Προσο­χή! …Μαρξι­σμός

Α­φορ­μή γι’ αυ­τήν την προ­σπά­θεια ξε­κα­θα­ρί­σμα­τος των σχέ­σε­ων που μπο­ρεί να υ­πάρ­χουν με­τα­ξύ α­ναρ­χι­κών και μαρ­ξι­στι­κής ι­δε­ο­λο­γί­ας, εί­ναι η συ­χνή χρή­ση μαρ­ξι­στι­κών ό­ρων και θέ­σε­ων, στον λό­γο (έ­ντυ­πο ή προ­φο­ρι­κό) κά­ποιων συ­ντρό­φων. Συ­χνά για πα­ρά­δειγ­μα α­κού­γε­ται ο ό­ρος τα­ξι­κός πό­λε­μος ή ο ό­ρος προ­λε­τά­ριος. Ποια εί­ναι η δια­φο­ρά του κοι­νω­νι­κού πο­λέ­μου α­πό τον τα­ξι­κό πό­λε­μο και ποια του προ­λε­τά­ριου α­πό τον κα­τα­πιε­σμέ­νο;

Για να μπουν τα πράγ­μα­τα σε μια σει­ρά γί­νε­ται α­να­γκαί­ο να δού­με σύ­ντο­μα την κοι­νω­νι­κή θε­ω­ρί­α του Μαρ­ξ και να ε­πι­ση­μά­νου­με τα ση­μεί­α που αυ­τή δια­ψεύ­στη­κε απ’ την πραγ­μα­τι­κό­τη­τα. Πρώ­τα απ’ ό­λα πρέ­πει να υ­πο­γραμ­μί­σου­με τον οι­κο­νο­μι­κο-κε­ντρι­κό χα­ρα­κτή­ρα της μαρ­ξι­στι­κής θε­ω­ρί­ας. Κά­θε κοι­νω­νι­κό φαι­νό­με­νο, κά­θε κοι­νω­νι­κή δρά­ση εί­ναι, κα­τά τον Μαρ­ξ, συ­νέ­πεια των οι­κο­νο­μι­κών σχέ­σε­ων που ε­πι­κρα­τούν. Α­κό­μα και η θρη­σκεί­α, η τέ­χνη, η η­θι­κή, ό­λα α­πο­τε­λούν το «ε­ποι­κο­δό­μη­μα» μιας οι­κο­νο­μι­κής υ­πο­δο­μής. Ό­λα δια­μορ­φώ­νο­νται α­πό την οι­κο­νο­μι­κή ορ­γά­νω­ση. Αυ­τή η εμ­μο­νή της κυ­ριαρ­χί­ας της οι­κο­νο­μί­ας έ­να­ντι των άλ­λων πα­ρα­μέ­τρων της κοι­νω­νι­κής πραγ­μα­τι­κό­τη­τας εί­ναι ε­ξό­φθαλ­μα υ­περ­βο­λι­κή. Μια α­πλή ε­μπει­ρι­κή πα­ρα­τή­ρη­ση α­να­δει­κνύ­ει μια συ­νε­χή και πο­λύ­πλο­κη αλ­λη­λε­πί­δρα­ση ό­λων των κοι­νω­νι­κών πα­ρα­γό­ντων με­τα­ξύ τους και την πο­λύ­μορ­φη προ­σπά­θεια ε­πι­βο­λής της ε­ξου­σί­ας.