Η Ρώσικη πρωτοπορεία και το πνεύμα του Αβραμόπουλου…

Μέσα στην γενικότερη σάχλα των δημοτικών-περιφερειακών και των ευρωεκλογών μας κίνησε ιδιαίτερα το ενδιαφέρον η νέα αφίσα της «αντικαπιταλιστικής ανατροπής για την Αθήνα», δηλαδή του συνονθυλεύματος, που υπό τον σεβάσμιο Πέτρο Κωνσταντίνου διεκδικεί το δημαρχιακό θώκο.

Είναι ομολογουμένως καταπληκτική, διότι αποτελεί τομή στην αισθητική των αριστεριστών και περιέχει πρωτόγνωρους, για την αριστερά, συμβολισμούς. Το όραμα τους για την Αθήνα ξεδιπλώνεται σε μια απέριττη δωρική επίπεδη σύνθεση, εντελώς συμμετρική, φτιαγμένη λες εξ ολοκλήρου με το χάρακα, φαντάζει σαν όψη νεοκλασικού κτιρίου της αθηναϊκής μπελ επόκ.

Το θέμα της είναι, βέβαια, το αστικό τοπίο της Αθήνας (μα τί πρωτοτυπία!) Στο κέντρο της και σε περίοπτη θέση απεικονίζεται, κάπως απλουστευτικά είναι η αλήθεια, ο ίδιος ο ιερός βράχος με τον Παρθενώνα!

«Βρήκες το ευαίσθητο σημείο μου και αυτό είναι μείον μου…»

Περί τα μέσα του 2016 και ενώ το λαοπρόβλητο καθεστώς Τσίπρα προσπαθεί να πάρει πραγματικά στα χέρια του την εξουσία και όχι απλά να ασκεί κυβερνητικό έργο, όπως εξήγησε σχετικά και σε ανύποπτο χρόνο και η θεωρητικός του καθεστώτος Μπέτυ Μπαζιάνα, έλαβε χώρα ημερίδα στη Νέα Σμύρνη με τίτλο: «Διαπλοκή, Διαφθορά και ΜΜΕ». Ομιλητές ήταν ο υπουργός διαστήματος Νίκος Παππάς, η έγκυρη (μην γελάτε ρε κοθώνια του Κυριάκου) δημοσιογράφος Κ. Ακριβοπούλου και ο νυν υποψήφιος ευρωβουλευτής του Συριζα Κ. Αρβανίτης. Στην πρώτη γραμμή των καθισμάτων, προφανώς επειδή συγκαταλεγόταν στα τιμώμενα πρόσωπα, εθεάθη ο επιχειρηματίας Χρήστος Καλογρίτσας. Λίγους μόλις μήνες μετά, τον Σεπτέμβριο του 2016, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς του εφοπλιστή Β. Μαρινάκη (στην πρόσφατη συνέντευξή του στον Χατζηνικολάου) ο Νίκος Παππάς θα ζητούσε από τον Μαρινάκη να «δανείσει» περίπου 22,5 εκατομμύρια ευρώ στον Καλογρίτσα ώστε να αποκτήσει τηλεοπτική άδεια τόσο ο ίδιος όσο προφανώς και ο Συριζα.

«Δεν μπορώ να σε αλλάξω, δεν μπορώ να σε υποτάξω

Όποιο νόμο κι ας σου βάλω πάλι εσύ παρανομείς»

ΤΟ ΣΚΥΛΑΚΙ (ΤΣΙΠΡΑΣ) ΤΟ ΚΑΝΙΣ ΠΟΙΟΣ ΤΟ ΔΙΕΤΑΞΕ; ΚΑΝΕΙΣ;

Μεγάλη εντύπωση έχει κάνει το νέο προεκλογικό σποτ των Ανεξαρτήτων Ελλήνων.

Εμφανίζει ένα μαύρο σκυλάκι κανίς (υπονοείται ο Τσίπρας) εκπαιδευμένο και υπάκουο στις εντολές που δέχεται στα γερμανικά από μια κυρία (υπονοείται η Μέρκελ) η οποία το διατάζει: Thanassis, έλα εδώ «σήκω», «κάτσε», «φάε ψίχουλα», «κάνε κωλοτούμπα», «φέρε λεφτά», «μπράβο, (διακρίνονται μόνο τα χέρια της και τα μανίκια ενός κίτρινου παλτού». Το κανίς λέγεται Thanassis και κατ’ εντολήν της κυρίας του πηδάει με επιτυχία μια μπλε πινακίδα στην οποία αναγράφεται ευρωεκλογές 2019.

Τις πραγματικές εξηγήσεις, όμως, μάς τις δίνει ο ογκόλιθος του αντιμνημονιακού αγώνα, ο Πάνος ο Λεβέντης ο Καμμένος ο Ελληναράς.

Υπέρ της ανάστασης των «νεκρών» (Μέρος Β΄)

Το βασίλειο των «νεκρών»

Η ευαισθησία είναι η αρχή κάθε γνώσης (Μάνος Ελευθερίου)

Από την οπτική γωνία της διδασκαλίας, δηλαδή από την οπτική γωνία του –σχηματικά λεγόμενου– «ανώτερου Εγώ» που βρίσκεται μέσα σε κάθε άνθρωπο, εάν έχουμε την περιέργεια να δούμε με τί μοιάζει ο κόσμος των νεκρών, τότε δεν έχουμε παρά να ρίξουμε μια ματιά γύρω μας –και μέσα μας.

Πρόκειται για έναν πολύ ισχυρό συμβολισμό. Οι αρχαίοι ταύτισαν το σύνολο των ανθρώπων που αντιλαμβάνονται τον κόσμο με βάση τον συνηθισμένο καθημερινό «εαυτό» –ο οποίος σχηματικά αντιστοιχίζεται στο «κατώτερο Εγώ»– με νεκρούς, οι οποίοι είναι «νεκροί» επειδή δεν «βλέπουν», δεν «ακούν», δεν «αισθάνονται». Αυτό που δεν βλέπουν και δεν ακούν είναι το «ανώτερο Εγώ» ή αλλοιώς ο «πραγματικός τους Εαυτός». Ένας «Εαυτός», με τον οποίο –μολονότι είναι πλήρως ανεπτυγμένος μέσα τους, στην καθημερινότητα– για κάποιον άγνωστο λόγο της εξέλιξης, δεν έχουν καμμιά επαφή. Τα φευγαλέα αγγίγματά του πολύ γρήγορα φροντίζουν να τα ξεχνούν, ίσως θεωρώντας τα ένα παράξενα «περισσότερο αληθινό» όνειρο. Οι «νεκροί» ζουν μέσα στη φαντασίωση γι’ αυτό και η ζωή τους μοιάζει με όνειρο. «Κοιμούνται» όντας στον τυπικό ξύπνιο τους. Κανένας δεν εξαιρείται από αυτόν τον κανόνα. Πλούσιοι και φτωχοί, σπουδαγμένοι και αγράμματοι, μαχητές και δειλοί, νομιμόφρονες κι εγκληματίες.

Υπέρ της ανάστασης των «νεκρών» (Μέρος Α΄)

Όπως έχουν τα πράγματα, ο νους είναι αποτέλεσμα πολλών χιλιάδων χρόνων επιρροής -βιολογικής, κοινωνιολογικής, περιβαλλοντικής, κλιματικής, διατροφικής και λοιπά. […] Αν ο νους δεν έχει ελευθερία, δεν μπορεί να ανακαλύψει τί είναι αλήθεια και τί όχι· και το να έχει ελευθερία σημαίνει να είναι απαλλαγμένος από κάθε επιρροή. (Τζίντου Κρισναμούρτι)

Οι θνήσκοντες και ανασταινόμενοι θεοί

Στον αρχαίο κόσμο, αιώνες πριν την εμφάνιση του Χριστιανισμού, υπήρχε μια ευρέως διαδεδομένη θρησκευτική μυθολογική αφήγηση σε όλη την περιοχή της ανατολικής Μεσογείου και στον Ελλαδικό χώρο. Ο μύθος, σε κάθε περίπτωση, αναφερόταν σε έναν θεό, ο οποίος πέθαινε μαρτυρικά και στη συνέχεια ανασταινόταν.

Ο κάθε τόπος διέθετε τη δική του εκδοχή του μύθου και απέδιδε στον θεό αυτόν διαφορετικές ονομασίες. Στην φαραωνική Αίγυπτο λεγόταν Όσιρις, στον μείζονα Ελλαδικό χώρο Διόνυσος, στη Μικρά Ασία Άττις, στη λεγόμενη Συροπαλαιστίνη Άδωνις, στην Περσία Μίθρας και στην Ιταλική χερσόνησο Βάκχος. Η μυθική αφήγηση, ωστόσο, εμπεριείχε στον πυρήνα της παντού τα ίδια χαρακτηριστικά. Ο θεός γεννιόταν από μια παρθένο σε μια σπηλιά ή σε έναν στάβλο στις 25 Δεκεμβρίου. Αργότερα, εισερχόταν θριαμβευτικά σε μια πόλη επί όνου και γινόταν δεκτός από τον λαό, ο οποίος κράδαινε κλάδους φοινικιάς. Στη συνέχεια πέθαινε, θυσιαζόμενος για την αποκατάσταση του κόσμου, κατέβαινε στον Άδη (ή σε άλλη αντίστοιχη θεότητα του λεγόμενου Κάτω Κόσμου) και την τρίτη ημέρα ανασταινόταν εκ νεκρών, ανερχόμενος στον ουρανό. Η θυσία αποκαθιστούσε την ιερότητα του κόσμου, καθαρίζοντας τον καθημερινό χρόνο και τόπο και αναγεννώντας τον. Η αναγέννηση αυτή νοούνταν ως μεταμόρφωση, που ξαναδημιουργούσε τον χρόνο και τον τόπο, αλλά και κάθε ον εντός τους, σε ένα ιερό εδώ και τώρα.

Φαίνεται, πως στοιχεία τουλάχιστον του συγκεκριμένου μύθου είναι πανάρχαια. Η Margaret Murray, αρχαιολόγος και αιγυπτιολόγος των αρχών του περασμένου αιώνα, με ανασκαφές στις πυραμίδες της Αιγύπτου στο ενεργητικό της μαζί με τον περισσότερο γνωστό Flinders Petrie (ο οποίος ανακάλυψε τις πυραμίδες της Γκίζας και τη στήλη του Μερνεφθά) αναφέρει ότι «το ιερό δράμα της αφοσίωσης και της θυσίας του ενσαρκωμένου θεού μπορούμε να το παρακολουθήσουμε στα κείμενα των Πυραμίδων», δηλαδή το 2.700 π.Χ,, περίπου.

Ο «ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ» ΠΑΓΚΑΛΟΣ, Η ΕΠΕΜΒΑΣΗ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ ΚΑΙ Η ΜΟΝΜΑΡΤΡΗ ΤΩΝ… ΕΞΑΡΧΕΙΩΝ

Κόψτε φάτσα και βγάλτε συμπέρασμα!

«Η κ. Παπακώστα έχει δίκιο. Τα Εξάρχεια θα μπορούσαν να είναι η γραφική, παραδοσιακή συνοικία της Αθήνας. Οι πολιτικάντηδες, που εν όψει των Ευρωεκλογών ρίχνουν τις ευθύνες στην Αστυνομία μιλούν για κάτι που δεν γίνεται χωρίς την παρέμβαση του στρατού και τη μεταφορά του Ε.Μ.Π.», έγραψε σε ανάρτησή του στον προσωπικό του λογαριασμό στο twitter, ο Πάγκαλος πρώην υπουργός σε κυβερνήσεις του Πασοκ.

Ο «στρατηγός» Πάγκαλος επανήλθε με άρθρο του στην Κυριακάτικη Καθημερινή στην στήλη Άποψη, το οποίο και δημοσιεύθηκε με τον τίτλο Προτάσεις για την πάταξη της ανομίας στο κέντρο της Αθήνας (21 Απριλίου 2019, σελ. 11).

Προφανώς και το συγκεκριμένο άρθρο αποτελεί και την συμβολή της εφημερίδας και του ίδιου του «στρατάρχη» Παγκάλου στην επέτειο της εθνοσωτηρίου επαναστάσεως της 21^ης Απριλίου, καθώς όσο και να ψάξαμε, δεν βρήκαμε κάποια άλλη, έστω και σύντομη, αναφορά ή σχόλιο για την επιβολή της χούντας των συνταγματαρχών (εκτός από το άρθρο του Τ. Θεοδωρόπουλου με τον τίτλο Το Κληροδότημα της δικτατορίας με αφορμή το οποίο θα κάνουμε ξεχωριστό σχόλιο).

Ας θαυμάσουμε, όμως, την σκέψη του «στρατηγού».

ΑΝΑΛΕΚΤΑ

του Αλέξανδρου Χέρτσεν

Εκδόσεις Κάλβος / Σελ. 315

Tα ΑΝΑΛΕΚΤΑ είναι μία ανθολόγηση επιστολών, δοκιμίων, διηγημάτων κλπ. του Χέρτσεν που άλλα εκδόθηκαν σε μορφή βιβλίου και άλλα φιλοξενήθηκαν σε εφημερίδες και περιοδικά.

Στον πρόλογο του βιβλίου αναφέρεται: «Ο Αλέξανδρος Χέρτσεν (1812-1870) είναι ο δεύτερος από την τετράδα των μεγάλων ρώσων στοχαστών (Μπελίνσκι, Χέρτσεν, Τσερνισέφσκι και Ντομπρολιούμπωφ) που τα γραφτά τους αποτελούν την πεμπτουσία του ρωσικού διαφωτισμού του προπερασμένου αιώνα. Δημοσιογράφος και δημοσιολόγος, δοκιμιογράφος και διηγηματογράφος, μυθιστοριογράφος και διευθυντής εφημερίδας, φιλόσοφος και κοινωνιολόγος, μα συνάμα άνθρωπος της πρακτικής δράσης, ανειρήνευτος μαστιγωτής της κοινωνικής αδικίας και φοβερός αντίπαλος του τσαρικού απολυταρχισμού, άφησε ένα πλούσιο έργο στον πνευματικό τομέα που του εξασφάλισε τιμητική θέση στα ρωσικά και παγκόσμια γράμματα, μα κι ένα παράδειγμα προμάχου της ελευθερίας».

Τα περιεχόμενα χωρίζονται σε 5 Βιβλία-Κεφάλαια.

Eπιλεγμένα κείμενα

του ΜΑΡΕΪ ΜΠΟΥΚΤΣΙΝ

ΕΠΙΛΟΓΗ-ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ-ΕΙΣΑΓΩΓΗ – Τζάνετ Μπίελ

Οι Εκδόσεις των Συναδέλφων-Αθήνα 2016

Πρόκειται για μια ανθολογία κειμένων του Μάρεϊ Μπούκτσιν, που καλύπτουν πέντε δεκαετίες και ένα μεγάλο εύρος θεμάτων, όπως αναφέρεται και στο οπισθόφυλλο του βιβλίου.

Το πρώτο κεφάλαιο τιτλοφορείται Μια Οικολογική Κοινωνία και φιλοξενεί κείμενα με τους τίτλους: ΑΠΟΚΕΝΤΡΩΣΗ (από το βιβλίο Our Synthetic Enviromment, 1962), ΑΝΑΡΧΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ (από το βιβλίο Η Οικολογία και η Επαναστατική Σκέψη, 1964), Η ΝΕΑ ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ Η ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΚΛΙΜΑΚΑ (απόσπασμα από το Προς μια απελευθερωτική τεχνολογία, 1965), ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ (απόσπασμα από το Προς μια απελευθερωτική τεχνολογία, 1965), ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ (από το βιβλίο Η Οικολογία της Ελευθερίας, 1982).

Το δεύτερο κεφάλαιο τιτλοφορείται Πρώτη και δεύτερη φάση και εδώ βρίσκουμε επιλεγμένα κείμενα με τους τίτλους: ΕΙΚΟΝΕΣ ΤΗΣ ΠΡΩΤΗΣ ΦΥΣΗΣ (από το βιβλίο, Τι είναι η Κοινωνική Οικολογία, 1984), ΣΥΜΜΕΤΟΧΙΚΗ ΕΞΕΛΙΞΗ (από το άρθρο «Freedom and Necessity in Nature: A Problem in Ecologist Ethies», 1968, αναθεωρημένο 1994), ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΩΣ ΔΕΥΤΕΡΗ ΦΥΣΗ (από το βιβλίο Ξαναφτιάχνοντας την Κοινωνία, 1989), ΓΙΑ ΤΟΝ ΒΙΟΚΕΝΤΡΙΣΜΟ (από το βιβλίο Re-Enchanting Hummanity, 1995).

«Κατάσταση Εκτάκτου Ανάγκης» και ο ταλαίπωρος Κωλοβρέχτης

Τον περασμένο μήνα μια συγκεκριμένη περιοχή του Δήμου Χαλκιδέων κηρύχθηκε σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης μέχρι τις 3 Ιουνίου. Ο λόγος; Ένα συγκεκριμένο πλημμυρικό φαινόμενο που λαμβάνει χώρα στην περιοχή της Λιανής Άμμου, Αλατσάτων και φθάνει μέχρι το Δοκό. Η συγκεκριμένη έκταση αποτελείται από αγροτικές καλλιέργειες, χωριά και οικιστικές περιοχές που δημιουργήθηκαν με την εξάπλωση της δόμησης κατά τις τελευταίες δεκαετίες. Από άποψη φυσικής αποτύπωσης της περιοχής, αυτή καταλαμβάνεται από έναν (πρώην) υγρότοπο, (πρώην) έλος και μικρό τμήμα του Ληλάντιου πεδίου με αγροτικές χρήσεις.

Όπως εύκολα αντιλαμβάνεται κάποιος οι πρώην υγρότοποι, έλη και βούρκοι έγιναν μονοκατοικίες με πυλωτή ή μη, για να στεγαστούν τα «όνειρα» ιδιοκτησίας, επιχειρήσεις και καταστήματα. Οι κατασκευαστές «ονείρων» επέτρεψαν ημιπαράνομα-ημινόμιμα τη δόμηση ώστε οι λέοντες της ψηφοθηρίας να έχουν ακόμη έναν εκβιασμό στο χέρι τους. Και οι, κατά τους τύπους, καταπατητές να διεκδικούν ή να εκλιπαρούν για την εντός σχεδίου ένταξή τους και την ταυτόχρονη κατασκευή υποδομών αστικής κατεύθυνσης.

«Ναι, ρε! Και στην Ομόνοια με αντίσκηνο!»

Στον Σπύρο και στην αμέτρητη αγάπη του για την Αθήνα…

«Δεν μπορείς να καταλάβεις, έτσι δεν είναι; Εδώ γεννήθηκα, εδώ μεγάλωσα, εδώ είναι ο τόπος μου. Για μένα τα καυσαέρια της Σταδίου είναι ο καθαρότερος αέρας που υπήρξε ποτέ, γιατί αυτόν έμαθα να αναπνέω. Όλοι αυτοί οι δισεκατομμύρια τόνοι τσιμέντου, χάλυβα, γυαλιού και πλαστικού, που βλέπεις, είναι η πατρίδα μου. Δεν πρόκειται να φύγω από εδώ. Όχι, δεν θα με διώξουν, όση ανεργία, φτώχεια κι εξαθλίωση κι αν κατασκευάσουν, με χίλιους-δυο τεχνητούς τρόπους, όσα γκέτο κι αν «φυτέψουν», όσους φτωχοδιάβολους κι αν εγκλωβίσουν, προσπαθώντας να μας στρέψουν βιαίως τον έναν έναντι του άλλου. Δεν θα με διώξουν, σου λέω, αυτοί που έκλεισαν το Ροζικλαίρ, την Αλάσκα, το Γκρην Παρκ, την Μπλε Αλεπού, όλους τους τόπους που αγάπησαν οι γονείς μου, για να φτιάξουν σούπερ μάρκετ κι εμπορικά κέντρα, οι κανάγιες του κερατά.

Γιατί αυτό είναι πατρίδα και μητρίδα, ο τόπος του πατέρα και της μητέρας, ο τόπος των προγόνων, ο τόπος που το δικό σου «τώρα» συντροφεύει και συνδιαλέγεται νοερά με το «τότε» των άμεσα οικείων σου, ζώντων και τεθνεόντων. Κι ο καθένας μας έχει τον δικό του. Εσύ έχεις το καθαρό ποτάμι και τα αιωνόβια πλατάνια του, εγώ έχω την Ομόνοια, το Πολυτεχνείο και τα Εξάρχεια. Δεν υπάρχει ιδεαλιστική αντίληψη για την πατρίδα-μητρίδα, κατάλαβέ το. Για μια αδέσποτη γάτα μπορεί να είναι ακόμη κι ένας κάδος σκουπιδιών, τα πάντα. Ό,τι σε κάνει να νιώθεις αυθεντικά, το συναίσθημα της οικειότητας.

Με την βούλα του Σύριζα ο νόμος για τα πνευματικά δικαιώματα που ουσιαστικά λογοκρίνει το διαδίκτυο

Συντάχτηκε από κοινού με Χ.Α., Ν.Δ και Ποτάμι που είχαν αρχικά υπερψηφίσει τον νόμο.

Σε προηγούμενη ανάρτησή μας είχαμε αναφερθεί στην ψήφιση του νόμου για τα πνευματικά δικαιώματα (ΒΛΕΠΕ ΑΝΑΡΤΗΣΗ) και είχαμε επισημάνει το δυστοπικό περιβάλλον που ετοιμάζεται στο χώρο του διαδικτύου. Στην τότε ψήφιση του νόμου μόνο δύο εγχώριοι ευρωβουλευτές καταψήφισαν τον νόμο (Σακοράφα και Χουντής) οι υπόλοιποι είτε ψήφισαν υπέρ, είτε παρών, είτε απείχαν συμφωνούντες ουσιαστικά στην επερχόμενη λογοκρισία που θα επιβληθεί.

Αφού ο νόμος πέρασε από την ευρωβουλή τα κράτη μέλη της Ε.Ε έπρεπε να ψηφίσουν εάν θα ήθελαν την συγκεκριμένη συμφωνία ή όχι. Για να εγκριθεί η συμφωνία χρειαζόταν 55% των χωρών να ψηφίσουν κατά και να καλύπτουν το 65% του πληθυσμού της Ε.Ε. Η συγκεκριμένη ψήφιση έγινε χθες με την κυβέρνηση Σύριζα, μέσω του αντιπροσώπου της Υπουργού Ανάπτυξης και Τροφίμων Σταύρου Αραχωβίτη, να υπερψηφίζει τον νόμο.

Το αυτονόητο που έγινε… αδιανόητο

Θεσσαλονίκη, Ιούνης του ’06, φοιτητές κι ανυπότακτοι νεολαίοι μπουκάρουν στο υπουργείο Μακεδονίας-Θράκης. Ευθύς αμέσως, οι μπάτσοι τους «ρένουν» με δηλητηριώδη χημικά (εις κάνιστρα-«ροδοπέταλα») μα οι συγκεντρωμένοι αρνούνται πεισματικά να διαλυθούν, ανασυντάσονται άμεσα λίγο παραπέρα, με την πύλη του υπουργείου, εμπρός τους, παραδομένη σαν πτώμα στην αγκαλιά της ασφάλτου. Ο νόμος πλαίσιο, για τα πανεπιστήμια, δεν πρέπει να περάσει. Μα αυτό, για τους περισσότερους, που εκείνο το ηλιόλουστο πρωινό βρέθηκαν εκεί, ήταν απλώς μια αφορμή, μικρή ή μεγάλη δεν έχει σημασία. Άλλως τε, για όσους δεν καταντούν βαδίζοντα πτώματα, για όσους επιμένουν, κόντρα σε κάθε «ρεαλισμό» και «πραγματικότητα» να διατηρούν ευαισθησίες και τρυφερότητα, πάντοτε θα βρίσκεται αφορμή, για να δώσουν σχήμα, με λόγια και έργα, στο πηγαίο κι αυθόρμητο της ανυπακοής τους.

Στιγμές, όπως η ανωτέρω, με ελάχιστη απόκλιση ανά περίπτωση, συνέβαιναν κάθε Πέμπτη του Μάη και Ιούνη, τα «σωτήρια» έτη ’06-’07, σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Και οι καταληψίες (άπασες οι σχολές τελούσαν υπό κατάληψη), οι ανυπότακτοι, οι μετέχοντες στις άγριες οδομαχίες (με ουκ ολίγους εξ αυτών να επισκέπτονται συχνά τα πέριξ νοσοκομεία), όλοι όσοι αγωνίστηκαν, με τον δικό τους τρόπο, «έβαλαν φρένο» στο νόμο πλαίσιο. Έστω για λίγο…

Αλληλεγγύη στον Τζούλιαν Ασάνζ!

Η σύλληψη του Τζούλιαν Ασάνζ έρχεται να κολλήσει στην οργανωμένη επίθεση των κυρίαρχων εναντίον του ελεύθερου διαδικτύου. Μετά το νόμο για τα πνευματικά δικαιώματα και τον προς ψήφιση ευρωτρομονόμο του διαδικτύου η σύλληψη του Ασάνζ έρχεται να αποδείξει ότι οι κυρίαρχοι όχι μόνο θέλουν να ελέγξουν τις πληροφορίες αλλά και να εξοντώσουν κάθε ελεύθερη φωνή και στάση. Για εμάς επίσης δεν είναι τυχαίο ότι λίγες μέρες πριν εγκρίθηκε στο Εκουαδόρ δάνειο από το ΔΝΤ ύψους 4,2 δις δολαρίων. Είναι προφανές ότι η συμφωνία περιελάμβανε και την σύλληψη του Ασάνζ. Φαίνεται πως ο Ασάνζ δεν χαρίστηκε ούτε στον ίδιο τον πρόεδρο του Εκουαδόρ που του παρείχε άσυλο και διέρρευσε έγγραφα μέσω της ιστοσελίδας του WikiLeaks που εμπλέκoυν τον πρόεδρο της χώρας, Λενίν Μορένο σε σκάνδαλο διαφθοράς, το λεγόμενο ΙΝΑPapers. Επίσης o Μορένο κατηγορεί τα WikiLeaks του Ασάνζ για διαρροή φωτογραφιών της προσωπικής του ζωής.

Η COCA COLA ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΜΕ ΟΛΑ…

Σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε στην δημοσιότητα η ίδια η Coca-Cola παράγει τρία εκατομμύρια τόνους πλαστικών συσκευασιών ετησίως και παρ’ όλο που η εταιρεία δεν αναφέρθηκε λεπτομερώς στην κλίμακα της παραγωγής μπουκαλιών της, η ποσότητα ισοδυναμεί με περισσότερο από το ένα πέμπτο της παγκόσμιας παραγωγής πλαστικών μπουκαλιών τερεφθαλικού πολυαιθυλενίου των 500ml, η οποία είναι 500 δισεκατομμύρια μπουκάλια το χρόνο, σύμφωνα με τον Guardian.

Η Coca-Cola είναι μία από τις 31 τέτοιες εταιρείες, συμπεριλαμβανομένων των Mars, Nestlé και Danone, οι οποίες έχουν επίσης αποκαλύψει πόση πλαστική συσκευασία παράγουν. Ωστόσο, οι υπόλοιπες δεν έχουν ακόμη δημοσιοποιήσει τα δικά τους στοιχεία. Θα θυμίσουμε ότι μόνο οι Κίνα, Ινδονησία, Φιλιππίνες, Ταϊλάνδη και Βιετνάμ πετούν κάθε χρόνο περισσότερα από τέσσερα εκατομμύρια τόνους πλαστικού στη θάλασσα, δηλαδή τα μισά απορρίμματα σε παγκόσμια κλίμακα, ενώ σύμφωνα με περιβαλλοντικές οργανώσεις αν δεν ληφθούν μέτρα ως το 2025, 250 εκατομμύρια τόνοι πλαστικών απορριμμάτων θα έχουν συγκεντρωθεί στις θάλασσες παγκοσμίως.

Η εξέγερση των κρεμασμένων

του Μπ. Τρέηβεν

εκδ. ΑΡΔΗΝ, 2006

Μπ. Τρεηβεν είναι μάλλον το δεύτερο ψευδώνυμο του …μάλλον γερμανού (1882 πιθανή γέννηση…), Όττο Φίγκ (Otto Feige). Μετά τη στρατιωτική του θητεία το 1904-1905, και ίσως επειδή συμμετείχε από νέος στην λεγόμενη ριζοσπαστική δράση, φεύγει από τη γενέτειρα του, την κωμοπόλη Σβάιμπους, πιάνει δουλειά ως μηχανικός στην πόλη Μάγκνεμπουργκ και το 1906 γίνεται επικεφαλής στο σωματείο εργατών μετάλλου.

Το 1907 εγκαταλείπει την πόλη, αλλάζει το όνομά του σε Ρετ Μαρούτ, και δηλώνει ηθοποιός από το Σαν Φρανσίσκο. Τα επόμενα χρόνια εκδίδει το αναρχικοατομικιστικό περιοδικό Der Zeigelbrenner («Ο πλινθοποιός»). Προφανώς βρίσκεται σε αναζήτηση απόψεων, μιας και συμμετέχει ενεργά στην Δημοκρατία των Συμβουλίων της Βαυαρίας το 1919, μετά την συντριβή των οποίων από τα σοσιαλδημοκρατικά στρατεύματα, μάλλον συλλαμβάνεται, αντιμετωπίζοντας την θανατική ποινή για «εθνική προδοσία». Προφανώς κατορθώνει να διαφύγει και μετά από περιπλάνηση στην Ευρώπη εγκαθίσταται για τρία χρόνια στο Λονδίνο. Κάποια στιγμή συλλαμβάνεται, καταλήγει στη φυλακή του Μπρίξτον, όπου προσπαθεί να πείσει τους δεσμοφύλακές του ότι είναι αμερικανός πολίτης.

Τελικά αφήνεται ελεύθερος και μετά από πολλά ταξίδια με πλοία [ήταν αφορμή για να γράψει αργότερα τη νουβέλα Το πλοίο του θανάτου (The death Ship), αναφερόμενος σε πλοία προορισμένα από τους ιδιοκτήτες τους να βουλιάξουν για να πάρουν μετά τα ασφάλιστρα] καταλήγει στο Μεξικό όπου και εγκαθίσταται για το υπόλοιπο της ζωής του (πεθαίνει το 1969).

Ο ΤΣΙΠΡΑΣ, ΤΑ ΨΕΜΜΑΤΑ, Ο ΛΕΝΙΝ ΚΑΙ Ο ΤΕΛΙΚΟΣ ΣΚΟΠΟΣ…

«Go back, κ. Μέρκελ, go back, κυρίες και κύριοι της συντηρητικής νομενκλατούρας της Ευρώπης». «Είναι μια πολιτικός που έχει συναίσθηση της ευθύνης και παρ’ ότι είναι στο κεντροδεξιό κόμμα, είναι ανοιχτόμυαλη, όπως φάνηκε από τη στάση της στο προσφυγικό».

«Κωλοτούμπες και υποχωρήσεις εξευτελισμού, υπάρχουν άλλοι για να τις κάνουν». «Διότι εμείς θα βαράμε το νταούλι και αυτές (σ.σ. οι αγορές) θα χορεύουν. Δεν θα παίζουν αυτοί τον ζουρνά για να χορεύουμε εμείς σε όποιον σκοπό αυτές θέλουνε. Θα παίζουμε τη λύρα και θα χορεύουν πεντοζάλη» (ομιλία στο Ηράκλειο τον Δεκέμβρη του 2014).

«Η μόνη εναλλακτική και σωτήρια πρόταση είναι η κατάργηση με έναν νόμο και σε ένα άρθρο, όπως ακριβώς τα ψηφίσατε προχθές, όλων των μέτρων λιτότητας που εξαθλιώνουν την κοινωνία και γεννούν ακόμη μεγαλύτερη ύφεση». «Δεν είπα εγώ ότι μπορούν να σκιστούν τα μνημόνια με έναν νόμο» (Ιούλιος 2015, ραδιοσταθμός Κόκκινο).

Πάμε Σελήνη;

Τα μάθατε τα νέα; Πάμε Σελήνη! Είμαστε έτοιμοι να διαβούμε τον δρόμο που χάραξαν οι πρωτοπόροι σύντροφοι της ΕΣΣΔ. Θα θέλαμε βέβαια να μπορούσαμε να σηκώσουμε την σημαία με το σφυροδρέπανο στην μέση ενός σεληνιακού κρατήρα αλλά οι συνοδοί μας σ’ αυτή την βόλτα θα είναι Αμερικάνοι, οπότε επειδή υπάρχει περίπτωση να πάρουν το διαστημόπλοιο και να φύγουν αφήνοντας μας σύξυλους με το στύλο της σημαίας, θα αρκεστούμε να υψώσουμε, με πόνο ψυχής, την σημαία της αμερικανικής NASA.

Ο υπουργός Ψηφιακής Πολιτικής, Τηλεπικοινωνιών και Ενημέρωσης Νίκος Παππάς μας ενημέρωσε επίσης ότι οι συνοδοί μας σ’ αυτή την εκδρομή θα μας αφήσουν να κάνουμε και μια βόλτα, με όχημα όμως που θα το έχουμε φτιάξει μόνοι μας στον ελλαδικό χώρο. Μπορούμε ίσως να φανταστούμε το όχημα με κολλημένα αυτοκόλλητα του τύπου «I LOVE THE MOON», με εγκατεστημένο ηχοσύστημα που θα παίζει στην διαπασών το Bella Ciao, με ξεθωριασμένα κολλημένα αυτοκόλλητα με το σήμα του Σύριζα και «Μπαμπά μην τρέχεις» με την εικόνα του Τσίπρα από κάτω.

«ΟΛΟΙ ΜΙΛΟΥΝ ΓΙΑ Τ’ ΑΡΜΑΤΑ ΚΑΙ Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΙΤΤΑ»…

«Η ψείρα τρώει τα φυτά, η σκουριά το σίδερο, αλλά η ψευτιά την ψυχή». (Άντον Τσέχωφ, 1860-1904, Ρώσος συγγραφέας)

Έχει υποστηριχτεί ότι η κουτοπονηριά είναι το καταφύγιο της ανικανότητας. Και αν είναι έτσι αναρωτιούνται πολλοί, πώς γίνεται και οι πολιτικοί καταφέρνουν και ξεγελούν τόσο κόσμο; Μα και οι ίδιοι οι πολιτικοί μάλλον το ίδιο αναρωτιούνται. Όπως έλεγε ο Σαρλ Ντε Γκωλ «επειδή ένας πολιτικός ποτέ δεν πιστεύει αυτά που λέει, εκπλήσσεται όταν οι άλλοι τον πιστεύουν».

Ο Καμύ, πάλι, πίστευε ότι κανένας άνθρωπος, που έχει μεγαλείο ψυχής, δεν εμπλέκεται με την πολιτική γεγονός που εύκολα επιβεβαιώνεται από την κοινή πείρα.

Τί να κάνουμε λένε κάποιοι άλλοι, αν δεν μας κάνει αυτή η κυβέρνηση πρέπει να χρησιμοποιήσουμε την ψήφο μας για να την αλλάξουμε. Δηλαδή οι κυβερνήσεις είναι σαν τις πάνες των μωρών, πρέπει να τις αλλάζουμε συχνά και μάλιστα για τον ίδιο λόγο… Εμείς πάντως όσο πλησιάζουν οι εκλογές τόσο περισσότερο διασκεδάζουμε με τους πονηρούς πολιτευτάδες, που παρελαύνουν και υπόσχονται τα πάντα, με εκείνους που αφήνουν το ένα μαντρί, για να μασήσουν σανό στο επόμενο που αφήνουν –λόγω λανθασμένων υπολογισμών– και βρίσκουν καταφύγιο στο διπλανό.

ΜΟΝΟΜΑΧΙΑ ΚΑΜΜΕΝΟΥ-ΚΟΤΖΙΑ: «ΦΟΒΕΡΙΣΕ ΤΟΝ ΚΩΛΟ ΣΟΥ, ΜΗΝ ΚΛΑΣΕΙ ΣΤΟ ΠΑΖΑΡΙ»…

Το ως άνω απαξιωτικό σχόλιο απευθύνεται συνήθως σε δειλούς ή αδύναμους, που τολμούν και απειλούν, χαρακτηριστικό νομίζουμε της …φοβερής κονταρομαχίας, που συνεχίζει να διεξάγεται ανάμεσα στους δυο πρώην εκλεκτούς υπουργούς του καθεστώτος Τσίπρα, δηλαδή του τέως υπουργού Αμύνης του λεβέντη του Πάνου του Καμμένου, που μας λείπει πολύ, και του τέως υπουργού Εξωτερικών Ν. Κοτζιά.

Το νέο «θερμό» επεισόδιο ξεκίνησε ο Νίκος Κοτζιάς με συνέντευξή του στην εφημερίδα Realnews: «Όλα τα ήξερε (ο Π. Καμμένος). Είχε ψηφίσει τις προγραμματικές τής κυβέρνησης Τσίπρα, που ήδη τον Ιανουάριο του 2015 έθεταν ως στόχο την υλοποίηση μιας πολιτικής σύνθετης ονομασίας. Το ίδιο είχε κάνει και ως υφυπουργός των κυβερνήσεων Καραμανλή. Επί πλέον είχε συμφωνήσει εξ αρχής να ξεκινήσει η διαπραγμάτευση με στόχο να κλείσει το θέμα. Γνώριζε δε, ότι αυτή η συμφωνία είχε χρονοδιαγράμματα».

Η ΣΥΝΕΧΙΖΟΜΕΝΗ …«ΚΑΤΟΛΙΣΘΗΣΗ» ΤΟΥ ATHENS INDYMEDIA: Ο PORCA MISERIA…

«Ανήρ πονηρός δράσσεται πράον λόγον.

Έχει γαρ αυτός τους λόγους ώσπερ δόλους», Μένανδρος.

«Με σκοπό την βελτίωση της παρουσίασης των πληροφοριών που δημοσιεύονται στο Athens Indymedia και την στήριξη της ευθύνης των συλλογικοτήτων στην κοινοποίηση των δραστηριοτήτων τους και του λόγου τους, ενημερώνουμε τους δημοσιευτές για την μορφή των αναδημοσιεύσεων από κινηματικά μέσα που θεωρούμε ότι συνάδουν με αυτό τον σκοπό. Ενημερώσεις από πολιτικές δραστηριότητες, καλέσματα και ανακοινώσεις μπορούν να αναδημοσιεύονται στο Athens Indymedia μόνο αν έχουν σταλεί από τον αρχικό συντάκτη και δημοσιευτή. Οι κινηματικές αναδημοσιεύσεις στις στήλες Αναλύσεις, Βιβλιοθήκη, Έντυπα-Αφίσες-Προκηρύξεις και Συζητήσεις-Ερωτήσεις-Απόψεις πρέπει να είναι επιμελημένες από τον αναδημοσιευτή και να συνοδεύονται από εισαγωγικό σημείωμα».

Τα παραπάνω αναφέρονται στις 20-1-2019 εκ μέρους του Athens Indymedia και με τον τίτλο «Σχετικά με τις αναδημοσιεύσεις από κινηματικά μέσα».