1910, 6 Μαρτίου. Ν. Λαρίσης. Αυτή τη μέρα έχει αποφασιστεί από τους κολίγους, να πραγματοποιηθεί παναγροτική συγκέντρωση της περιοχής του Λαρισαϊκού κάμπου στη Λάρισα. Στην αρχή μάλιστα ρίχνεται από πολλούς η ιδέα να κατεβούν όλοι οι αγρότες οπλισμένοι και έτοιμοι για κάθε ενδεχόμενο. Μα τότε μπαίνουν στη μέση οι δήμαρχοι (πλούσιοι όλοι τους), οι πολιτικάντηδες και οι άλλοι «αγροτιστές» και κινδυνολογούν. Υποστηρίζουν πως αν κατεβούν ένοπλοι, θα τους σφάξει ο στρατός και ισχυρίζονται ότι «τώρα δεν είναι κατάλληλες οι συνθήκες, ας το αφήσουμε για το επόμενο Σάββατο». Μ’ αυτά πετυχαίνουν να πιάσει το «ειρηνιστικό» τους κήρυγμα.
Οι αγρότες από το πρωί της 6ης Μάρτη αρχίζουν να συρρέουν κατά εκατοντάδες στη Λάρισα. Πρώτοι μπαίνουν οι κολιγάδες του δήμου Κράνωνα, με μαύρες και κόκκινες σημαίες κι έπειτα κι άλλοι κι άλλοι… Εν τω μεταξύ η πόλη στρατοκρατείται, από την προηγούμενη μέρα ήδη, μετά από διαταγή του νομάρχη. Πρόκειται γι’ αυτόν που είπε: «Μα τι θέγουν παντεσπάνι να φάνε; Αυτοί δεν είναι αφεντικά μα σκλάβοι… Αι κοινωνίγαι γεν μπορούν να πγοοδέψουν όταν ο όκλος αποτγαχείνεται. Πγέπει να πγολάβομεν τας αναρχικάς εκδηλώσεις…» Συνέχεια