Η ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ;

«Η τε­χνο­λο­γί­α εί­ναι πο­λι­τι­σμός» δι­δά­σκουν.
«Η τε­χνο­λο­γί­α στην υ­πη­ρε­σί­α του αν­θρώ­που», λέ­νε.
«Η τε­χνο­λο­γί­α εί­ναι α­πα­ραί­τη­τη για μια κα­λύ­τε­ρη ζω­ή», ε­πι­βάλ­λουν.

Η τε­χνο­λο­γί­α, που έ­χει να κά­νει με την α­νά πά­σα στιγ­μή εύ­ρε­ση της το­πο­θε­σί­ας ε­νός προ­σώ­που ή α­ντι­κει­μέ­νου, ο­που­δή­πο­τε στον πλα­νή­τη, ε­ξε­λί­χθη­κε αρ­χι­κά με βά­ση τις α­νά­γκες της στρα­τιω­τι­κής μη­χα­νής, προ­κει­μέ­νου να λει­τουρ­γή­σει ως στρα­τη­γι­κό ό­πλο. Σε αυ­τές τις πε­ρι­πτώ­σεις άλ­λω­στε, η α­νά πά­σα στιγ­μή γνώ­ση του που βρί­σκε­ται και του πως κι­νεί­ται ο ε­χθρός, σε πραγ­μα­τι­κό μά­λι­στα χρό­νο, δί­νει έ­να κατ’ ε­ξο­χήν πλε­ο­νέ­κτη­μα σε αυ­τόν που το γνω­ρί­ζει, τη στιγ­μή που έ­χει μια πιο ο­λο­κλη­ρω­μέ­νη και πραγ­μα­τι­κή ει­κό­να, του τι συμ­βαί­νει.

Η τε­χνο­λο­γί­α αυ­τή, στη­ρί­χθη­κε στην ύ­παρ­ξη και λει­τουρ­γί­α τε­χνη­τών δο­ρυ­φό­ρων, οι ο­ποί­οι βρι­σκό­με­νοι σε τρο­χιά γύ­ρω α­πό τον πλα­νή­τη, κου­βα­λούν μη­χα­νή­μα­τα τα ο­ποί­α έ­χουν τη δυ­να­τό­τη­τα – πλέ­ον – να ε­ντο­πί­ζουν α­κό­μη και α­ριθ­μούς σε πι­να­κί­δες αυ­το­κι­νή­των.

Το υ­περ­βο­λι­κά υ­ψη­λό κό­στος ό­μως αυ­τού του εί­δους της πα­ρα­κο­λού­θη­σης, την κα­θι­στά α­νέ­φι­κτη και α­σύμ­φο­ρη για μα­ζι­κή χρή­ση. Κα­τά δεύ­τε­ρον, εί­ναι πρα­κτι­κά α­δύ­να­το να πα­ρα­κο­λου­θεί­ται, σε πραγ­μα­τι­κό χρό­νο, το ο­τι­δή­πο­τε συμ­βαί­νει στην ε­πι­φά­νεια του πλα­νή­τη. Μπο­ρεί σή­με­ρα, οι πε­ριο­χές οι ο­ποί­ες «κα­λύ­πτο­νται» α­πό αυ­τό το «με­γά­λο μά­τι» να εί­ναι με­γά­λες, ό­μως σε κα­μί­α πε­ρί­πτω­ση δεν γί­νε­ται να υ­πάρ­ξει ταυ­τό­χρο­να ε­στί­α­ση σε ό­λες τις πι­να­κί­δες ο­χη­μά­των, σε ό­λους τους αν­θρώ­πους.