Η «υποδοχή» που έγινε στους δύο στρατιωτικούς, που επέστρεψαν από την Τουρκία, δεν έχει στοιχειώδη σχέση με την πραγματικότητα. Παρ’ όλα αυτά, οι ξετσίπ(ρ)ωτοι και κοπρίζοντες, ο,τιδήποτε εγγίζουν, εξουσιαστές έσπευσαν να την οργανώσουν και μάλιστα με την επωδή κἀποιας επιτυχούς διπλωματίας.
Βεβαίως και είναι πασίγνωστη στο σύνολον του ελλαδικόυ πληθυσμού όχι μόνον η «διπλωματική ικανότητα» της εξουσιαστικής πλέμπας που διεκπεραιώνει τις υποθέσεις των εντός και εκτός της χώρας κρατούντων, αλλά η περήφανη διαπραγματευτική τους επιτυχία σε ό,τι αναλαμβάνουν να φέρουν εις πέρας. Η μεγαλύτερη μάλιστα ικανότητά τους έγκειται στο να εμφανίζουν (πάντα στους ανοήμονες οπαδούς τους), μετά απ’ αυτά, σαν επιτυχία το δίπλωμἀ τους στην γνωστή και προσφιλή στάση: Τεσσάρσιν! (Στα τέσσερα!), για την οποία εμέμφετο τους προηγούμενους διεκπεραιωτές ο θρυλικά «ασυμβίβαστος» Καμμένος.
Βεβαίως και δεν υπάρχει κανενός είδους γενναιότης σ’ αυτούς που σε άλλες εποχές θα χαρακτηρίζονταν «κουραμπιέδες» και οι οποίοι, συμφώνως προς τα όσα έχουν διαρρεύσει, είναι και κατ’ εντολήν των ανωτέρων τους ριψάσπιδες. Για να λέγονται τα όσα συμβαίνουν με το όνομά τους…
«Επιτυχή διπλωματία» χαρακτηρίζουν την αποδοχή των όρων που με ωμό γκαγκστερισμό επιβάλλουν οι τούρκοι εξουσιαστές, οι οποίοι αδίστακτα απαγάγουν, συλλαμβάνουν ομήρους και ζητούν ανταλλαγές (με τους εν Ελλάδι «8», τον Γκιουλέν, στις ΗΠΑ, κ.ά.), εκβιάζουν, απειλούν και περιδιαβαίνουν σε Αιγαίο, Θράκη, Συρία και Ιράκ σαν αδιαμφισβήτητα αφεντικά.
Επιτυχία είναι τα μνημόνια που συνεχίζουν να φορτώνουν στις πλάτες του πληθυσμού, επιτυχία είναι η αποδοχή του διορισμού μουφτή στη Θράκη από το τουρκικό κράτος και ποιός ξέρει πόσα ακόμη υπάρχουν πίσω από αυτήν την «διπλωματική επιτυχία» σε σχέση με τους «2». Δεν θα προξενούσε, παραδείγματος χάριν, έκπληξη εάν γινόταν γνωστό ότι οι 8 απήχθησαν από το τουρκικό κράτος, ενώ βρίσκονταν σε άλλο κράτος, κατά την γνωστή πρακτική των Πάγκαλου-Γιωργάκη Παπανδρέου που εφαρμόσθηκε στην υπόθεση Οτζαλάν, ο οποίος στάλθηκε πακέτο στο τουρκικό κράτος μέσω Κένυα. Άλλωστε, με κάποιο τρόπο πρέπει να εκπληρωθεί η υπόσχεση του Τσίπρα στον Ερντογάν ότι θα τους επέστρεφε στη Τουρκία…
Ας επανέλθουμε, όμως, στα της πομπής (οι βυζαντινοί την εταύτιζαν με τον διασυρμό και ως τέτοιον τον αντιλαμβάνονται οι απλοί άνθρωποι όταν χρησιμοποιούν την φράση: «Πάει να κρύψει τις πομπές του»). Έρχεται στην μνήμη (τηρουμένων των αναλογιών) ένα περιστατικό, που συνέβη στην Πλεύνα της Βουλγαρίας, μετά την κατάρρευσή της, στα τέλη της Α’ Παγκόσμιας Ανθρωποσφαγής, όπως το περιγράφει ο πρώην γραμματέας του ΚΚΕ Ελευθέριος Σταυρίδης:
«ΥΠΟΔΟΧΗ “ΗΡΩΩΝ”…
Tὰ γεγονότα ἐξειλίχθησαv ραγδαιότατα. Μετὰ δύο μόλις ἡμέρας, ὁ δήμαρχος τῆς Πλεύνας ἐστόλιζε τὴν κεντρικὴν εἴσοδον τῆς πόλεως, ἀπὸ τὸν σιδηροδρομικόν της σταθμόν, με ἁψίδας καὶ ἐπιγραφὰς μὲ βουλγαρικὰς σημαίας. Ἐξεπλάγημεν.
– Μήπως ἐνίκησαν οἱ Βούλγαροι; Τί προετοιμασίες εἶναι αὐτές; Ποιὸς θὰ ἔλθη;
Ἐπρόκειτο νὰ ἐπιστρέψη τὸ ἄλλο πρωῒ εἰς τὴν ἕδραv του, ἐπαvερχόμενον ἀπὸ τὸ μέτωπον, τὸ 4ον σύνταγμα πεζικοῦ τῆς Πλεύνας! Καὶ ὁ Δῆμος Πλεύνας προητοίμαζεν ὑποδοχήν !
Ἐπάνω εἰς τὴν κεντρικὴν ἁψίδα, ἐν μέσῳ σημαιῶν καὶ στεφάνων ἀνθέων, ὑπῆρχεν ἡ ἐπιγραφή: «Ντομπρὲ ντοσλὴ μίλη γκέροη!» (Καλῶς ἤλθατε, ἀγαπητοὶ ἥρωες!)
Ἐγελάσαμε σαρκαστικὰ διὰ τὴν ἐπιγραφήν. Ἤμεθα ὅλοι οἱ ὅμηροι ἀνυπόμονοι νὰ ἰδοῦμε τοὺς «ἥρωας» ποὺ θὰ ἐγύριζαν! Τοὺς εἴδαμεν τὴν ἑπομένην τὸ πρωΐ. Ὁ διοικητὴς τοῦ στρατοπέδου, ὁ ἄγριος Πέεφ, εἶχεν ἐξαφανισθεῖ. Μόνον ὁλίγοι στρατιῶται ἔμεναν εἰς τὸ στρατόπεδον μὲ ἕνα λοχίαν.
Διεσπάσαμε τὰ κάγκελλα καὶ ξεχυθήκαμε εἰς τοὺς δρόμους. Ὁ λοχίας δὲν ἐτόλμησε νὰ πῇ τίποτε. Ἐφώναζε μόνον νὰ ξαναγυρίσωμε τὸ βράδυ διὰ… συσσίτιον καὶ ὕπνον ! Εἶχε καταλάβει καὶ αὐτός ὅτι ἦτο ἡττημένος καὶ ὅτι ἡμεῖς ἀνήκομεν εἰς τοὺς νικητάς!
Ρακένδυτοι, ἀξύριστοι, βρώμικοι, κατακουρασμένοι, πειναλέοι, μὲ μισὸ παποῦτσι καὶ χωρὶς πηλήκιον, φυσικὰ καὶ χωρὶς ἴχνος ὅπλου, μὲ ἕνα σακκίδιον μόνον καὶ μὲ κανένα ξύλο γιὰ μπαστοῦνι, ἄλλοι κουτσαίνοντες καὶ ἄλλοι φέροντες ἐπιδέσμους, ἀσύντακτοι, καθ’ ὁμάδας, μπουλούκια, συντετριμμένοι ψυχικῶς καὶ σωματικῶς, οἱ «ἥρωες» τοῦ «τσετβούρτη πλεβένσκη πόλκ» (4ου συντάγματος τῆς Πλεύνας), ἀξιοδάκρυτοι κυριολεκτικῶς, ἔφθασαν εἰς τὴν Πλεῦναν, σέρνοντες τὰ πόδια των κάτω ἀπὸ τὴν «ἁψίδα θριάμβου» τοῦ δημάρχου τῆς πόλεως! Αὐτὸς μὲ μερικοὺς τοπικοὺς ἐπισήμους ἔσπευσε νὰ τοὺς ὑποδεχθῇ!»
Και,τέλος, μία ερώτηση προς τους απανταχού αντιεθνικιστές του ελλαδιστάν: Αυτή δεν ήταν μία εθνικιστική φιέστα; Μήπως ο εθνικισμός έχει πολλές όψεις εκ των οποίων άλλες είναι ανεκτές κι άλλες όχι; Λέμε τώρα…
Η. Α.
Anarchy press gr 