Η κακομοιριά και το μελό ταίριαζε γάντι στον Σταύρο τον Θεοδωράκη ακόμα και στις παλιές καλές εποχές, πόσο μάλλον τώρα, που του διέλυσαν την κοινοβουλευτική ομάδα τα μεγάλα αρπακτικά της κοινοβουλευτικής ζούγκλας.
Η κοινοβουλευτική ομάδα του Ποταμιού καλώς ή κακώς, υπήρξε μία από τις παράπλευρες απώλειες της «συμφωνίας των Πρεσπών», όμως ο Σταύρος δεν μπορεί ακόμα να το χωνέψει πως έχασε εξ αφορμής του Αμυρά και του Ψαριανού, τα αρχηγιλίκια, τους μετακλητούς αυλοκόλακες και τα λοιπά προνόμια, που εξασφάλιζε ως αρχηγός ενός (ανύπαρκτου) κόμματος. Αυτή η κλάψα ήταν, που τον έκανε κάπως συμπαθή σε μια μερίδα ψηφοφόρων πριν λίγα χρόνια.
Τώρα είναι απλώς ανυπόφορος. Τον πόνο του τον κουβαλά παντού. Συνέχεια
Anarchy press gr 