Η ΛΗΣΤΕΙΑ ΣΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ

(μέσα 19ου – αρχές 20ου αι.)
Νικόλαος Αναστασόπουλος

Σελ. 179 / Αθήνα 2018
Εκδόσεις Εστία

Στην Εισαγωγή της έκδοσης αυτής περιγράφεται συνοπτικά η προβληματική του θέματος και ο τρόπος τεκμηρίωσής του, ενώ παρατίθεται κείμενο από ανταπόκριση της εφημερίδας της Κολωνίας για το φαινόμενο της ληστείας στον ελλαδικό χώρο, το οποίο δημοσιεύτηκε σε κύριο άρθρο της εφημερίδας Εμπρός της 12^ης Σεπτεμβρίου του 1907:

«Ὁ ἐν Ἀθήναις ἀνταποκριτὴς τῆς Ἐφημερίδος τῆς Κολωνίας ἐν τινὶ ἀνταποκρίσει ὑπὸ ἡμερομηνίαν 10 Σεπτεμβρίου (ν. ημ.) πρὸς τὴν ἀνωτέρω ἐφημερίδα γράφει τὰ ἑξῆς: Συχνὰ ἀκούει τις ἐκ τῶν ἐπαρχιῶν περὶ τῶν ἑκάστοτε ἀναφαινομένων μικρῶν ληστοσυμμοριῶν. Καθόσον τὸ πλεῖστον τοῦ ἐσωτερικοῦ τῆς Ἑλλάδος εἶνε ἀκατοίκητον καὶ ἀπροσπέλαστον ὡς ἐκ τῶν ὀρέων, ἡ δὲ ἀστυνομία καὶ ἡ χωροφυλακὴ δὲν ἐπαρκοῦσι διὰ τὴν φρούρησιν, οὕτω δὲ ἑκάστοτε ἐξ ἕως οὕτω ἐπικηρυχθέντες, ὡς κατάδικοι ἐκφεύγουσι τὰς συνεπείας τοῦ νόμου καὶ συνιστῶσι συμμορίαν, ὅπως ἐξασκήσωσι τὸ ἐπάγγελμα τοῦ ληστοῦ καίτοι ἐκηρύχθησαν ἀμοιβαὶ διὰ τὰς κεφαλὰς των. Ξένοι, λέγει ὁ ἀρθρογράφος, ἀπὸ τοῦ 1870 οὔτε ἀπήχθησαν ἐπὶ τῷ σκοπῶ νὰ ἐξαναγκάσωσιν αὐτοὺς εἰς λύτρα, τοὐναντίον δὲ συμβαίνει προκειμένου περὶ τῶν ἐντοπίων εὐπόρων ἢ τῶν υἱῶν των, οὓς ἀπάγουσιν εἰς τὰ ὄρη καὶ δὲν ἀποκτῶσι τὴν ἐλευθερίαν των, πρὶν ἢ πληρώσωσιν ἀνάλογόν τι ποσόν. Οἱ πλεῖστοι τούτων ἐπεδόθησαν εἰς τὴν ληστείαν, ἕνεκεν ἀσημάντων ποινικῶν ἀποφάσεων… Ἐπειδὴ δὲ κατέφευγον εἰς τὰ ὄρη, συχνάκις δὲ καὶ εἰς τοὺς συγγενεῖς των, ἢ φίλους των ὅπου διήρχοντο πλείστας ὃσας ἡμέρας, τούτου ἕνεκεν ἐψηφίσθη νόμος, ὅστις δίδει τὸ δικαίωμα εἰς τὴν ἐξουσίαν νὰ ἐκτοπίζη τοὺς ὑπόπτους συγγενεῖς τῶν ληστῶν ὡς ὑποθάλποντας αὐτούς. Τὰς ἐλπίδας των τὰς στηρίζουν εἰς τὴν ἀκουσίαν ἢ ἑκουσίαν ὑποστήριξιν τῶν ἀγροτικῶν πληθυσμῶν, διότι πάντοτε τοὺς ἀπειλεῖ ὁ κίνδυνος τῆς ἰδίας των κεφαλῆς, τῆς σφαγῆς τοῦ ποιμνίου των…».