελ. 157 / Εκδ. Γκοβόστη

Αθήνα 2001

Ο Σάμπατο ορθώνει εμπρός μας ξανά και ξανά την «τρελή του ελπίδα»: οι δυνατότητες για μια πιο ανθρώπινη ζωή είναι κοντά μας, αρκεί να απλώσουμε το χέρι μας, να βρούμε το κουράγιο, που μας τοποθετεί στην πραγματική διάσταση του ανθρώπου. Μπορεί όλοι κάποιες φορές να υποτασσόμαστε, όμως, όπως μας διαβεβαιώνει, εκείνη που δεν λαθεύει ποτέ, είναι η πεποίθηση ότι μονάχα οι αξίες του πνεύματος μπορούν να μας σώσουν απ’ αυτό το σεισμό που απειλεί την ανθρώπινη υπόσταση.

Ο Σάμπατο αντικρύζει την αποξένωση, την απουσία διαλόγου με τους άλλους, την αδυναμία αναγνώρισης του κόσμου που μας περιβάλλει, την απουσία αγάπης και αλληλεγγύης που σημαδεύει το μαζικοποιημένο πλήθος, την ολοένα και μεγαλύτερη αναισθησία στον θόρυβο κάθε απρόσωπης πόλης, που όσο μεγαλώνει τόσο πνίγει τους δεσμώτες της. Και όπως παρατηρεί όσο η παθητικότητα μεγαλώνει τόσο πιο γρήγορα καταλήγει σε μια πνευματική δουλεία, σε μια πραγματική σκλαβιά.