ΜΙΣΑΝΘΡΩΠΙΑ. Το πυώδες σπυρί της ασφάλειας;

 «Μισώ τους απαίσιους, δουλοπρεπείς, απατεώνες, κόλακες και δολοπλόκους, αλλά ακόμη περισσότερο μισώ αυτούς που τους ανέχονται και συνδιαλέγονται μαζί τους». (Από τον Μισάνθρωπο του Μολιέρου)

Δεν ζούμε σε μια συνηθισμένη εποχή ή νομίζουμε ότι είναι έτσι. Άλλωστε, ποιός και πώς ορίζει το ποιες συνθήκες είναι συνηθισμένες ή όχι; Όπως και να είναι θεωρούμε ότι διανύουμε μια χρονική περίοδο μεγάλης διάρκειας όπου συντελούνται σημαντικές αλλαγές στις ζωές των ανθρώπων σε πολλά επίπεδα. Όπως όταν οι μηχανές εισέβαλαν στις ζωές των ανθρώπων και αργότερα η βιομηχανική επανάσταση ανέτρεψε τις κοινοτικές δομές αναπτύσσοντας αστικούς ιστούς, η ζώσα τρέχουσα περίοδος της ψηφιακής επανάστασης των τελευταίων δεκαετιών έχει αλλάξει άρδην τις ανθρώπινες διαπροσωπικές σχέσεις και συμπεριφορές. Δεν είναι ότι στις προηγούμενες εποχές οι σχέσεις και συμπεριφορές των ανθρώπων κατακλύζονταν από αγάπη και συμπόνοια, απεναντίας η σκληρότητα ήταν πανταχού παρούσα. Είναι η εξουσία και το χρήμα που αλλοιώνουν διαχρονικά τα πάντα στο πέρασμα τους… Στην εποχή του fb και των λοιπών chats, όμως, η κάθε κίνηση είναι ορατή και διαμοιρασμένη σε κάθε γωνιά και κύτταρο της κοινωνίας. Δεν ισχυριζόμαστε ότι καταφέρνει να εισχωρεί βαθιά μέσα σε κάθε άνθρωπο η κάθε παραφιλολογία, που αναπτύσσεται σε αυτά τα μέσα. Άλλη είναι η διαπίστωσή μας. Ότι υπάρχει πολλή μισανθρωπία γύρω μας. Στενά γύρω μας. Και αυτό είναι κάτι που συναντιέται πάρα πολύ σε αυτές τις ψηφιακές συζητήσεις.