«Ἀσύνετος ὅστις ἐν φόβῳ μεν ἀσθενής, λαβὼν δὲ μικρὸν τῆς τύχης φρονεῖ μέγα».
(Είναι άμυαλος αυτός που είναι ανήμπορος από φόβο και όταν του χαμογελάσει λίγο η τύχη, παίρνει πολύ αέρα). Ευριπίδης
«Υπάρχει κάποιος χειρότερος από το δήμιο. Είναι ο βοηθός του». Κόμης Μιραμπώ, 1749-1791, Γάλλος πολιτικός
«Σήμερα στην πατρίδα μας ξημερώνει μια καινούργια μέρα. Μια μέρα ιστορική. Τα μνημόνια της λιτότητας, της ύφεσης, και της κοινωνικής ερήμωσης, επιτέλους τελείωσαν. Η χώρα μας ανακτά το δικαίωμα της, να ορίζει αυτή τις τύχες και το μέλλον της. Σαν μια κανονική ευρωπαϊκή χώρα. Χωρίς εξωτερικούς καταναγκασμούς. Χωρίς άλλους εκβιασμούς. Χωρίς άλλες θυσίες του λαού μας».
Μ’ αυτά τα λόγια ο μεγάλος κομμουνιστής ηγέτης Τσίπρας ξεκίνησε το διάγγελμά του στο νησί της Ιθάκης. Η μαριονέττα της Μέρκελ, του Σόιμπλε, της ΕΚΤ του ΔΝΤ, το μεγαλύτερο δουλικό των ΗΠΑ μεταπολιτευτικά και όχι μόνο (ακόμη και η επταετής χούντα είχε αρνηθεί ορισμένες εκδουλεύσεις στους αμερικανούς φίλους…) καλοκουρδισμένη για μιαν ακόμη φορά, στάθηκε αντάξια των περιστάσεων.
Σ’ αυτές τις πρώτες πέντε αράδες δεν υπάρχει ούτε μια λέξη, που να ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, κυριολεκτικά ούτε μια. Η εξαχρείωση του φερέφωνου μάλιστα έχει αποκτήσει τέτοιες διαστάσεις, που με δυσκολία πλέον περιγράφεται. Αυτές οι περιπτώσεις εξουσιαστών, όπως έλεγε και ο Μπωντλαίρ καθοδηγούνται από την πεποίθηση ότι «πρέπει να εισβάλεις μέσα στη μάζα των ανθρώπων σαν μπάλα κανονιού ή να γλυστράς σαν πανούκλα. Η τιμιότητα είναι άχρηστη».
Οι κομμουνιστές σφογγοκωλάριοι είναι χρησιμότεροι στις δύσκολες στιγμές.
Και το Υποχείριο το γνωρίζει. Είναι ακόμη χρήσιμος, δεν το αγνοεί. Την ίδια στιγμή, όμως, τρέμει από πανικό. Έναν πανικό, που δεν τον κατασιγάζει η αλαζονεία, που διακατέχει τόσο τον ίδιο όσο και το συνάφι του. Και έτσι προχωρούν σφιχταγκαλιασμένοι και χωρίς τον παραμικρό δισταγμό εδώ και καιρό: «Α, τι ωφελεί χωμένος μέχρι το λαιμό στη λάσπη, να κρατάς τα νύχια των χεριών σου καθαρά;»
Δεν τους ωφελεί σε τίποτα. Τουναντίον.
Και το Υποχείριο απτόητο συνεχίζει.
«Μια χώρα σε διαρκή κατάσταση εκτάκτου ανάγκης. Κι ένας λαός, όμως, που ποτέ δεν αποδέχτηκε τη μοίρα που του επιφύλασσαν οι ισχυροί. Και έγραψε νέες σελίδες αντίστασης. Αυτός ο λαός, πριν από τριάμισι χρόνια πήρε μια ιστορική απόφαση. Να πάρει το τιμόνι της χώρας από αυτούς που την οδήγησαν στα βράχια. Και να το δώσει σε νέους καπετάνιους. Αναλάβαμε αυτή την βαριά ευθύνη. Με σθένος, αποφασιστικότητα αλλά και σεβασμό στις θυσίες του λαού μας. Δεν πορευτήκαμε με βεβαιότητες. Παρά μόνο με μία. Αυτή που μας όρισαν οι Ελληνίδες και οι Έλληνες: Να βγάλουμε τη χώρα από τη στενωπό των μνημονίων και της αέναης λιτότητας».
Το ολοκληρωτικό ψεύδος ξανά και ξανά σε όλο του το μεγαλείο. Με σθένος και αποφασιστικότητα ισοπέδωσαν κάθε ελπίδα αντίστασης, πορεύτηκαν με έναν και μοναδικό στόχο έχοντας αναλάβει μια και μοναδική βαριά ευθύνη: να σφραγίσουν την βρωμοδουλειά των προκατόχων τους καταγγέλλοντάς τους δήθεν με σφοδρότητα. Ο «νέος καπετάνιος» αξίζει τον μισθό του. Η δουλειά δεν έμεινε στην μέση. Στο κρίσιμο σημείο η αριστερά έδωσε «στον λαό που ποτέ δεν αποδέχθηκε την μοίρα του» το συντριπτικό χτύπημα. Οι «νέοι» καπετάνιοι μαζί με τους «παλιούς» αλυσόδεσαν όχι μια, όχι δύο, αλλά τρείς γενιές. Δεσμά που ενίσχυσε ο οικονομικός βρόγχος, που σφίγγει και θα σφίγγεται όσο κρίνουν οι εντολοδόχοι του Υποχείριου και των ντόπιων ομοίων του. Τα ψίχουλα, που θα πέφτουν από το τραπέζι, θα είναι μετρημένα για να μεγαλώνουν την εξάρτηση των πλέον απελπισμένων.
«Ελληνίδες, Έλληνες, Σήμερα είναι μια μέρα λύτρωσης. Είναι όμως και η αφετηρία μιας νέας εποχής. Και σε αυτή την αφετηρία, δεν θα διαπράξουμε την ύβρι να αγνοήσουμε τα διδάγματα της Ελλάδας των μνημονίων. Δε θα αφήσουμε τη λήθη να μας παρασύρει. Δεν θα γίνουμε λωτοφάγοι. Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ τις αιτίες και τα πρόσωπα που οδήγησαν τη χώρα στα μνημόνια.
Τη φοροασυλία του μεγάλου πλούτου, τη γενικευμένη διαπλοκή και διαφθορά, την ασυδοσία μιας σειράς επιχειρηματικών και εκδοτικών ομίλων που για χρόνια θεωρούσαν ότι η χώρα τούς ανήκει, τον κυνισμό και την περιφρόνηση μιας πολιτικής ελίτ η οποία νόμισε ότι η Ελλάδα είναι φέουδο και οι Έλληνες πειθήνιοι υπήκοοι της.
Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ αυτούς που λοιδόρησαν και απαξίωσαν την Ελλάδα και τους Έλληνες, επειδή τόλμησαν να μη συναινέσουν στην υλοποίηση ενός νεοφιλελεύθερου πειράματος που θα κρατούσε για δεκαετίες».
Το Υποχείριο κωλοπετσωμένο πλέον όσο ποτέ, εξακολουθεί να εμφανίζεται σαν Τιμητής και εκπρόσωπος των λαϊκών συμφερόντων την ίδια στιγμή, που τίποτα απ’ όσα δήθεν καταγγέλλει δεν θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί χωρίς την συνδρομή της κομμουνιστικής συμμορίας που συνδιοικεί.
Οι καμπάνες στην Ιθάκη χτυπούσαν πένθιμα, καθώς το Υποχείριο προστατευμένο από δεκάδες φρουρούς φανερούς και μη και άλλους τόσους κομματικούς παρατρεχάμενους περπατούσε στους δρόμους, σε μια κακότεχνα στημένη παράσταση υποδοχής του, ενώ οι αξιοθρήνητοι κομπάρσοι που συμμετείχαν με τις θλιβερές επευφημίες τους έδιναν τον τόνο.
Το Υποχείριο, πάντως, δεν πρέπει να ανησυχεί. Δεν θα γίνουμε λωτοφάγοι.
Φθάνει το φως ν’ αρχίζει να εισβάλλει έστω και από την μικρότερη χαραμάδα…
Λ.
Anarchy press gr 