Οι χρήσιμες σφαλιάρες από χρήσιμους ηλίθιους

«Άγνωστοι» ξυλοκόπησαν τον βουλευτή του Σύριζα Πέτρο Κωνσταντινέα στην Καλαμάτα μετά από την αποχώρησή του από ποδοσφαιρικό αγώνα. Διαβάζουμε σε όλα τα ΜΜΕ ότι ο βουλευτής πέρασε πεζός μπροστά από το στέκι των οργανωμένων οπαδών της Καλαμάτας με την ονομασία «Bulldogs» και αφού αντάλλαξε μερικά κοσμητικά επίθετα με αφορμή το Μακεδονικό, αρκετοί από τους Bulldogs τον ξυλοκόπησαν. Η αλήθεια βέβαια είναι ότι ο βουλευτής μετά τον αγώνα δεν πέρασε πεζός, αλλά με την μοτοσυκλέτα του μπροστά από τον σύνδεσμο. Εκεί κάποιος του φώναξε Macedonia και ο βουλευτής σταμάτησε την μοτοσυκλέτα, κατέβηκε κάτω και άρχισε να τσαμπουκαλεύεται και να ζητάει το λόγο με τα εν λόγω άτομα. Κάπου εκεί γλίστρησε και όταν έπεσε τον χτύπησαν κάποιοι από αυτούς. Όταν σηκώθηκε ανταπέδωσε με μια γροθιά στο πρόσωπο ενός από αυτoύς. Οπότε άλλο πράγμα το πεζός και άλλο σε μοτοσυκλέτα που σταματάει για τσαμπουκά.

Ιούνιος 1848. Η Συντριβή της Επανάστασης στο Παρίσι με την ματιά του Αλέξανδρου Χέρτσεν (Μέρος 2ο)

Στις 24 Φεβρουαρίου του 1848, η «Δεύτερη Γαλλική Δημοκρατία» (1848-1851) παίρνει σάρκα και οστά^[1]. Τα μέλη της Προσωρινής (υπό την απειλή των όπλων των εξεγερμένων, που εξαγριωμένοι έχουν πολιορκήσει απειλητικά το Δημαρχείο) συντάσσουν πάνω από 60 θεσπίσματα μεταξύ των οποίων, ανακηρύττουν αβασίλευτη δημοκρατία, καταργούν την Βουλή των Ομοτίμων, εξασφαλίζουν την ελευθερία του λόγου και του τύπου, την ελευθερία της συνάθροισης· καταργείται η θανατική ποινή για πολιτικά εγκλήματα, μειώνονται οι ώρες εργασίας, θεσπίζεται το δικαίωμα ψήφου για όλους τους άνδρες ηλικίας άνω του 21^ου έτους κ.ά.

Την επόμενη ημέρα ο λαός, επιθυμώντας να εδραιωθεί μια «δημοκρατική και κοινωνική πολιτεία», πιέζει την κυβέρνηση να εδραιώσει το «δικαίωμα του συνεταιρίζεσθαι», το «δικαίωμα στην εργασία» και να ιδρύσει Υπουργείο Εργασίας και Ανάπτυξης.

Στις 28 Φεβρουαρίου η Προσωρινή Κυβέρνηση του Λαμαρτίνου, διορίζει την «Κυβερνητική Επιτροπή Εργασίας» που έχει ως πρόεδρο και αντιπρόεδρο, αντίστοιχα, τον Μπλαν και τον Αλμπέρ, που πραγματικά ενδιαφέρονται να δώσουν λύσεις στα προβλήματα που υπάρχουν και να προβούν σε κοινωνικές μεταρρυθμίσεις (αν και όχι πάντα με την αποφασιστικότητα και ορμή που απαιτεί η περίσταση). Παρ’ ότι σε κάποιες συνεδρίες η παρουσία των αντιπροσώπων των διαφόρων σωματείων ξεπερνά τους 700, γρήγορα, ο ρόλος της «Επιτροπής Εργασίας» αποβαίνει διακοσμητικός, υπό το καθεστώς της σκόπιμης οικονομικής της εγκατάλειψης από την κυβέρνηση και περιορίζεται στο να εξαπατά και να καθησυχάζει τους εργαζόμενους αλλά και να κρατά στο περιθώριο, μακριά από την Κυβέρνηση, τους μοναδικούς δύο άντρες που εμπιστευόταν ο λαός.