Αφορμή για τις σκέψεις που έπονται είναι τα συμβάντα τόσο στην δημοκρατία των Σκοπίων πριν και κατά την ψηφοφορία για την συνταγματική αλλαγή, όσο και στην ημετέρα Συριζαία.
Στα Σκόπια η δημοκρατία κορυφώθηκε. Εξαγορές, απειλές, εκβιασμοί, υποσχέσεις για παύση των διώξεων εναντίον εκείνων που κατηγορούνταν για πράξεις διαφθοράς (οι οποίες μετατράπηκαν σε αγαθοεργίες) προκειμένου να ψηφίσουν υπέρ της συνταγματικής αναθεώρησης του Ζάεφ, αναβολές των συνεδριάσεων μέχρις ότου «ψηθούν» οι απαιτούμενοι βουλευτές και κάθε είδους αθλιότητες που μπορεί να επιστρατεύσει η εξουσία μέσα από την πολύχρονη εμπειρία της.
Θα πει κάποιος: «Καλά, τί μας λες τώρα! Είναι γνωστό πόσο διεφθαρμένοι είναι οι πολιτικοί στα Σκόπια. Όλα αυτά ήταν αναμενόμενα».
Ναι, έτσι είναι. Αλλά σε ποιά δημοκρατία δεν υπάρχουν αυτά; Είναι δυνατόν να πιστεύει κανείς ότι αυτά δεν ισχύουν στις υπόλοιπες δημοκρατίες; Συνέχεια