Αντί-Εκλογική προκήρυξη του 1993

Το κείμενο που ακολουθεί είναι η προκήρυξη της Συσπείρωσης Αναρχικών που κυκλοφόρησε και μοιράστηκε εν όψει των εκλογών του 1993:

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ είναι οι ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ που ΕΡΧΟΝΤΑΙ…

«Οι ΑΝΘΡΩΠΟΙ δεν θα φτάσουν σε τέτοιο σημείο ώστε να ευγνωμονούν εκείνους που αντλούν ωφέλη από τη δυστυχία τους!»

ΜΕΤΑ από τριάμισυ χρόνια θέλουν να μας οδηγήσουν και πάλι στις κάλπες για να ψηφίσουμε. Για να το πετύχουν αυτό χρησιμοποιούν τη βία και την πειθώ.

Τη βία των νόμων με τους οποίους νομίζουν πως μπορούν να εξαναγκάζουν τη θέληση των ανθρώπων («όποιος δεν ψηφίσει θα υποστεί κυρώσεις»).

Την πειθώ, («είναι καθήκον των πολιτών να ασκούν το εκλογικό τους δικαίωμα για να εκλέξουν αυτούς που θα τους αντιπροσωπεύσουν, για ένα καλύτερο αύριο») για να μας κάνουν να πιστέψουμε πως θα υπάρξουν καλύτερες μέρες από αυτές που πέρασαν. Γι΄ αυτόν το σκοπό συστρατεύονται όλα τα κόμματα βομβαρδίζοντάς μας με υποσχέσεις και άλλα παρόμοια.

Και μεις;

Εμείς καλούμαστε για μια ακόμα φορά να μην σκεφτόμαστε, να μην αντιδρούμε αλλά να ακούμε και να πιστεύουμε στις διάφορες συνταγές που προσφέρουν σε πο­λύχρωμα χαρτιά και αφίσσες, σε τηλεοπτικές διαφημίσεις, σε αποκλειστικές συνεν­τεύξεις, σε διακηρύξεις…

Όλοι τους αλληλοκατηγορούνται για το κακό που μας έκαναν και μας ετοιμά­ζουν χειρότερα δεινά, προσποιούμενοι πως θέλουν το καλό μας.

Αλλά, αφού ήθελαν το καλό μας γιατί δεν το έκαναν τόσο καιρό;

Η σαπίλα και η δυσοσμία που βγάζουν δεν είναι μόνο αποκρουστική αλλά και επικίνδυνη για όλους μας.

Γιατί θέλουν να μας κάνουν να ξεχάσουμε γεγονότα όχι και τόσο μακρινά.

Γιατί θέλουν να μας βάλουν στον τρόπο σκέψης που τους εξυπηρετεί.

Ξέρουν πολύ καλά πως η ωμή βία δεν αρκεί από μόνη της για να μας κρατήσει υποταγμένους, χρειάζεται και η βία των λόγων, των νόμων, των υποσχέσεων, χρειάζε­ται ο βιασμός της σκέψης που πρέπει να συμπληρώνει το βιασμό του σώματος.

Αλλά μέσα από αυτά που λένε, μέσα από τις κατηγορίες που εκτοξεύουν ο ένας στον άλλο, δείχνεται το ΠΟΙΟΝ ΟΛΩΝ ΤΟΥΣ.

Δείχνεται το ΠΟΙΟΝ αυτονών που μόνιμη φροντίδα τους είναι το πώς θα εξου­σιάζουν και θα εκμεταλλεύονται τους ανθρώπους.

Το ΠΟΙΟΝ αυτών που σύρθηκαν στα ειδικά δικαστήριά τους κι αυτών που τους έσυραν.

Το ΠΟΙΟΝ αυτών που ετοιμάζονται να σύρουν κι άλλους απ’ αυτούς σε άλλα ειδικά δικαστήρια.

Αυτών που αλληλοϋποβλέπονται και αλληλοπαρακολουθούνται για να μπορούν να στήνοιν ίντριγκες μεταξύ τους.

Αυτών που με όργανά τους τους Γρυλλάκηδες και τους Μαυρίκηδες από τη μια και τους Τόμπρηδες από την άλλη, ποδοπάτησαν και ποδοπατούν τα πάντα παρακο­λουθώντας. μαγνητοφωνόντας και καταγράφοντας ακόμα και τις ανάσες των ανθρώπων που αγωνίζονται ενάντια στην εξουσία.

Αυτών που αγόρασαν φρεγάτες (ΠΑΣΟΚ) και αυτών που τις έστειλαν στη σφαγή του Περσικού κόλπου και στη Γιουγκοσλαβία (ΝΔ).

Αυτών (ΟΛΩΝ ΤΟΥΣ ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΩΣ) που με το πρόσχημα των «Εθνικών κινδύνων» είναι πρόθυμοι να στείλουν τους ανθρώπους στα σφαγεία των εξουσιαστικών πολέ­μων για να ξαναμοιράσουν αυτά που θεωρούν στάνες τους και να καθυποτάξουν αυτούς που θεωρούν κοπάδια τους.

Αυτών που κατηγορούν για τα μέτρα λιτότητας τους σημερινούς διαχειριστές της εξουσίας (ΝΔ) και που τα εφάρμοσαν όταν βρίσκονταν οι ίδιοι στην κυβέρνηση (ΠΑΣΟΚ)

Αυτών (ΚΚΕ-ΣΥΝ) που στήριζαν την αθλιότητα της ΠΑΣΟΚικής διαχείρισης και που στη συνέχεια στήριξαν τη ΝΔ.

Αυτών (ΚΚΕ) που κατηγορούν τον Γκορμπατσώφ και τον Γέλτσιν για το σφιχταγκάλιασμά τους με τους Αμερικάνους εξουσιαστές και θέλουν να ξεχάσουμε τις δικές τους αγάπες με τη ΝΔ.

Αυτών που είναι ικανοί να διαπράξουν τις μεγαλύτερες αθλιότητες προκειμένου να διατηρήσουν την αδικία και την εκμετάλλευση πάνω στους ανθρώπους (ΝΔ, ΠΑ­ΣΟΚ, ΚΚΕ, ΣΥΝ, «ΑΝΟΙΞΗ» κ.λπ.).

Αυτών (ΠΑΣΟΚ) που τσάκισαν με τη βία των ΜΑΤ τις κινητοποιήσεις και τους αγώνες αγροτών και νεολαίων, που δολοφόνησαν δεκαπεντάχρονους, που ενίσχυσαν τα ΜΑΤ και τις ειδικές δυνάμεις τρομοκρατίας, που συλλάμβαναν εκατοντάδες ανθρώπους γιατί αντέδρασαν στον ερχομό του φασίστα Λεπέν (1984), που εισέβαλ­λαν με γκαγκστερικό τρόπο στο Χημείο για να συντρίψουν όσους αντιδρούσαν στις δολοφονίες τους.

Αυτών (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ-«ΑΝΟΙΞΗ», ΚΚΕ-ΣΥΝ), που μαζί σχεδίαζαν τα δεινά που θα μας επέβαλαν στήνοντας ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΕΣ κυβερνήσεις και που χωρίς κανένα δισταγμό είναι διατεθειμένοι να επαναλάβουν μια από τα ίδια.

Όλων αυτών που είναι πλασιέ και υποστηρικτές εγκληματιών, εμπόρων όπλων, απατεώνων και οι οποίοι απόδειξαν, για μια ακόμα φορά, περίτρανα με λόγια και πράξεις πως η λεγόμενη δικαιοσύνη είναι ένα όπλο για να επιβάλουν την εξουσία πάνω στους ανθρώπους και πως χρησιμοποιούν τα δικαστήρια και τους νόμους ΠΑΝ­ΤΑ για να βολεύονται οι ίδιοι και να νομιμοποιούν το πλιάτσικο, το οποίο έχουν μάθει πολύ καλά με ποιους τρόπους θα το κάνουν.

Οι μεν αποκαλούν τους δε κλέφτες, αρχαιοκάπηλους, απατεώνες, μιζαδόρους, πλιατσικολόγους και διάφορα άλλα. Ο καθένας τους ισχυρίζεται για τους υπόλοι­πους πως θα κάνουν τα ίδια πράγματα που έκανε και κάνει αυτός.

ΕΧΟΥΝ ΑΠΟΛΥΤΟ ΔΙΚΙΟ! ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ ΙΔΙΟΙ!

ΤΟΥΣ ΕΝΩΝΕΙ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΕΙ Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΕΠΙΒΑΛΟΥΝ.

Τους γνωρίσαμε όλους τους, ξέρουμε πολύ καλά τι έκαναν ΚΑΙ ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ…

Δεν μπορούμε να ξεχάσουμε ποιοι είναι αυτοί που διεκδικούν τη διαχείριση της εξουσίας (ΠΑΣΟΚ). Δεν μπορούμε να ξεχάσουμε αυτούς που τη διαχειρίζονται τώ­ρα (ΝΔ). Δεν μπορούμε να ξεχάσουμε τους υπόλοιπους (ΚΚΕ,ΣΥΝ,«ΑΝΟΙΞΗ» κλπ.).

Γιατί όλοι τους, ο καθένας με το δικό του τρόπο, στήριξαν την αθλιότητα, ενέκριναν τη βία και την τρομοκρατία, υποστήριξαν τη λιτότητα, οδήγησαν τους ανθρώ­πους, που με αφέλεια τους εμπιστεύθηκαν, σε αδιέξοδους δρόμους, στην πείνα, την ανεργία, την υποταγή και την κακομοιριά.

Γιατί προσπάθησαν να μετατρέπουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, την άγρια ορ­γή των αδικημένων σε ζητιανιά.

Αλλά δεν τα κατάφεραν.

Είναι γεγονός πως στα τριάμισυ χρόνια που πέρασαν η οργή μας ξέσπασε άγρια και πολλές φορές αποτελεσματικά απέναντι σ’ αυτά τα ανθρωπόμορφα κτήνη.

Η οργή μας ξέσπασε στις 20 Αυγούστου 1992 στο Βοτανικό. Και τότε οι Κολλάδες και οι Κανελλόπουλοι, —που ζητάνε τώρα να «βουλευτούν» σε καλύτερες θέσεις εξουσίας— προσπαθώντας να μας εξαπατήσουν τάχθηκαν με το μέρος του Μητσοτάκη.

Έδειξαν πως είναι πιστοί υπηρέτες του κράτους όταν ο Μητσοτάκης δήλωνε πως «ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΘΑ ΕΠΙΒΛΗΘΕΙ», και χρησιμοποίησαν όλα τα βρώμικα μέσα για να σταματήσουν τις συγκρούσεις και τον αγώνα μας.

Κι ήταν τότε που το ΚΚΕ, ο ΣΥΝ και οι λοιποί πέταξαν ξανά τις βρωμιές και τη λάσπη τους πάνω στον καπνισμένο από τις φωτιές, πνιγμένο από τα δακρυγόνα και ματωμένο από τα χτυπήματα των μπάτσων κόσμο που αγωνίζονταν: «προβοκάτο­ρες» (!!!).

Η οργή μας ξέσπασε πολλές φορές ακόμα.

Όταν καταλάβαμε το Πολυτεχνείο το Γενάρη του 1990 μπροστά στη δικαίωση του μπάτσου-δολοφόνου Μελίστα.

Όταν το Μάη του 1990 αντιταχθήκαμε στον ερχομό του φασίστα Ντε Κλέρκ.

Όταν ξεσηκωθήκαμε στα Χανιά το Καλοκαίρι του 1990.

Όταν εξεγερθήκαμε στην Αλικαρνασσό, στον Κορυδαλλό, στη Λάρισα, την Πάτρα και σ’ όλες τις άλλες φυλακές, το φθινόπωρο του 1990.

Όταν ξεσηκωθήκαμε το φθινόπωρο του 1991 στο Ηράκλειο κάνοντας τη Νο­μαρχία ρημαδιό.

Όταν ετοιμάσαμε θερμή υποδοχή στον ερχομό του Μπους.

Όταν οι μαθητές, στις 10 και 11 Γενάρη 1991 πήραν την πρωτοβουλία να μας υπενθυμίσουν πως, εκτός από τον εφησυχασμό και την υποταγή που πλασσάρουν κι επιβάλλουν το κράτος και τ’ αφεντικά, υπάρχει ο δρόμος της αξιοπρέπειας και της σύγκρουσης με τους τυράννους και όπου όλοι μαζί τους αναγκάσαμε να πάρουν πί­σω άρον-άρον τα νομοσχέδια τους για την παιδεία.

Ήταν τότε και λίγο μετά που συστρατεύθηκαν όλα τα κόμματα για να ευνουχί­σουν αυτούς τους αγώνες ρίχνοντας τόνους λάσπης κι ανοίγοντας το δρόμο για την εισβολή των ΜΑΤ στο Πολυτεχνείο τον Οκτώβρη του 1991.

Αυτή την οργή μας, που δεν μπορούν να την ελέγξουν, την τρέμουν!!!

Χρησιμοποιούν τη συνταγή των εκλογών για να μπορέσουν να μας εγκλωβίσουν και να μας απομακρύνουν από το δρόμο του αγώνα, της κοινωνικής σύγκρουσης και της ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ.

Είδαν, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, πως όταν εκδηλώνουμε την οργή μας δύσκολα μπορούν να μας σταματήσουν.

Αλλά και μείς ξέρουμε πως οι ΕΚΛΟΓΕΣ είναι ένα καταφύγιο γι’ αυτούς.

Ξέρουμε πως θέλουν ένα άλλοθι για τα όσα δεινά μας ετοιμάζουν. Μετά θα γυ­ρίζουν και θα λένε: «Μα είμαστε η πλειοψηφία. Μας ψήφισε ο λαός για να εφαρμό­σουμε το πρόγραμμά μας».

Ξέρουμε πως οι εκλογές είναι ένα καταφύγιο για να συνεχίσουν με άλλο τρόπο τις ρεμούλες τους. Όμως, εμάς έχει πάψει να μας ενδιαφέρει με ποιο τρόπο θα το κάνουν.

Ξέρουμε πως οι εκλογές είναι ένα κόλπο για ΝΑ ΜΟΙΡΑΖΟΝΤΑΙ ΤΙΣ ΕΥΘΥ­ΝΕΣ. Εμείς όμως ξέρουμε πως όλοι τους ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΟΙ.

Ξέρουμε πως οι πρόωρες εκλογές ήταν προσχεδιασμένες για να προλάβουν την αγανάκτησή μας και να μας συγκρατήσουν.

Ξέρουμε πως όσα μας πλασσάρουν για δεινόσαυρους είναι ένα παραμύθι για αφελείς. Έτσι προσπαθούν να συγκαλύψουν την ουσία που είναι η καταπίεση και η εκμετάλλευσή μας. Αλλά, εμάς ΔΕΝ ΜΑΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ ΟΙ ΔΕΙΝΟΣΑΥΡΟΙ ΚΑΙ ΝΑ ΕΡΘΟΥΝ ΟΙ ΣΑΥΡΕΣ.

Δεν χαιρόμαστε που μπορεί να φύγει η ΝΔ από τη διαχείριση της εξουσίας και να την διαδεχθεί στον ίδιο ρόλο κάποιο άλλο κόμμα, όπως το ΠΑΣΟΚ. Γιατί ξέρου­με πως τα ίδια πράγματα θα ξαναγίνουν. Γιατί ξέρουμε πως με την εναλλαγή στη διαχείριση της εξουσίας πετάνε ο ένας στον άλλο το μπαλάκι. Γιατί ξέρουμε πως μας ετοιμάζουν άλλα τέσσερα χρόνια σκληρής λιτότητας και καταστολής, όπως οι ίδιοι τόχουν ομολογήσει (ΠΑΣΟΚ).

Δεν μας δελεάζουν με τις υποσχέσεις τους για σωστή λειτουργία των νόμων και των θεσμών, γιατί οι ίδιοι απέδειξαν για μια ακόμα φορά το ρόλο των θεσμών και των μηχανισμών του κράτους. Από μόνοι τους καταξευτίλισαν αυτά που προσπαθούν να μας κάνουν να πιστεύουμε και να υπακούμε. ΚΑΤΑΛΑΒΑΜΕ ΠΩΣ ΟΙ ΝΟΜΟΙ ΚΙ ΟΙ ΘΕΣΜΟΙ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΙ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΦΥΛΑΚΕΣ ΥΨΙΣΤΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ.

Δεν μας κοροϊδεύουν με τα «καινούργια πρόσωπα» στην εξουσία, ούτε με τα και­νούρια κόμματα στην «πολιτική σκηνή». Γιατί όλα αυτά δεν πρόκειται να εξαλείψουν την κύρια πηγή των δεινών μας: ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ, ΤΗΝ ΚΑΤΑΠΙΕΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ, ΤΗΝ ΑΘΛΙΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΜΑΣ ΚΡΑΤΟΥΝ ΜΕ ΤΟ ΖΟΡΙ.

Δεν μας ξεγελούν με τον εκσυγχρονισμό που μας υπόσχονται, γιατί αυτός δεν εί­ναι παρά ένα ακόμα πρόσωπο της αδικίας και της τυραννίας που πλασσάρουν οι κυρίαρχοι για να διατηρήσουν την εξουσία τους πάνω στους ανθρώπους.

Δεν μας παγιδεύουν οι πονηριές τους για δήθεν ξεπουλήματα των επιχειρήσε­ων. Εμείς έτσι κι αλλοιώς δεν έχουμε τίποτα απ’ αυτά που να μας ανήκει πραγματικά. ΔΙΚΟ ΤΟΥΣ ΤΟ ΤΣΟΥΚΑΛΙ, ΔΙΚΟ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΟΥΤΑΛΙ. Τρώγονται για το πώς και με ποιους θα μοιράσουν τις επιχειρήσεις. Ποιους θα κάνουν μεγάλους συ­νεταίρους και ποιους μικρότερους. Σ’ αυτό το αλληλοφάγωμα εμείς δεν έχουμε κα­νένα λόγο να πάρουμε το μέρος κανενός. Όποιος κι αν είναι αφεντικό η μι­σθωτή σκλαβιά θα υπάρχει.

Τους βλέπουμε να λυσσομανάνε και να αλληλοτρώγονται για να πάρουν την ψήφο μας, για να μας αποσπάσουν λίγη εμπιστοσύνη και τη συναίνεσή μας για όσα πρόκειται να κάνουν και γι’ αυτό αδιαφορούμε για τις εκλογές.

Κοιτάζουμε λίγο πιο πίσω και ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ.

Τους βλέπουμε να αναζητούν την πληρωμή για τον κόπο τους. Για όσα έκαναν όλοι τα τελευταία χρόνια.

Για τις μάταιες πορείες και απεργίες στις οποίες οδηγούσαν τους ανθρώπους, απλά και μόνο για να συγκρατήσουν την αγανάκτηση και την οργή.

Για τις διαπραγματεύσεις που έκαναν για το πόσοι θα απολυθούν και πόσοι θα παραμείνουν στη μισθωτή δουλεία των «προβληματικών» επιχειρήσεων. Λες και οι άνθρωποι είναι κρέας που πρέπει να το διαλέξεις ανάμεσα σε καλό και κατιμά.

Για τη σύμπνοια τους σε ό,τι αφορούσε τους αγώνες που δεν ήταν στα μέτρα της υποταγής και της ξεφτίλας που ήθελαν να μας επιβάλλουν.

Γα την πάπια που έκαναν συναινώντας στα νομοσχέδια και στις πρακτικές αυ­τών που διαχειρίζονταν τα εξουσιαστικά πράγματα.

Για την προτροπή τους να «συλληφθούν» τα ανεύθυνα και «προβοκατόρικα στοι­χεία» όπως ονομάζουν όσους δεν ακολουθούν το δρόμο της υποταγής και της ξεφτίλας.

Για την «αδελφοσύνη» που έδειχναν μεταξύ τους όταν με γελάκια και χαρούλες συσκέπτονταν για να βρουν τρόπους να μας ποδοπατήσουν, όταν προσφωνούσαν ο ένας τον άλλο «Κώστα» μου, «Ανδρέα» μου, «Μαρία» μου, «Αντώνη» μου, «Χαρί­λαέ» μου και άλλα παρόμοια.

Όμως, απευθύνονται σε λάθος διεύθυνση. ΤΗΝ ΠΛΗΡΩΜΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΚΛΗΡΗ ΤΟΥΣ ΔΟΥΛΕΙΑ ΑΣ ΤΗ ΖΗΤΗΣΟΥΝ ΑΠΟ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΤΗ ΧΡΩΣΤΑΝΕ: ΑΠΟ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙ­ΚΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΟΜΟΙΟΥΣ ΤΟΥΣ.

Εμείς δεν χρωστάμε τίποτα και σε κανέναν!!!

Έχουμε καταλάβει το ρόλο τους και δεν είμαστε διατεθειμένοι να παίξουμε το παιχνίδι τους.

Πριν από τέσσερα χρόνια παλεύαμε για την έμπρακτη υλοποίηση της ΕΚΛΟ­ΓΙΚΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ, που είναι η υπονόμευση του εκλογικού θεάτρου των εξουσια­στών, του κράτους και του κεφαλαίου. Μια υπονόμευση που ξεκινά από το σαμποτάρισμα κάθε εκλογικής λογικής και πρακτικής και που εκφράζεται με την ΑΠΟΧΗ, το ΑΚΥΡΟ αλλά και κάθε άλλο διαθέσιμο μέσο που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε.

Αποδείχτηκε από την ίδια μας τη στάση ως αγωνιζόμενων ανθρώπων και απ’ όσα έγιναν όλα αυτά τα χρόνια πως έτσι κι αλλοιώς αυτό το μέσο αντίδρασης υπάρ­χει, εκφράζεται και θα εκδηλώνεται όλο και περισσότερο.

Εμείς δεν θεωρούμε πως η ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ είναι το παν. Είναι ένα σημείο του κοινωνικού αγώνα ενάντια στην αδικία και την εκμετάλλευση, ενάν­τια στο κράτος και τον καπιταλισμό. Ένα σημείο του παρόντος που συναντιέται με το παρελθόν και ετοιμάζει το μέλλον.

Αλλά, αυτή τη φορά δεν θα επιμείνουμε τόσο γιατί ξέρουμε πως Η Ε­ΚΛΟΓΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΓΕΓΟΝΟΣ ΠΟΥ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΕΤΣΙ ΚΙ ΑΛΛΟΙΩΣ. Και άσχετα από τα ποσοστά, —που άλλωστε δεν μας ενδιαφέρουν—, εκείνο που είναι βέ­βαιο είναι πως οι εξουσιαστές ήδη κάθονται σ’ αναμμένα κάρβουνα.

Εμείς οι κατατρεγμένοι από το κράτος αναπτύξαμε αγώνες έξω και ενάντια στους καθιερωμένους δρόμους όπου ήθελαν να μας βάλουν. Τους κάναμε να τρέμουν την οργή μας, γιατί δεν μπορούσαν να την ελέγξουν.

Αγωνιστήκαμε με κάθε μέσο και ξανακάνουμε δικούς μας σιγά-σιγά αυτούς τους τρόπους αγώνα που θέλουν να μας κάνουν να ξεχάσουμε: Τους ασυμβίβαστους, τους αδιάλλακτους, τους βίαιους, τους επιθετικούς.

Γιατί ξέρουμε πως το δίκιο είναι με το μέρος μας.

Γιατί ξέρουμε πως όσο υπάρχουν ΑΥΤΟΙ, δεν υπάρχει ελπίδα.

Γιατί καταλάβαμε πως όσο υπάρχει κράτος και καπιταλισμός εμείς δεν μπορού­με να περιμένουμε ένα καλύτερο αύριο.

Μας υπόσχονται ένα καλύτερο μέλλον. Αλλά ξέρουμε πως θέλουν να μας πεί­θουν να βάλουμε ένα χεράκι στο γυάλισμα των αλυσίδων που μας έχουν φορέσει.

Εμείς, όμως, μπορούμε να υποσχεθούμε στους εαυτούς μας και σ’ όσους δεν έχουν χάσει την ανθρωπιά και την αξιοπρέπειά τους ένα μέλλον ελεύθερο, ανθρώπι­νο. ΑΠΑΛΛΑΓΜΕΝΟ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΕΙΔΟΥΣ ΚΑΤΑΠΙΕΣΗ, ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΚΑΙ ΑΔΙΚΙΑ.

Ξέρουμε πολύ καλά (όπως το ξέρουν και οι κάθε λογής τύραννοι και κομματάρ­χες και γι’ αυτό τρέμουν) πως

ΤΟ ΠΑΡΟΝ και το ΜΕΛΛΟΝ είναι η ΑΝΑΡΧΙΑ

και οι ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ που ΕΡΧΟΝΤΑΙ

24/9/93

Συσπείρωση Αναρχικών