Σχετικά με την Α΄ Παγκόσμια Ανθρωποσφαγή

Καθώς συμπληρώνονται 100 έτη (11 Νοεμβρίου1918-11 Νοεμβρίου 2018) από το πέρας της α’ παγκόσμιας ανθρωποσφαγής, είναι χρήσιμη μία αναδρομή στα αίτια και τις καταστάσεις που οδήγησαν σε αυτήν.

Τα αίτια

Πρώτη δεκαετία του 1900 έως το 1914. Ο πρώτος πιο αιματηρός πόλεμος που βίωσε, μέχρι τότε, η ανθρωπότητα είναι προ των πυλών.

Οι ετοιμασίες για την μεγάλη ανθρωποσφαγή εξελίσσονται υπογείως και σε πολλά επίπεδα.

Το ίδιο χρονικό διάστημα οι κατέχοντες την εξουσία Ευρωπαίοι απολαμβάνουν, ξέγνοιαστοι την ονομαζόμενη «όμορφη εποχή» (belle epoche), με την «κουλτούρα», τις τέχνες, το εμπόριο, τη μόδα, τις νέες τεχνολογίες, την ιατρική-βιολογία, τις εφευρέσεις (ηλεκτρισμός) και τις τηλεπικοινωνίες και μεταφορές, σε έξαρση. Σε απογείωση και η επιδειξιομανία των «ευγενών» στην οποία βασικό ρόλο παίζουν οι οίκοι ραπτικής που επινοούν διαφορετικά (για κάθε αλλαγή εποχής), πανάκριβα ρούχα, γούνες και φανταχτερά καπέλα, τα οποία, απαραιτήτως, πρέπει να επιδειχτούν στα πολυτελή εστιατόρια, όπερες, θέατρα αλλά και καμπαρέ που βρίσκονται σε μεγάλη άνθιση και όπου ρέει η σαμπάνια.

Απ’ την άλλη, ταυτόχρονα, τονίζονται σε κάθε ευκαιρία ο διαφορετικός τρόπος ζωής και τo χάσμα ανάμεσα σε πλούσιους και φτωχούς. Οι λαϊκές γειτονιές απομακρύνονται από τις περιοχές που ζουν οι εύποροι, οι αστικές συγκοινωνίες και τα μετρό γίνονται τα καθημερινά μέσα μεταφοράς των εργατών σε αντίθεση με τα πολυτελή βαγόνια και τα αμάξια των αφεντικών. Αυτές οι διακρίσεις και, φυσικά, το πολύ χαμηλό οικονομικό επίπεδο και η καταστολή επιφέρουν εντάσεις, συνεχείς διαμαρτυρίες, πορείες, διεκδικήσεις, έξαρση της μετανάστευσης, ιδεολογικές αλλαγές και δημιουργία εργατικών οργανώσεων με έντονη την παρουσία της Δεύτερης Σοσιαλιστικής Διεθνούς.

Προπολεμικά η «ηρεμία» επικρατεί ανάμεσα στις Μεγάλες Δυνάμεις στην Ευρώπη. Ο πόλεμος και οι συγκρούσεις έχουν μεταφερθεί στις μακρινές αποικίες, όπου με την πρόφαση του εκπολιτισμού επιβάλουν με τα όπλα στους γηγενείς λαούς την επικυριαρχία τους. Οι μεγάλες αυτοκρατορίες (Αγγλία, Γαλλία) είναι αυτές που έχουν τις περισσότερες αποικίες και η Γερμανία, Αυστρία, Τουρκία είναι αυτές που επιθυμούν να γίνει ανακατανομή των εδαφών των αποικιών.