Συντάξεις ή χανόμεθα

Το νέο εθνικό αφήγημα της λαοφίλητης κυβέρνησης για τη Νέα Ελλάδα το γνωρίζουμε όλοι δα: είναι η «διάσωση των συντάξεων από τα νύχια των δανειστών», τις περικοπές των οποίων ψήφισαν οι ίδιοι, όχι μία αλλά δύο φορές, το 2015 και το 2018.

Τώρα, όμως, τους βλέπετε; Έτοιμοι να πέσουν στη φωτιά για την σύνταξη του παππούλη και της γιαγιάκας.

«Θα πείσουν τους δανειστές;», «Ακλόνητα τα επιχειρήματα του οικονομικού επιτελείου. Ως το 2030-40 θα έχει αποδημήσει η παλιά φουρνιά» συνταξιούχων κ.λπ., κ.λπ. Με πάνω από 2.700.000 συνταξιούχους και άλλους τόσους, που εξαρτώνται από το εισοδηματικό κύκλωμα των συντάξεων, από τα παιδιά και τα εγγόνια που ρημάζουν την πενιχρή σύνταξη ως τα γηροκομεία και τις οικιακές βοηθούς, το ζήτημα καταντά σοβαρότερο από τα ελληνοτουρκικά.

Σε μια γερασμένη χώρα στην οποία ακόμα και οι περισσότεροι νέοι έχουν νοοτροπία 80ρη, πόσο ξεμωραμένος πρέπει να είναι κάποιος για να ελπίζει σε σύνταξη, όταν έχουν εγκαταλείψει τη χώρα 700.000 (και βάλε…) άνθρωποι για να εργαστούν έξω και συνεχίζουν να μεταναστεύουν με ακόμα μεγαλύτερους ρυθμούς;