1910, 6 Μαρτίου. Ν. Λαρίσης. Αυτή τη μέρα έχει αποφασιστεί από τους κολίγους, να πραγματοποιηθεί παναγροτική συγκέντρωση της περιοχής του Λαρισαϊκού κάμπου στη Λάρισα. Στην αρχή μάλιστα ρίχνεται από πολλούς η ιδέα να κατεβούν όλοι οι αγρότες οπλισμένοι και έτοιμοι για κάθε ενδεχόμενο. Μα τότε μπαίνουν στη μέση οι δήμαρχοι (πλούσιοι όλοι τους), οι πολιτικάντηδες και οι άλλοι «αγροτιστές» και κινδυνολογούν. Υποστηρίζουν πως αν κατεβούν ένοπλοι, θα τους σφάξει ο στρατός και ισχυρίζονται ότι «τώρα δεν είναι κατάλληλες οι συνθήκες, ας το αφήσουμε για το επόμενο Σάββατο». Μ’ αυτά πετυχαίνουν να πιάσει το «ειρηνιστικό» τους κήρυγμα.
Οι αγρότες από το πρωί της 6ης Μάρτη αρχίζουν να συρρέουν κατά εκατοντάδες στη Λάρισα. Πρώτοι μπαίνουν οι κολιγάδες του δήμου Κράνωνα, με μαύρες και κόκκινες σημαίες κι έπειτα κι άλλοι κι άλλοι… Εν τω μεταξύ η πόλη στρατοκρατείται, από την προηγούμενη μέρα ήδη, μετά από διαταγή του νομάρχη. Πρόκειται γι’ αυτόν που είπε: «Μα τι θέγουν παντεσπάνι να φάνε; Αυτοί δεν είναι αφεντικά μα σκλάβοι… Αι κοινωνίγαι γεν μπορούν να πγοοδέψουν όταν ο όκλος αποτγαχείνεται. Πγέπει να πγολάβομεν τας αναρχικάς εκδηλώσεις…»
Κι ενώ ο κόσμος συρρέει στη Λάρισα, την ίδια ώρα σ’ ένα χωριουδάκι, το Κιλελέρ (σημερινή Κυψέλη) οι αγρότες προσπαθούν ν’ ανέβουν στο τραίνο για να πάνε στη Λάρισα χωρίς να πληρώσουν εισιτήριο. Ο διευθυντής των Θεσσαλικών σιδηροδρόμων, που τυχαίνει να βρίσκεται μέσα στο τραίνο, διατάζει τους στρατιώτες που ήτανε μέσα σ’ αυτό να πετάξουν κάτω «αυτό το σκυλολόϊ, αυτά τα κτήνη». Οι αγρότες άρχίζουν να πετούν πέτρες στο τραίνο σπάζοντας τα τζάμια του. Μετά από ένα χιλιόμετρο, μια ομάδα από 1000 κολίγους σταματά το τραίνου. Απαιτούν να μεταφερθούν τσάμπα. Οι στρατιώτες, που βρίσκονται πάνω στο τραίνο, παίρνουν διαταγή και πυροβολούν τους συγκεντρωμένους, οι οποίοι απαντούν με πέτρες. Δυο αγρότες πέφτουν νεκροί και ένας τραυματίζεται. Το τραίνο, μισοκατεστραμμένο, προχωρεί μέσα σε βροχή από πέτρες και φτάνει στο σταθμό Τσουλάρ. Εκεί αγρότες που φώναζαν «ζήτω η λευτεριά», «κάτω οι τσιφλικάδες», προσπαθούν να το σταματήσουν. Ακολουθεί νέος πετροπόλεμος κι άλλοι πυροβολισμοί από το τραίνο. Αποτέλεσμα ένας νεκρός αγρότης και δεκαπέντε τραυματίες.
Στη Λάρισα, όταν μαθεύεται το γεγονός, οι χιλιάδες συγκεντρωμένοι αρχίζουν να διαμαρτύρονται, ενώ οι περιπολίες με εφ’ όπλου λόγχη τους φωνάζουν να διαλυθούν. Αυτοί αρνούνται και προχωρούν. Ο στρατός πυροβολεί. Πληγώνεται ένας διαδηλωτής, την ίδια στιγμή τρεις ιππείς γκρεμίζονται από τ’ άλογά τους κι ένας υπίλαρχος τραυματίζεται. Η μάχη κρατά είκοσι λεπτά και στο τέλος οι αγρότες σπάνε τη γραμμή και τραβάνε προς την πλατεία. Νέα επέλαση. Ο ανθυπίλαρχος διατάζει «χτυπάτε τα σκυλιά τους αναρχικούς». Ακολουθούν πυροβολισμοί και πετροπόλεμος. Μια πέτρα αχρηστεύει το χέρι του ανθυπίλαρχου. Η μάχη συνεχίζεται και οι αγρότες σπάνε τη στρατιωτική ζώνη.
Την ίδια ώρα μπαίνουν στην πόλη 1000 αγρότες από τ’ απομακρυσμένα χωριά. Όταν βλέπουν τι γίνεται ορμούν κι αυτοί στη μάχη με καδρόνια, ξύλα και πέτρες. Νέα επέλαση και νέος πετροπόλεμος και οι αγρότες προχωρούν και φτάνουν στην πλατεία. Οταν όμως φτάνουν στο ξενοδοχείο «Πανελλήνιον», ο λόχος του μηχανικού παίρνει διαταγή να ανοίξει πυρ ομαδόν. Οι στρατιώτες όμως, δεν υπακούουν στις διαταγές και πυροβολούν στον αέρα. Ο νομάρχης κι ο φρούραρχος, βλέποντας ότι η κατάσταση ξεφεύγει απ’ τον έλεγχο τους, αναγκάζονται και δίνουν διαταγή να σταματήσει ο στρατός να πυροβολεί. Στην πλατεία μαζεύονται χιλιάδες κολίγοι κι όταν κάποιοι πολιτικάντηδες πάνε να βγάλουν λόγο, το οργισμένο πλήθος τους κόβει τη φόρα: «Δε θέλουμε λόγια σήμερα, αύριο τα λέμε που θα ’ρθούμε πάλι και θα ’ρθούμε με τους γκράδες. Ας όψεστε εσείς οι δήμαρχοι, που μας πήρατε στο λαιμό σας. Καλά θέλαμε εμείς να κατεβούμε με τους γκράδες, μα δε μας αφήσατε και μας φέρατε εδώ για να μας σκοτώσουν και να μας σφάξουν τα σκυλιά…». Τις επόμενες μέρες εκατοντάδες αγρότες απ’ όλη τη Θεσσαλία συλλαμβάνονται και κλείνονται για μήνες στις φυλακές Χαλκίδας και Λαμίας για να «επιβληθεί το κράτος», «η ένομη τάξη» και για να «τιμωρηθούν αμείλικτα οι αναρχικοί».
1910, Μάρτιος. Πειραιάς. Ξεσπά στον Πειραιά η απεργία των ναυτοθερμαστών. Ο πρωθυπουργός Δραγούμης θέτει στη διάθεση των εφοπλιστών ναύτες του πολεμικού ναυτικού για να κινήσουν τα πλοία. Οι απεργοί, στις αρχές Απρίλη, κατεβαίνουν στην Αθήνα. Στρατός και χωροφυλακή ετοιμάζονται να τους χτυπήσουν. Οι απεργοί τους επιτίθενται, τους αφοπλίζουν και στη συνέχεια κάνουν έφοδο στο σπίτι του Δραγούμη ο οποίος, φοβισμένος, υποχωρεί. Τα αιτήματα των απεργών ικανοποιούνται.
1910, 17 Μαΐου. Πειραιάς. Απεργούν οι τσιγαράδες εξ αιτίας της χρησιμοποίησης των τσιγαροποιητικών μηχανών, που τους οδηγούν στην ανεργία. Στις 17 Μάη οι απεργοί επιτίθενται στη βιομηχανία που έφερε τις μηχανές και τις καταστρέφουν. Τις επόμενες μέρες στρατοκρατούνται Αθήνα και Πειραιάς για να αποτραπούν νέες επιθέσεις των απεργών.
1911, Ιανουάριος. Αθήνα. Ξεσπά η μεγάλη απεργία των τραμβαγέρηδων. Όταν οι απεργοί εμποδίζουν τους απεργοσπάστες να κινήσουν τα τράμ, η κυβέρνηση στέλνει στρατό και χωροφυλακή. Περικυκλώνεται η γειτονιά τους, η Αγία Τριάδα.
Στους απεργούς συμπαραστέκονται οι τσιγαράδες και άλλοι εργάτες. Η χωροφυλακή προσπαθεί να συλλάβει την απεργιακή επιτροπή. Οι απεργοί – φρουροί ειδοποιούν με καμπάνες τους απεργούς, οι οποίοι συγκεντρώνονται στην Πειραιώς απέναντι στο ιππικό και στο πεζικό. Στους πυροβολισμούς του πεζικού και στις επελάσεις του ιππικού, οι απεργοί απαντούν με τα όπλα τους. Σπάζουν τον κλοιό του στρατού και φτάνουν στα γραφεία του σωματείου τους. Η περιοχή είναι μπλοκαρισμένη από το στρατό. Το ιππικό μετά από επίθεση καταλαμβάνει τα γραφεία. Οι απεργοί πολεμούν αν και βρίσκονται κυκλωμένοι από παντού. Αρχίζουν να υποχωρούν χωρίς να παραδίνονται. Το κυνηγητό αρχίζει. Η απεργία σταματά, αλλά η εταιρία δεν τολμά ν’ απολύσει τους απεργούς.
1914, Μάρτιος. Μακεδονία. Το Μάρτιο ξεσπά καπνεργατική απεργία που επεκτείνεται σε όλη τη Μακεδονία. Οι απεργοί συγκρούονται στους δρόμους και στις αποθήκες με την χωροφυλακή. Οι δρόμοι της Θεσσαλονίκης γίνονται πραγματικά πεδία μάχης για οκτώ συνεχείς μέρες.
1916, Σέριφος. Στο Μεγάλο Λειβάδι της Σερίφου ξεσπά η απεργία των μεταλλωρύχων σιδήρου. Ενάντια στην απεργία αποστέλλεται μεγάλη δύναμη της χωροφυλακής. Στις μάχες που ακολουθούν οι εργάτες έχουν τέσσερις νεκρούς και 34 τραυματίες. Οι δυνάμεις καταστολής έχουν τρεις νεκρούς και τουλάχιστον 20 τραυματίες. Η απεργία θα πετύχει. Σ’ αυτή την απεργία έχει πάρει ενεργό μέρος ο αναρχοσυνδικαλιστής Κ. Σπέρας με μια μικρή ομάδα συντρόφων του.
1921, Φεβρουάριος. Βόλος. Ξεσπά γενική απεργία στο Βόλο. Τις μαχητικές διαδηλώσεις των εργατών συνοδεύουν συγκρούσεις με το στρατό και τη χωροφυλακή. Καταστήματα και εργοστάσια καταστρέφονται από τους εξαγριωμένους εργάτες. Οι συλληφθέντες οδηγούνται στα κακουργιοδικεία με την κατηγορία της στάσης.
1921, 1 Μάϊος. Θεσσαλονίκη. Γίνονται συγκρούσεις ανάμεσα στους εργάτες, το στρατό και τη χωροφυλακή. Αποστολή εφέδρων για τη Μικρά Ασία στασιάζει, σχίζει τις φωτογραφίες του βασιλιά και ενώνεται με τους εργάτες.
1921, Δεκέμβριος. Κέρκυρα. Γίνεται αγροτικό συλλαλητήριο στην Κέρκυρα. Ξεκινά με αίτημα την ελεύθερη εξαγωγή λαδιού και μετατρέπεται σε αντιπολεμική διαδήλωση. Πυροβολισμοί και δυναμίτες συνοδεύουν το σύνθημα «κάτω ο πόλεμος». Διμοιρία στρατιωτών ενώνεται με τους αγρότες. Αργά το βράδυ το συλλαλητήριο εκφυλίζεται. Στρατός και χωροφυλακή επιβάλλουν την τάξη.
1921. Αθήνα. Μαχητική διαδήλωση των Παλαιών Πολεμιστών (πολεμιστών που έχουν πολεμήσει στους Βαλκανικούς πολέμους και στη Μικρασιατική εκστρατεία) προς τη βουλή. Όταν φτάνουν σ’ αυτή συγκρούονται με τη φρουρά. Συλλαμβάνονται 9 και οδηγούνται στις φυλακές. Άλλοι 300 εξορίζονται σε διάφορες επαρχιακές πόλεις.
1923, Αύγουστος. Οι εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες της Μικράς Ασίας κινητοποιούνται ζητώντας ψωμί και στέγη. Οι εργάτες απεργούν σε ένδειξη συμπαράστασης. Οι κινητοποιήσεις κορυφώνονται τον Αύγουστο του 1923 με γενική απεργία. Χιλιάδες εργάτες σε όλη τη χώρα συγκρούονται με το στρατό και την αστυνομία. Οι συγκρούσεις στον Πειραιά είναι ένοπλες και άγριες. Το αποτέλεσμα είναι 11 νεκροί και εκατοντάδες τραυματίες. Το κράτος επιβάλλει κατάσταση πολιορκίας. Οι στρατιώτες αρνούνται να χτυπήσουν τους εργάτες και το κράτος χρησιμοποιεί Τσερκέζους εναντίον των αγωνιζόμενων.
1924, 15 Μαρτίου. Νάουσα. Μαχητική απεργία των εργαζομένων στα εργοστάσια της πόλης. Οι απεργοί συγκρούονται με τις δυνάμεις καταστολής. Γίνονται 30 συλλήψεις. Το κράτος παίρνει σκληρά μέτρα ώστε να τους αναγκάσει να γυρίσουν στα εργοστάσια. Όμως οι κινητοποιήσεις συνεχίζονται, παρ’ όλο που πολλοί εργάτες επέστρεψαν σ’ αυτά. Οι βιομήχανοι διαμαρτύρονται ότι τους τρομοκρατούν και ότι είναι αναγκασμένοι να κλείσουν τα εργοστάσιά τους.
1924, 1 Μαΐου. Αθήνα, Πειραιάς. Το κράτος απαγορεύει τη συγκέντρωση στην πλατεία Δημοτικού θεάτρου (σημερινή πλατεία Κοτζιά). Η συγκέντρωση όμως γίνεται από 1000 περίπου διαδηλωτές και διαλύεται βίαια από το ιππικό και τη χωροφυλακή, με τη βοήθεια πυροσβεστικών αντλιών. Σαν αποτέλεσμα των συγκρούσεων υπάρχει ένας νεκρός και 12 τραυματίες από την πλευρά των διαδηλωτών και 5 στρατιώτες τραυματίες από την πλευρά των δυνάμεων καταστολής.
Παρόμοια επεισόδια γίνονται και στον Πειραιά, όπου η συγκέντρωση έχει επίσης απαγορευτεί. Οι εργάτες συγκεντρώνονται και ακολουθούν πολλά επεισόδια, ώσπου να διαλυθούν. Συλλαμβάνονται 100 περίπου άτομα.
1924, 2 Ιουνίου. Ζέα Πειραιάς. Απεργία των ναυτεργατών. Όταν οι απεργοσπάστες προσπαθούν να κάνουν γαιανθράκευση, οι απεργοί τους επιτίθενται. Γίνονται συγκρούσεις και με το στρατό, που έρχεται να υποστηρίξει τους απεργοσπάστες.
1924, 30 Αυγούστου. Πειραιάς. Στις 9 Αυγούστου σκορπίζονται προκηρύξεις των Παλαιών Πολεμιστών με τίτλο «πόλεμος κατά του πολέμου», όπου καλούν σε αντιμιλιταριστική συγκέντρωση την επόμενη μέρα στο Δημοτικό θέατρο του Πειραιά. Η συγκέντρωση όμως απαγορεύεται με διαταγή του στρατιωτικού διοικητή. Αυτοί που συγκεντρώνονται, παρά την απαγόρευση, διαλύονται βίαια από το στρατό και τη χωροφυλακή. Οι δυνάμεις της κρατικής βίας προχωρούν σε συλλήψεις.
1924, 1 Σεπτεμβρίου. Αθήνα. Συμπλοκή απεργών και απεργοσπαστών στο εργοστάσιο αεριόφωτος (Γκάζι). Επεμβαίνουν οι δυνάμεις καταστολής. Γίνονται συλλήψεις.
1924, 10 Νοεμβρίου. Καβάλα. Ο καπνέμπορος Γρηγοριάδης, παρά την απαγορευτική διαταγή, προσπαθεί να εξαγάγει ακατέργαστα καπνά. Οι καπνεργάτες, των οποίων απειλείται το μεροκάματο, το μαθαίνουν. Συγκεντρώνονται στο λιμάνι και απειλούν να ρίξουν τα καπνά στη θάλασσα. Επεμβαίνει ο στρατός και η χωροφυλακή. Στην επίθεσή τους οι εργάτες αντιστέκονται με κάθε μέσο. Σκοτώνεται μια εργάτρια και ένας ανθυπομοίραρχος και τραυματίζονται πολλοί και από τις δύο πλευρές. Τα επεισόδια εξαπλώνονται σε όλη τη Μακεδονία, στις περιοχές όπου υπάρχουν καπνεργάτες. Στις 12 Νοεμβρίου, γίνονται επεισόδια στη Δράμα, στις 13 στη Θεσσαλονίκη και στις 14 στην Τσατάλτζα.
1925, 12 Ιανουαρίου. Λειβαδιά. Συγκέντρωση ενάντια στην ακρίβεια και τα προβλήματα που αντιμετώπιζαν οι αγρότες. Ακολουθεί διαδήλωση κατά την οποία η χωροφυλακή συλλαμβάνει δύο διαδηλωτές. Οι υπόλοιποι εξαγριώνονται, επιτίθενται στους χωροφύλακες και τους απελευθερώνουν. Για αρκετή ώρα η κατάσταση είναι έξω από τον έλεγχο της χωροφυλακής.
1925, 2 Φεβρουαρίου. Τρίκαλα. Λίγες μέρες πριν απ’ αυτή την ημερομηνία η Ένωση Παλαιών Πολεμιστών κινητοποιεί αγρότες και όλοι μαζί καταλαμβάνουν τα μοναστηριακά κτήματα των Μετεώρων. Στο απόσπασμα χωροφυλακής που πηγαίνει να τους απομακρύνει, αντιστέκονται ένοπλα και έτσι οι χωροφύλακες υποχωρούν.
Μετά από αυτό κανονίζεται συγκέντρωση στις 23 του μήνα στα Τρίκαλα. Κατά τις 2 το μεσημέρι οι εργάτες βγαίνουν από το Εργατικό Κέντρο, κρατώντας μαύρες σημαίες και φωνάζοντας συνθήματα. Ενώνονται με τους αγρότες και κατευθύνονται προς τη νομαρχία. Καθώς διαβαίνουν την γέφυρα, οι χωροφύλακες προσπαθούν να τους χτυπήσουν και να τους πάρουν τη σημαία. Γίνεται άγρια σύγκρουση και οι χωροφύλακες υποχωρούν. Όταν η πορεία φτάνει έξω από τη νομαρχία, ο νομάρχης αρνείται να δει τους εργάτες και αγρότες. Μετά την άρνηση, αρχίζουν συγκρούσεις με τη χωροφυλακή, η οποία χρησιμοποιεί τα όπλα της, με αποτέλεσμα έξι νεκρούς διαδηλωτές και πολλούς τραυματίες.
1925, 18 Φεβρουαρίου. Κομοτηνή, Λεσγαδίκι Ισβόρου. Οι καπνέμποροι στην Κομοτηνή, για να μην εφαρμόσουν το οκτάωρο, πραγματοποιούν λοκ-άουτ. Οι εργάτες, παρά την απαγόρευση των στρατιωτικών αρχών, προχωρούν στη διαδήλωση που έχουν προγραμματίσει με επακόλουθο τη σύγκρουση με τη χωροφυλακή και πολλούς τραυματίες.
Την ίδια μέρα γίνονται συγκρούσεις ανάμεσα σε ακτήμονες πρόσφυγες και σε καλόγερους που φυλάνε εκκλησιαστικά κτήματα στο χωριό Λεσγαδίκι. Τα επεισόδια ξεκινούν όταν οι ακτήμονες προσπαθούν να καταλάβουν τα κτήματα, με αποτέλεσμα πολλούς ξυλοδαρμένους καλόγερους αλλά και ακτήμονες.
1926, 9 Σεπτεμβρίου. Αθήνα. Ο Κονδύλης θέλει να τελειώνει με τους τελευταίους οπαδούς του ανατραπέντος δικτάτορα Πάγκαλου, με τα τάγματα των Ντερτίλη και Ζέρβα.
Στις 10 του μήνα στρατιωτικές δυνάμεις περικυκλώνουν τα δύο τάγματα, που βρίσκονται στην περιοχή της Λεωφόρου Βασ. Σοφίας και τους ζητούν να παραδοθούν. Αυτοί αρνούνται και τότε αρχίζει άγρια σύγκρουση. Όταν πέφτουν οι πρώτοι πυροβολισμοί και κανονιοβολισμοί πολύς κόσμος μαζεύεται στην Ομόνοια. Από εκεί ξεκίνα μια διαδήλωση. Φτάνοντας στην διασταύρωση Γ. Σταύρου και Σταδίου, ο κόσμος αποδοκιμάζει τους βασιλόφρονες και φωνάζει «κάτω η μοναρχία». Μαζί τους ενώνονται εργάτες του εργατικού κέντρου. Στρατιωτικό τμήμα και απόσπασμα χωροφυλακής, που στέλνονται για ν’ απωθήσουν τον κόσμο, αφοπλίζονται. Οι φαντάροι ενώνονται με τον κόσμο φωνάζοντας «είμαστε αδέλφια σας».
Ένα από τα θωρακισμένα αυτοκίνητα του Ντερτίλη, τρέχοντας με φοβερό θόρυβο, σπεύδει να καταλάβει το ταχυδρομείο. Οι διαδηλωτές πέφτουν πάνω του και το καταλαμβάνουν. Μάλιστα μια ομάδα εργατών απ’ τον Πειραιά το βάζει μπροστά και αρχίζουν να κυκλοφορούν στους δρόμους της Αθήνας δίνοντας θάρρος στους διαδηλωτές, ώσπου, με διαταγή του Ζαχαριάδη, που ήταν επικεφαλής τους, το εγκαταλείπουν. Ο κόσμος καταλαμβάνει το ταχυδρομείο. Στο διάστημα αυτό, όλο και περισσότεροι άνθρωποι μαζεύνται. Η αγανάκτηση είναι τέτοια που η συγκέντρωση μεταβάλλεται σε ορμητικό συλλαλητήριο που πλημμυρίζει τους δρόμους της Αθήνας.
Oι διαδηλωτές ξηλώνουν σανίδες από τα γιαπιά, παίρνουν πέτρες, ενώ έχουν στα χέρια τους και τα όπλα των αφοπλισμένων φαντάρων και χωροφυλάκων. Μια πυροσβεστική αντλία και ένα θωρακισμένο στέλνονται για να διαλύσουν το πλήθος, αλλά δεν τα καταφέρνουν. Μεγάλο οδόφραγμα στήνεται στη Σταδίου κοντά στην πλατεία Κλαυθμώνος. Οι στρατιωτικές δυνάμεις είναι απασχολημένες με το χτύπημα των ταγμάτων κι έτσι οι διαδηλωτές επί πολλές ώρες κυριαρχούν στους δρόμους της Αθήνας.
Και ενώ η διάθεση του κόσμου είναι υπέρ της επέκτασης της σύγκρουσης, το ΚΚΕ, επειδή δεν έχει σχέδιο για να τον χειραγωγήσει από τη μια και επειδή πλησιάζουν οι εκλογές από την άλλη, κάνει ό,τι είναι δυνατό ώστε να εξασθενίσει η διάθεση του κόσμου. Έτσι, μέχρι το απόγευμα που παραδίνονται οι μονάδες των Ζέρβα-Ντερτίλη, ο κόσμος έχει καθηλωθεί άπραγος στο κέντρο της Αθήνας και όταν μαθαίνει για την παράδοση των ταγμάτων γυρίζει κουρασμένος σπίτι του. Αποτελεί, όμως, ένα ιδιαίτερα έντονο και σημαντικό γεγονός η δράση αυτών των ανθρώπων, που χωρίς οργάνωση, κατεβαίνουν στους δρόμους οπλίζονται και συγκρούονται με τις δυνάμεις τις κρατικής βίας.
1927, 5 Ιανουαρίου. Θεσσαλονίκη. Συγκρούσεις άνεργων καπνεργατών και αστυνομίας, όταν οι πρώτοι προσπαθούν να μπουν στα καπνομάγαζα για να δουλέψουν.
1927, 10 Ιανουαρίου. Αθήνα. Η κυβέρνηση έχει υπογράψει σύμβαση με την αγγλική εταιρία Πάουερ, όπου της παραχωρεί το αποκλειστικό δικαίωμα της συγκοινωνιακής εκμετάλλευσης των τραμ και των λεωφορείων. Αυτό ξεσηκώνει όσους απασχολούνται σε αυτά, που κηρύττουν 24ωρη απεργία απαιτώντας ακύρωση της σύμβασης. Το απόγευμα συγκεντρώνονται στην πλατεία του Δημοτικού Θεάτρου και ξεκινούν διαδήλωση προς το Υπουργείο Εσωτερικών. Έξω απ’ αυτό επιτίθενται στους χωροφύλακες για να τους αφοπλίσουν και συμπλέκονται άγρια μαζί τους.
1927, 31 Ιανουαρίου. Αθήνα. Νέα απεργία διαρκείας των αυτοκινητιστών ενάντια στη σύμβαση Πάουερ. Κάνουν πορεία με τα λεωφορεία τους, που ξεκινά από την πλατεία Κολοκοτρώνη, παίρνει την Πανεπιστημίου, ανεβαίνει τη Σταδίου, και καταλήγει στο Σύνταγμα. Στο δρόμο τα λεωφορεία των απεργοσπαστών δέχονται σφοδρό λιθοβολισμό από τους απεργούς. Λιθοβολισμός που θα επαναληφθεί και στις 8 Φλεβάρη.
Συσπείρωση Αναρχικών
(Συνεχίζεται)