Έρως ανίκατε μακεδονομάχαν…

«Μου λέγαν οι δασκάλοι στο σχολειό,
πως για να μάθω πρέπει να ρωτώ,
ρωτώντας παίρνει βόλτες το μυαλό σου το αργό…
Ουγκάγκα μπουμ μπουμ χι
γκαπα μπουμ μπιρλί γκαγκά,
αούγκιγκι αούγκιγκι,
μπάγκαλα γκαούγκα γκα».

Αν κάτι πρέπει να αναγνωρίσουμε στον Αλέξη Τσίπρα και στους επικοινωνιολόγους του, –τον μεγάλο νικητή της ναυμαχίας των Πρεσπών– είναι ότι έχει την μοναδική ικανότητα να μετατρέπει τα ελαττώματά του σε ακαταμάχητα προτερήματα. Για παράδειγμα: Δεν γνώριζε αγγλικά. Και λοιπόν; Δεν έκανε το θανάσιμο επαναστατικό λάθος να στρωθεί να μάθει αγγλικά. Τα ακαδημαϊκά προσόντα προβλέπονται για υπαλλήλους, που θέλουν προαγωγές και αυξησούλες και όχι για αριστερούς ηγέτες. Στο κόμμα του, που είναι ενταγμένη σχεδόν σύσσωμη η εγχώρια διανόηση, αδιαφιλονίκητος ηγέτης παραμένει αυτός, ένας καμαρωτός αγράμματος, από την εποχή του 3%.

Ποιό είναι το μυστικό του Αλέξη; Πουλoύσε την ίδια την ανικανότητά του να πει πέντε κουβέντες περιμένοντας να εισπράξει το μερίδιο κατανόησης και συμπάθειας από αυτή την (μεγάλη) μερίδα του πληθυσμού, που γνωρίζει λίγα κουτσά αγγλικούλια και πασχίζει να εξηγήσει στον περαστικό τουρίστα πού πέφτει το Σύνταγμα.