Κείμενο με αφορμή την λήξη του πριν από 100 έτη.
Όπως υποστηρίζουν οι «ειδικοί» της προϊστορίας Μπρεΐ και Λοτιέ, «δεν υπήρχε μεγάλο χάσμα μεταξύ του ανθρώπου κυνηγού και των ζώων. Οι δεσμοί ανάμεσά τους ακόμη δεν είχαν διαρρηχθεί και ο άνθρωπος ένιωθε κοντά στα ζώα που ζούσαν γύρω του και που σκότωναν και διατρέφονταν όπως αυτός… Απ’ αυτά πήρε όλες τις ιδιότητες ο πολιτισμός, τις άμβλυνε –ταχύτητα στις ενέργειές του, εξαιρετικά ανεπτυγμένες αισθήσεις όρασης, ακοής και όσφρησης, φυσική αντοχή σε εξαιρετικά μεγάλο βαθμό, ακριβή και λεπτομερή γνώση των ικανοτήτων και των συνηθειών των θηραμάτων, καθώς και μεγάλη επιδεξιότητα στην αποτελεσματική χρήση των υποτυπωδών όπλων που διέθετε».
Τεράστιες μεταβολές στο κλίμα, στην πανίδα και την χλωρίδα, επέτρεψαν την μετακίνηση μεγάλων κυρίως ζώων, ενώ άλλα είδη εξαφανίστηκαν δια παντός για διάφορες και διαφορετικές αιτίες. Τα εργαλεία που εμφανίστηκαν «ξαφνικά» στα χέρια μακρινών μας προγόνων άρχιζαν να σκαλίζουν την γη, αλλά και να δίνουν νέες δυνατότητες στους τροφοσυλλέκτες-κυνηγούς. Και όμως, δεν υπάρχει καμία βεβαιότητα ότι οι άνθρωποι της λίθινης εποχής ήταν φιλοπόλεμοι κυνηγοί.
Οκτώ με δέκα χιλιάδες χρόνια πριν από την εποχή μας, οι πρώτες αυτοσχέδιες πόλεις απέκτησαν τα πρώτα τείχη και τα πρώτα φυλάκια. Ανθρωπολόγοι αναφέρουν, παρ’ όλα αυτά, ότι στην Πολυνησία της προηγούμενης χιλιετηρίδας, όπως και σε πολλές φυλές των Ατζέκων, οι πολεμιστές αποσύρονταν όταν σκότωναν τον προσωπικό τους αντίπαλο για να τιμήσουν το πνεύμα του και θεωρώντας ότι εκπλήρωσαν το πολεμικό τους καθήκον. Εκατοντάδες χρόνια αργότερα, σε διαφορετικά μέρη, αλλά και εποχές, άνθρωποι πολεμούν για την επιβίωσή τους, για να προστατεύσουν τον χώρο που διέμεναν ή για την ελευθερία τους, αλλά όχι με μεθόδους και τακτικές που πολλαπλασίαζαν τις πιθανότητες ενός «άσκοπου θανάτου», που εξαφάνιζαν την πρωταρχική αρχή της μάχης μέχρι τότε: την κατοχύρωση της προσωπικής ασφάλειας.
Τα όρια που έθετε μια κοινότητα που συναινούσε στην διεξαγωγή μιας μάχης δεν υπερβαίνονταν ανεξάρτητα από την εξέλιξη των πραγμάτων. Συνέχεια