Ο ΝΕΟΣ «ΑΝΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΤΟΣ», ΟΙ ΜΠΟΥΦΩΝΟΙ ΚΑΙ ΤΟ «ΧΑΜΕΝΟ» ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ…

Η παράσταση κακοπαιγμένη, ο σκηνοθέτης ή οι σκηνοθέτες ματαίως αναζητούσαν στην πλοκή του σεναρίου κάποια ένταση, κάποιο μυστήριο, ώστε οι βαριεστημένοι θεατές να αναριγήσουν, να αναρωτηθούν για την συνέχεια, τον πραγματικό ρόλο των κομπάρσων ή τις προθέσεις των πρωταγωνιστών. Τζίφος, τζίφος και πάλι τζίφος. Opera buffa σ’ ολόκληρο το μεγαλείο της. Και οι μπουφώνοι; Άλλοι να ψάχνουν για γκαζόζες, άλλοι αναμαλλιασμένοι, να μετακομίζουν φουριόζοι από τον έναν κομματικό στάβλο στον άλλον και από εκεί στο διπλανό, κοινοβουλευτικές κυράτσες να εξαπολύουν μύδρους ενάντια στους «κουραμπιέδες» συναδέλφους και ύμνους για τον μεγάλο ηγέτη Τσίπρα. Και οι άλλοι μποφώνοι, εκείνοι που μυξοκλαίνε για την χαμένη αθωότητα του κοινοβουλίου, για την «θεσμική εκτροπή» για τον «ξεπεσμό» και τον «ευτελισμό»; Αρλεκίνοι όμοιοι, το ίδιο γελοίοι μ’ όσους καταγγέλλουν και άλλο τόσο θλιβεροί.