[…] Το βιβλίο «ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΕΒΡΑΙΟΙ ΕΡΓΑΤΕΣ ΣΤΗΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΤΩΝ ΝΕΟΤΟΥΡΚΩΝ» (έκδοση Ισνάφι) περιέχει δύο κείμενα: Το «Ο Εβραϊκός σοσιαλισμός στην Οθωμανική Θεσσαλονίκη» του Σουκρού Ιλιτζάκ και το « Ζητήματα σχετικά με την απεργία των Ελλήνων σερβιτόρων στην Θεσσαλονίκη του 1908» της Μαρίνας Αγγελοπούλου.
Στο πρώτο κείμενο υπάρχουν πολλά στοιχεία για την σύσταση του πληθυσμού της Θεσσαλονίκης την περίοδο των Νεότουρκων, την οικονομία της πόλης, πολεοδομικά χαρακτηριστικά της και την θέση της γυναίκας, σε σχέση πάντα με τις διάφορες εθνότητες που συνέθεταν την πόλη, αλλά επίσης και τις πολιτικές εξελίξεις στην διοίκησή της. Κυρίως, όμως, επικεντρώνεται στον εβραϊκό πληθυσμό της πόλης, που σύμφωνα με το βιβλίο αριθμούσε 15.000 οικογένειες. Ένα σημείο στο οποίο επίσης επικεντρώνεται το κείμενο είναι η ίδρυση και λειτουργία της «Φεντερασιόν» (Σοσιαλιστική Εργατική Ομοσπονδία Θεσσαλονίκης) που αποτελούταν κυρίως από Εβραίους εργάτες. Το κείμενο αν και φαινομενικά προσεγγίζει την ιστορική αυτή περίοδο της Θεσσαλονίκης με ένα οικονομικο-κεντρικό, «ταξικό» πρίσμα, στην πραγματικότητα αποτελεί μια πολύ καλή προσπάθεια παρουσίασης της διαπλοκής και σύγκρουσης όλων των κοινωνικών παραμέτρων που συνέθεταν την κοινωνία της πόλης. Συνέχεια
Anarchy press gr 