Και μελαγχολικός
κρατώντας τίμιο λάβαρο
Ν’ ανοίγει την πομπή
ο εθνικός μαλάκας»…
Στα εξουσιαστικά παζάρια, όπως είναι γνωστό, αυτός που έχει το πάνω χέρι είναι εκείνος, ο οποίος λόγω ισχύος έχει μεγαλύτερη ικανότητα να επιβάλλει την θέλησή του. Η ικανότητα αυτή αυξάνεται ακόμα περισσότερο, όταν η «άλλη» πλευρά είναι στριμωγμένη χρονικά, δηλαδή, βιάζεται για διάφορους λόγους να λύσει ένα «πρόβλημα» εντός ενός συγκεκριμένου χρονικού πλαισίου.
Σ’ αυτές τις περιπτώσεις φαινομενικά «άλυτα» ή «περίπλοκα» ζητήματα αίφνης διευθετούνται εν ριπή οφθαλμού. Στις λεγόμενες διεθνείς σχέσεις, όμως, δεν υπάρχει ζήτημα το οποίο αποκόπτεται από την λεγόμενη συνολική ατζέντα, αλλά αντίθετα η έκβαση κάθε είδους επιμέρους διαπραγμάτευσης εξαρτάται από τις συνολικότερες διευθετήσεις. Έτσι, η «λύση» ενός ζητήματος παρ’ ότι οφείλεται σε φανερές ή μη παραχωρήσεις εμφανίζεται ως αποτέλεσμα ολοκλήρωσης θεσμικών διαδικασιών.
Το ζήτημα της ομηρίας και τελικά της απελευθέρωσης από το τουρκικό κράτος των δύο ελλήνων στρατιωτικών είναι χαρακτηριστικότατο.
Ξεκινώντας από την σχετική ανακοίνωση του Γενικού Επιτελείου Στρατού, ας κρατήσουμε την σημασία της διατύπωσης ότι η στρατιωτική περίπολος «φέρεται να εντοπίστηκε από τουρκική περίπολο σε τουρκικό έδαφος» και φυσικά ότι απουσιάζει η οιαδήποτε αναφορά σε σύλληψη παρά μόνο σε τυπικές διαδικασίες που αναμενόταν (;) να ολοκληρωθούν, όπως συνήθως…
Η σύλληψή τους, όμως, είναι πλέον γεγονός.
Η σύλληψη και η ομηρία των «2» πραγματοποιείται μόλις 15 ημέρες μετά από τον εμβολισμό του «Γαύδος», σκάφους του Λιμενικού στην περιοχή των Ιμίων, από τουρκική ακταιωρό και την παρ’ ολίγο βύθισή του, αλλά και την παρόμοια απόπειρα εμβολισμού του πολεμικού πλοίου «Νικηφόρος». Το τουρκικό πολεμικό πλοίο μήκους 90 μέτρων προσφέρεται, αμέσως μετά, να παράσχει βοήθεια στο «Γαύδος»…
Περιττό, μάλλον, είναι να εξηγήσουμε περαιτέρω ότι γενικότερα τα ζητήματα διάσωσης συνδέονται σ’ αυτές τις περιπτώσεις, και όχι μόνο, με την κατοχύρωση ή τον επανακαθορισμό της κυριαρχίας της μίας ή της άλλης πλευράς σε αμφισβητούμενες περιοχές. Η ίδια στόχευση κρύβεται και πίσω από τα συνεχή επεισόδια με αλιείς, επεισόδια που κλιμακώθηκαν, επίσης, πρόσφατα με πυροβολισμούς ένθεν κακείθεν.
Θα θυμίσουμε, επίσης, ότι η κράτηση ξένων υπηκόων από το τουρκικό κράτος θεωρείται αναμφίβολα μέρος ενός υβριδικού πολέμου, και μοχλός για διαπραγματεύσεις. Ενδεικτικό είναι το γεγονός της απελευθέρωσης τον Φεβρουάριο του 2018 του δημοσιογράφου Γιουκσέλ –γερμανικής και τουρκικής ιθαγένειας– με αντάλλαγμα την πώληση πολεμικού υλικού του γερμανικού κράτους στο τουρκικό. Ενδεικτική είναι, επίσης, και η σχετικά πρόσφατη ανανέωση της ταξιδιωτικής οδηγίας του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, το οποίο στα τέλη Ιουνίου συμβούλευε τους πολίτες των ΗΠΑ να «επανεξετάσουν» την απόφασή τους να επισκεφτούν την Τουρκία λόγω των τρομοκρατικών επιθέσεων, αλλά και τον «αυθαίρετων κρατήσεων» ξένων υπηκόων στις τουρκικές φυλακές.
Σημειωτέον ότι, εκτός από τον αμερικανό ευαγγελιστή πάστορα Μπράνσον, στις τουρκικές φυλακές κρατούνται αμερικανοί, γερμανοί και γάλλοι υπήκοοι, ενώ οι ΗΠΑ δεν ζητούν μόνον την αποφυλάκιση του συγκεκριμένου, αλλά επιπλέον την απελευθέρωση όλων όσων σχετίζονται με αμερικανικά συμφέροντα (αμερικανοί, αλλά και τούρκοι υπάλληλοι σε αμερικανικά προξενεία) και κρατούνται στις τουρκικές φυλακές.
Στην πρόσφατη σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες, σύμφωνα και με τις επίσημες ενημερώσεις, τίθεται από τον ίδιο τον Τσίπρα εκ νέου το ζήτημα της απελευθέρωσης των «2» και συγκεκριμένα στις 11 Ιουλίου, παρουσία του Αμερικανού προέδρου Ντόναλντ Τραμπ, στη συνομιλία με την καγκελάριο της Γερμανίας Άνγκελα Μέρκελ και στη συνάντηση με τον πρόεδρο της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν, στις 12 Ιουλίου, στο «περιθώριο» της Συνόδου.
Η συνάντηση Τσίπρα-Ερντογάν διαρκεί περίπου δύο ώρες, ενώ σε ερώτηση δημοσιογράφων τότε για το τι ακριβώς ειπώθηκε ανάμεσά τους για το ζήτημα των «2», ο μεγάλος ηγέτης Τσίπρας απάντησε ως εξής: «Κατ’ αρχάς τα λόγια μου είναι μετρημένα, ωστόσο πρέπει να σας πω ότι βγαίνοντας από τη συνάντηση έχω περισσότερες ελπίδες από ότι πριν μπω στη συνάντηση αυτή. Δεν ήταν μια εύκολη συνάντηση, για αυτό και διήρκεσε πάνω από μία ώρα και πενήντα λεπτά, σχεδόν δύο ώρες. Τέθηκαν όλα τα ζητήματα και βεβαίως από τη δική μας την πλευρά, από τη δική μου την πλευρά, κατέστη σαφές ότι το ζήτημα των δύο είναι ένα μείζον ζήτημα ηθικής, συμβολικής και ουσιαστικής σημασίας που αφορά τη σχέση των δύο χωρών».
Η συμφωνία φαίνεται ότι κλείνει. Με ποια, όμως, ανταλλάγματα;
Στις 14 Ιουλίου ο ίδιος ο Ερντογάν αποκαλύπτει σε τούρκους δημοσιογράφους ότι ένα από τα θέματα, που συζήτησε με τον Τσίπρα κατά την συνάντησή τους στην Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ είναι το θέμα της εκλογής μουφτή στη Δυτική Θράκη:
«Συζητήσαμε και το θέμα της Δυτικής Θράκης… Αν θέλει ο Θεός θα γίνει το θέμα του εκλεγμένου Μουφτή. Ο Αλέξης Τσίπρας, μας λέει, ότι θα περάσουμε σε νέο σύστημα, θα καταργήσουμε τον διορισμό του Μουφτή. Ας πούμε πως στο θέμα αυτό άναψε «πράσινο φως», όμως δεν μπορούμε να πούμε πως τελείωσε η δουλειά».
Η διάψευση του Τσίπρα, απλά, επιβεβαιώνει τον Ερντογάν, αφού δεν υπάρχει άνθρωπος στον πλανήτη, που να πιστεύει τον πρώτο σ’ οτιδήποτε και αν ισχυρίζεται.
Όπερ και εγένετο.
Αρχές Αυγούστου και συγκεκριμένα σε τροπολογία για το σχέδιο νόμου του υπουργείου Παιδείας με τίτλο «Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, Ιόνιο Πανεπιστήμιο και άλλες διατάξεις», συμπεριλαμβάνεται -μεταξύ άλλων- άρθρο, που οδηγεί στην υποχρεωτική συνταξιοδότηση των σημερινών μουφτήδων Ξάνθης και Κομοτηνής, σε χρονικό διάστημα δύο μηνών από τη ψήφιση του νόμου.
Το σχέδιο απλούστατο.
Διορίζονται προσωρινά τοποτηρητές με απόφαση της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης, ενώ την ίδια ώρα το καθεστώς Τσίπρα μεθοδεύει την ψήφιση του κατάλληλου νομικού πλαισίου για την εκλογή των μουφτήδων, πράγμα που ζητάει το τουρκικό κράτος εδώ και δεκαετίες.
Θα θυμίσουμε ότι το ελλαδικό κράτος έχει θεσπίσει τον νόμο 1920/1991, που στηρίχθηκε στο δεδομένο ότι αφ’ ενός μεν σε κανένα μουσουλμανικό κράτος ο μουφτής δεν εκλέγεται απευθείας από τους πιστούς και αφ’ ετέρου ότι οι δικαστικές αρμοδιότητες, που έχουν παραχωρηθεί καθιστούν τον μουφτή δημόσιο υπάλληλο.
Σε αντιδιαστολή, ένα τμήμα της μειονότητας, με προτροπή του τουρκικού κράτους υιοθέτησε την πρακτική να επιλέγει δικούς του μουφτήδες (οι λεγόμενοι ψευδομουφτήδες), οι οποίοι, όμως, δεν ασκούν δικαστικές αρμοδιότητες. Το ελλαδικό κράτος, μάλιστα, καταδικάστηκε από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο επειδή στράφηκε κατά των συγκεκριμένων ατόμων, θεωρώντας ότι έκαναν αντιποίηση Aρχής, με αποτέλεσμα έκτοτε στην Δ. Θράκη να συνυπάρχουν οι επίσημοι μουφτήδες με τους εγκάθετους από το τουρκικό προξενείο.
Στις 13 Αυγούστου μία μόλις ημέρα πριν την απελευθέρωση των «2», μουσουλμάνοι υποστηρικτές του προς καρατόμηση μουφτή Κομοτηνής Μέτσο Τζεμαλή συγκεντρώνονται προς υποστήριξή του έξω από τα γραφεία της Μουφτείας Κομοτηνής, στον αύλειο χώρο του Γενί τζαμί Κομοτηνής.
Ας σημειώσουμε και μια ακόμη «λεπτομέρεια», που καταγράφηκε μετά την απελευθέρωση των «2» στις 14 Αυγούστου.
Στις 21-8 στην Θεσσαλονίκη, μουσουλμάνοι συγκεντρώνονται για να κάνουν την προσευχή του μπαϊραμιού, στο Γενί Τζαμί, που τους παραχωρήθηκε από τον δήμο Θεσσαλονίκης. Στην προσευχή αυτή του μπαϊραμιού μετείχαν περίπου 200 άτομα και μεταξύ αυτών και ο πρόξενος της Τουρκίας στην Θεσσαλονίκη Ορχάν Γιαλμάν Οκάν, ενώ για πρώτη φορά η προσευχή έγινε από ιμάμη και μουεζίνη, που είχε τοποθετηθεί για τον λόγο αυτό από αιρετή μουφτεία της Δυτικής Θράκης. Βέβαια, τζαμί στην πόλη της Θεσσαλονίκης είχε παραχωρηθεί και στα έτη 2013 και 2014, αλλά τότε η στάση του ελλαδικού κράτους, που δεν δεχόταν παρά ιμάμη διορισμένο από το κράτος, είχε ως αποτέλεσμα να είναι άδειο το τζαμί.
Δεν χρειάζονται περαιτέρω γνώσεις για να αντιληφθεί κάποιος ότι η «επανεξέταση» του ζητήματος της μουφτείας σε Κομοτηνή και Ξάνθη ανάγεται σε ζήτημα (αναβαθμισμένης) συνδιοίκησης της μουσουλμανικής μειονότητας με το τουρκικό κράτος.
Όσο για τους πανηγυρισμούς, τα αγήματα για την υποδοχή των «ηρώων» (με τους δικούς τους όρους η λεγόμενη στρατιωτική τιμή θα έπρεπε μάλλον να τους οδηγήσει σε αυτοκτονία), εδώ η αθλιότητα ξεπερνά κάθε όριο.
Να ξεκινήσουμε με τον Καμμένο, που είναι βεβαιότατο ότι παρήγγειλε να ταυτιστεί η απελευθέρωση ημερολογιακά με τον δεκαπενταύγουστο, ώστε το «θαύμα της παναγίας» να είναι αναμφισβήτητο και έτσι οι όποιοι αποβλακωμένοι θρησκευόμενοι να φάνε αμάσητα το παραμύθι.
«Ελπίζω ότι η απελευθέρωσή τους, σήμερα, αυτή τη σημαδιακή ημέρα, θα σημάνει και μια άλλη ημέρα για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Μπορούμε να ζήσουμε μαζί και μπορούμε να ζήσουμε ειρηνικά προς όφελος και των δύο λαών μας. Μπορούμε να ζήσουμε χτίζοντας το μέλλον και το αύριο και των δύο χωρών μας, σεβόμενοι το διεθνές δίκαιο και τις διεθνείς συνθήκες».
Θα θυμίσουμε, επίσης ότι ο Καμμένος δημόσια υποστήριζε από την πρώτη στιγμή ότι η σύλληψη των δύο στρατιωτικών ήταν προγραμματισμένη, προσχεδιασμένη κίνηση την οποία είχαν ετοιμάσει οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις με εντολή του Ερντογάν.
Μετά τον Καμμένο θα μνημονεύσουμε τον γίγαντα της εξωτερικής πολιτικής Γιώργο Κατρούγκαλο:
«Είναι μία σημαντική διπλωματική επιτυχία, καρπός συστηματικής προσπάθειας μηνών», ανέφερε και συμπλήρωσε ότι η διπλωματία αρχών που ακολούθησε το ελληνικό κράτος «έδειξε στην Τουρκία ότι η εξομάλυνση των σχέσεών της με τη Δύση, ιδίως με την Ευρώπη, περνά από την Ελλάδα και την απελευθέρωση των δύο».
Εάν οι «επιτυχίες» είναι κάπως έτσι, μπορούμε να φανταστούμε πώς θα μοιάζουν οι αποτυχίες, αλλά αποτυχίες σίγουρα με το καθεστώς Τσίπρα είναι αδύνατον να υπάρξουν. Προφανώς ο Ερντογάν και κάθε αξιωματούχος του τουρκικού κράτους θα κρατούν ακόμη τις κοιλιές τους από τα γέλια.
Έτσι, ο ντόπιος πληθυσμός καλείται να καταπιεί σαν επιτυχία την αποδοχή απαιτήσεων δεκαετιών του τουρκικού κράτους στην Δυτική Θράκη και όχι μόνο, γεγονός, φυσικά, που δεν αποσκοπεί στην «φιλία ανάμεσα στους δύο λαούς», όπως διαχρονικά λιβανίζει η αριστερά τέτοιου είδους νταραβέρια ανάμεσα σε διάφορα κράτη. Η «επιτυχία», βέβαια, ήταν άκρως απαραίτητη για το καθεστώς Τσίπρα, καθώς ήταν επιτακτική η ανάγκη να αλλάξει την διάθεση του πληθυσμού μετά την εκατόμβη νεκρών στο Μάτι, και ταυτόχρονα να πραγματοποιηθεί μια εισαγωγή στην «μεγάλη εθνική επιτυχία της εξόδου από τα μνημόνια», που οφείλουμε στον Μεγάλο και Πολυχρονεμένο Βεζύρη Τσίπρα που ο θεός να μας παίρνει χρόνια και να τα δίνει σ’ αυτόν…
Και κάτι τελευταίο.
Ο Μεγάλος Τιμονιέρης ετοιμάζεται τον Σεπτέμβριο να παρευρεθεί στην Σύνοδο του ΟΗΕ, όπου οι «φήμες» λένε ότι θα υπάρξουν κινήσεις επανέναρξης των συνομιλιών για την «λύση» του Κυπριακού.
Αμετακίνητος για την ώρα, χρήσιμος όσο ποτέ…
Τσιράκι ανεκτίμητο.
Θα τα λύσει όλα…
Χ – Μ
* Παναγία η Καψοχεροβολούσα ή Βολιμνιώτισσα: Λατρεύεται σε εκκλησάκι στη Μεσσηνία, που έχει κτιστεί πάνω στο ιερό της Λιμνάτιδος Αρτέμιδος με οικοδομικό υλικό από τον αρχαίο ναό. Αφορμή για το το χτίσιμο της μικρής εκκλησίας υπήρξε μια μεγάλη φωτιά, που έκαψε τα σιτηρά των κατοίκων. Η φωτιά αποδόθηκε στην …μήνιν της Παναγίας (εξ ου και Καψοχεροβολούσα), διότι οι κάτοικοι δεν την τιμούσαν(!!!)…
Anarchy press gr 