Η διπλωματία του ξίφους και το ξίφος της διπλωματίας

«Συμφωνίες, χωρίς ξίφος, είναι λόγια μονάχα, ανίκανα να εξασφαλίσουν τον άνθρωπο. Τα δεσμά των λόγων είναι πολύ εύθραυστα για να χαλιναγωγήσουν τη φιλοδοξία των ανθρώπων, τη φιλοχρηματία τους, την οργή τους και τα άλλα τους πάθη, χωρίς το φόβο μιας δύναμης που μπορεί να εξαναγκάζει». Thomas Hobbes

«Τα λόγια ενός διπλωμάτη δεν πρέπει να έχουν σχέση με τις πράξεις, διαφορετικά τί είδους διπλωματία είναι αυτή; Άλλο πράγμα οι λέξεις και άλλο οι πράξεις. Τα ωραία λόγια είναι η μάσκα για την απόκρυψη των κακών πράξεων. Ο ειλικρινής διπλωμάτης είναι σαν το ξηρό νερό ή το ξύλινο σίδερο». Ιωσήφ Στάλιν

Ο όρος διπλωματία έχει ταυτιστεί στο μυαλό πολλών ανθρώπων με μια πολιτισμένη δια­δικασία, που αποσκοπεί στην ειρηνική διαχείριση των σχέσεων ανεξάρτητων κρατών και διεθνών οργανισμών. Μ’ άλλα λόγια θεωρείται σε γενικές γραμμές ότι η διπλωματία συνιστά μια λειτουργία, που αποσκοπεί στην επικοινωνία κρατικών αξιωματούχων, ώστε να επιτευχθούν οι στόχοι της εξωτερικής πολιτικής δίχως την προσφυγή στην βία, είτε μέσω επίσημων συμφωνιών είτε σιωπηρών διευθετήσεων.

Η διπλωματία, λοιπόν, σύμφωνα μ’ αυτή την άποψη, συντείνει στην αποφυγή «κρίσεων» κατοχυρώνοντας το «αγαθό» πρόσωπο του κράτους. Η εντύπωση αυτή είναι φυσικά λανθασμένη, καθώς, όπως είναι γνωστό, η διπλωματία δεν παύει να υφίσταται σε περιπτώσεις ένοπλων συγκρούσεων ή γενικευμένων ανθρωποσφαγών, όπου συχνότατα χρησιμοποιείται για την κλιμάκωσή τους και όχι για την παύση τους.