Ι. 1910-1912. Η συμμορία Μπονό (Bonnot).
Το «Men in Prison»[1] («Άνδρες στη φυλακή»), (γραμμένο το 1930, δεν είχε δημοσιευθεί μέχρι το 1967) από τον Victor Serge (1890-1947, γεννημένος Victor Lvovich Kibalchich): Μια φανταστική αφήγηση των χρόνων που βρισκόταν φυλακισμένος (1912-1917), μετά την καταδίκη του για συμμετοχή στη συμμορία Bonnot. Ο Serge είναι μια ενδιαφέρουσα φυσιογνωμία, και όχι μόνο επειδή είναι ένας πολύ καλός συγγραφέας. Μερικοί τον βλέπουν ως άνθρωπο που διατήρησε μια ελευθεριακή οπτική, ακόμη και μετά την αποχώρησή του από το αναρχικό κίνημα (ακόμη και την αντίθεσή του προς τον σταλινισμό, τουλάχιστον ότι δεν έπεσε στο λάθος να λατρέψει σαν ήρωα τον Τρότσκι). Άλλοι υποψιάζονται ότι το «Memoirs of a Revolutionary» (1951, 1963) προσπερνάει το βαθμό της συμμετοχής του στην μπολσεβίκικη αιματοχυσία των αντιφρονούντων πριν κι αυτός αρχίσει να αμφισβητεί την κυριαρχία του Κόμματος. Και μερικοί μπορεί να ανατυπώσουν μερικά από τα πιο αντι-αναρχικά δοκίμια του, 1919-1920 που αξίζουν κάθε αναφορά, προφανώς για να μας δείξουν τα λάθη των προσεγγίσεων μας (The Revolution in Danger Redwords, 1997).
Επίσης, ενδιαφέρον παρουσιάζουν από την άποψη της αναρχικής ιστορίας τα παρακάτω:
ΙΑ. 1910-1912. Το «Lost Men» (Les Hommes Perdus, γραμμένο το 1930): Μυθιστόρημα για τη συμμορία Bonnot και τον αναρχικό χώρο στο Παρίσι που κατασχέθηκε από τη ρωσική ασφάλεια, όταν εκδιώχθηκε το 1936. Για μεγάλο χρονικό διάστημα ήταν αδύνατο να φανταστεί κάποιος ότι αυτό το έργο θα μπορούσε ποτέ να δημοσιευθεί, θα ήμουν κάτι περισσότερο από ευτυχής να έβλεπα μια φωτοτυπία αν κάποιος μπορεί να τη βρει…
ΙΒ.1917. Το Birth of our Power[2], που δημοσιεύθηκε το 1931: Η εξέγερση της CNT στη Βαρκελώνη και πάλι μια μυθιστορηματική αφήγηση των γεγονότων που βίωσε.
Ξαναγυρνώντας στη συμμορία Bonnot, ο Pino Cacucci έχει γράψει ένα διήγημα με τίτλο Without a Glimmer of Remorse[3] (που εκδόθηκε από τον οίκο Christiebooks).
- Το The Siege of Sydney Street[4] (γίνεται ακόμη πιο δελεαστικό και μυστηριώδες χάρη στον σκιώδη «Πέτρο τον ζωγράφο»).
Το A Death Out Of Season από τον Emmanuel Litvinoff[5] (1915 – 2011), που δημοσιεύθηκε το 1973: ο φανταστικός απολογισμός της πολιορκίας, μέρος μιας τριλογίας.
ΙΓ. 1914-1918. Το «War to End Wars».
The Good Soldier Svejk and his Fortunes in the World War (aka Schweik) by Jaroslav Hasek (Ο καλός στρατιώτης Σβέικ), του Γιαροσλάβ Χάσεκ[6] (1883-1923), που γράφτηκε μεταξύ 1921-1923. Συντομευμένη αγγλική έκδοση (1939), πλήρης έκδοση (1973): ο Χάσεκ (αναρχικός) δείχνει ότι αν δεν μπορείτε με μια γενική απεργία να σταματήσετε τον πόλεμο, μπορείτε τουλάχιστον να κάνετε τους αξιωματικούς να μετανιώσουν για το γεγονός ότι σας πήραν μαζί τους.
ΙΔ. 1917-1922. Η Ρωσική Επανάσταση.
Οι αναρχικοί είχαν εμπλακεί τόσο τον Φεβρουάριο όσο και τον Οκτώβριο, αλλά εκτοπίστηκαν, φυλακίστηκαν και εκτελέστηκαν από τους Μπολσεβίκους (όπως και πολλοί άλλοι εργαζόμενοι που απείλησαν την εξουσία της πρωτοπορίας των «εργαζομένων»!). Αλλά στην Ουκρανία, ο αναρχικός επαναστατικός στρατός του Nestor Makhno[7] (1888-1934) «κράτησε» περισσότερο.
Το Discourse on the Tachanka και το Old man Makhno από τον Isaac Babel[8] (Ισαάκ Μπάμπελ) (1894-1941): Fighting in and writing about the Red Cavalry («Πολεμώντας και γράφοντας για το Κόκκινο Ιππικό») (τίτλος μιας από τις συλλογές διηγημάτων του, 1926, 1929), δεν θα μπορούσε να αποφύγει να γράψει για τη Makhnovschina –Μαχνοβτσίνα–, τους αναρχικούς αντάρτες της Ουκρανίας. Ωστόσο, ως πιστό (και λογικό, με αίσθημα αυτό-συντήρησης) μέλος του κόμματος, θα έπρεπε να τους ειρωνευτεί, έτσι οι ιστορίες του είναι πιο χρήσιμες ως παραδείγματα παραμυθιών για τους αναρχικούς, παρά ως αφηγήσεις των γεγονότων της εποχής. Ο Μάχνο εμφανίζεται, ακόμη, στο (επίσης φανταστικό, αλλά λιγότερο συκοφαντικό) ποίημα του John Manifold[9] (1915-1985) «Makhno’s Philosophers».
ΙΕ. 1920-1927.
Κατασκευή ενόχων και εκτέλεση των Sacco και Vanzetti. Όπως και τα γεγονότα στο Haymarket το 1886 παρήγαγαν επίσης πολλά έργα όπως: το «Boston» (Βοστώνη) (γράφτηκε και δημοσιεύτηκε το 1928) από τον Upton Sinclair[10] (1878-1968): η άμεσα δημοσιευμένη απάντηση του Sinclair στην υπόθεση των Sacco – Vanzetti.
ΙΣΤ. 1920. Κινεζική Αναρχία
Ο Pa Chin[11] (ή Ba Jin: γεννημένος ως Li Feigan/Kei-kan,1904 -2005), ήταν ένας από τους αγαπημένους συγγραφείς της Κίνας. Πήρε το όνομά του από την πρώτη συλλαβή του Μπακούνιν και τη τελευταία του Κροπότκιν. Άρχισε να γράφει το 1920 με το έργο Mieh – Wang (Η Καταστροφή). έγραψε μη μυθοπλαστικά έργα, όπως το The Chicago Tragedy (Η τραγωδία του Σικάγο) (1926) και Past Anarchists (Αναρχικοί του Παρελθόντος) (1931). Έργα μυθοπλασίας στα αγγλικά που περιλαμβάνουν τα Family (Οικογένεια) (1931, 1958) and Cold Nights (Κρύες Νύχτες). Μετά από την κομμουνιστική νίκη αναγκάστηκε να ξαναγράψει αναρχικούς χαρακτήρες σε αυτά ως «κομμουνιστικούς», αλλά παρέμεινε πιστός στις αναρχικές πεποιθήσεις του, ακόμη και εν μέσω της «πολιτιστικής επανάστασης».
ΙΖ. 1927.
Το Fog on the Tolbiac Bridge του Leo Malet[12] (1909 – 1996) που δημοσιεύθηκε το 1956: ο ήρωάς του, Nestor Burma, ο αγαπημένος όλων, πρώην αναρχικός, ιδιωτικός ντετέκτιβ, ασχολείται με μια υπόθεση που αφορά παλιούς συντρόφους.
Τα χρόνια του αναβρασμού της δεκαετίας του 1930 του ισπανικού αναρχισμού, όπου με συνεχείς εξεγέρσεις οδήγησαν στην ισπανική επανάσταση του 1936-’37.
Το Seven Red Sundays (Επτά κόκκινες Κυριακές) (1932, 1936) από τον Ramon J. Sender[13], (1901-1982). Μια ιστορία της εξέγερσης, που δημοσιεύθηκε στην αγγλική γλώσσα λίγο πριν οι Ισπανοί εργάτες αδράξουν την μεγάλη ευκαιρία τους τον Ιούλιο του 1936.
Το Lean Men (1934) από τον Ralph Bates[14] (1899 – 2000). Ζητωκραυγές για τους χαρούμενους βρετανούς της Comintern που μπορούν να απομακρύνουν τους ισπανούς εργάτες από ανόητες ιδέες όπως ο αναρχισμός και όταν σκοτώνουν κάποιον, να βρίσκονται σε «αυτοάμυνα».
Ο Αμερικανός ποιητής Phillip Levine[15] (1928 – 2015) έχει γράψει ποιήματα για τον Francisco Ferrer, τον Francisco Ascaso και τον Buenaventura Durruti. Οι συλλογές του περιλαμβάνουν τα Not This Pig (1968), Red Dust (1971), They Feed The Lion (1972), 1933 (1974), On The Edge and Over (1963/76), The Names of the Lost (1976), 7 Years From Somewhere Ashes (1979), One For The Rose (1981), Off The Map (1984), Sweet Will (1985), The Simple Truth (1994), The Mercy (1999).
ΙΗ. 1936. Η Ισπανική Επανάσταση.
Ο Hugo Dewar[16] έχει ένα εξαιρετικό ποίημα, με τίτλο Barcelona 1936 (Βαρκελώνη 1936) για το θέμα αυτό:
They too were storming heaven
Do you think they fought in vain?
(Και αυτοί επίσης έκαναν έφοδο στον ουρανό
Πιστεύετε αλήθεια ότι αγωνίστηκαν μάταια;)
Το Red Rose και το The Lover Under Another Name από την Ethel Mannin[17] (1900-1984): η Έμμα Γκόλντμαν (1869-1940, το πιο ακαταμάχητο θέμα για τους μυθιστοριογράφους, τους θεατρικούς συγγραφείς κ.λπ. σε ό,τι αφορά τους αναρχικούς), γίνεται μυθιστόρημα από τον συγγραφέα ο οποίος εργάστηκε μαζί της στην οργάνωση της βοήθειας προς τους ισπανούς αναρχικούς κατά τη διάρκεια της Ισπανικής επανάστασης και του εμφυλίου πολέμου.
Το The Man Who Killed Durruti, από τον Pedro de Paz[18] (2003, 2005): ιστορικό αστυνομικό μυθιστόρημα που εξετάζει τον θάνατο του πιο γνωστού ισπανού αναρχικού στη Μαδρίτη, τον Νοέμβριο του 1936.
ΙΘ. 1960.
Τέλος εποχής στην ισπανική αναρχική αντίσταση ενάντια στον Φράνκο, με τον θάνατο του Francisco Sabate «El Quico» (1915-1960), σχεδόν το τελευταίο μέλος του δεύτερου κύματος της αντίστασης.
Το Killing a Mouse on Sunday[19] (Σκοτώνοντας ένα ποντίκι την Κυριακή) από τον Emric Pressburger[20] (1902-1988), που δημοσιεύθηκε το 1961. Γυρίστηκε σε ταινία με τον τίτλο Behold a Pale Horse (Ιδού ένα χλωμό άλογο). Πρόκειται για ένα χαλαρό μυθιστόρημα που βασίζεται στη ζωή και το θάνατο του Sabate, του θρυλικού αναρχικού αντάρτη. Για κάποιο λόγο, περιλαμβάνει και έναν συμπαθητικό ιερέα. Η ανάγνωσή του είναι ευκολότερη από το Chaos and Night[21] (Το Χάος και η νύχτα) (1964) το ζοφερό έργο του Henry de Montherlant (1896 – 1972) για το ίδιο θέμα (το τελευταίο ταξίδι ενός αντάρτη).
Κ. 1969.
Ο Μιλανέζος αναρχικός Guiseppe Pinelli δολοφονείται από την ιταλική αστυνομία, η οποία προσπαθεί να φορτώσει τις βομβιστικές επιθέσεις των νέο-φασιστών και των μυστικών υπηρεσιών στους αναρχικούς, ως μέρος της «στρατηγικής της έντασης».
Το έργο Accidental Death of An Anarchist («Ο τυχαίος θάνατος ενός αναρχικού») του Ντάριο Φο[22](1926-2016) που δημοσιεύθηκε το 1970: Μεταφράστηκε στα αγγλικά το 1980, και ενημερώνεται συνεχώς για να κρατήσει τις σύγχρονες αναφορές αιχμηρές, είναι πλέον μια κλασική φαρσοκωμωδία. Η «εκδοχή της αστυνομίας» για τη δολοφονία που ήταν γελοία και καθόλου αστεία έχει γίνει η πρόσδεση για το χιούμορ που, στην καλύτερη περίπτωση, λέει να μην εμπιστεύεσαι αυτούς που βρίσκονται στην εξουσία, και στη χειρότερη το πόσο γενναίοι είναι όσοι ακούν κάποιον να το λέει αυτό.
ΚΑ. 1980.
Το Hard Walls of Ego[23] από τον Don Bannister (d.1986), που δημοσιεύθηκε το 1987: Μελαγχολικό μυθιστόρημα σχετικά με την αναρχική δράση και τις διαπροσωπικές σχέσεις, όπου ο Joe Telford, ένας βετεράνος αναρχοσυνδικαλιστής επιστρέφει στην ενεργό δράση και εμπλέκεται συναισθηματικά στα πράγματα.
Κορυφαία ατάκα (για την φυλακή): «This is a right unhealthy place, this.» («Είναι ένα εντελώς ανθυγιεινό μέρος, αυτό»).
ΚΒ. 1990 – σήμερα
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι συγγραφείς (ποιητές και πεζογράφοι), θα συνεχίσουν να βρίσκουν έμπνευση στα δραματικά γεγονότα της εξέγερσης ή στους μικρούς αγώνες της καθημερινής ζωής. Μερικές φορές το αποτέλεσμα είναι ένα μυθιστόρημα απλώς για ανάγνωση, μερικές φορές όμως μπορεί μέσω της ανάγνωσής του να γίνει κατανόηση των ιδεών και των ενεργειών των αναρχικών. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι μια ευρύτερη έρευνα (ή δύο μήνες με μια γραφομηχανή) θα μπορούσε να διευρύνει τον κατάλογο των παραπάνω γεγονότων.
Μετάφραση-Απόδοση Κ.
Από την ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, φ. 135, Φεβρουάριος 2014
[1] Τίτλος Men in Prison. Μεταφράστηκε με εισαγωγή από τον Richard Greeman / Συγγραφέας Victor Serge/ Εκδόθηκε 1969/Μέγεθος 256 σελίδες. Και πιο πρόσφατη: Τίτλος Men in Prison/Spectre Series / Συγγραφέας Victor Serge/Μεταφράστηκε από τον Richard Greeman/Εκδότης PM Press, 2014/ISBN 1604867361, 9781604867367/Μέγεθος 320 σελίδες.
[2] Τίτλος Birth of our power / Συγγραφέας Victor Serge/Έκδοση εικονογραφημένη, ανατύπωση/Εκδότης Writers and Readers Pub. Cooperative, 1977/Πρωτότυπο από Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Πενσυλβανίας/Ψηφιοποιήθηκε στις 6 Μαΐου 2011/ISBN 0904613496, 9780904613490/Μέγεθος 289 σελίδες.
[3] Τίτλος Without a Glimmer of Remorse. Συγγραφέας Pino Cacucci / Μεταφράστηκε από Paul Sharkey / Εικονογραφήθηκε από Flavio Costantini / Έκδοση εικονογραφημένη / Εκδότης Christie Books, 2006/Πρωτότυπο από το Πανεπιστήμιο του Μίτσιγκαν/Ψηφιοποιήθηκε στις 16 Μαΐου 2008/ISBN 1873976283, 9781873976289/Μέγεθος 364 σελίδες.
[4] Η πολιορκία της Sidney Street, γνωστή ως «μάχη του Στέπνευ», ήταν μια περιβόητη συμπλοκή στο Ήστ Εντ (East End) του Λονδίνου στις 3 Ιανουαρίου 1911. Προηγήθηκαν οι δολοφονίες Houndsditch και η αυλαία έπεσε με τον θάνατο δύο μελών συμμορίας διαρρηκτών και διεθνών αναρχικών με επικεφαλής, λέγεται, τον Peter Piatkow (Πήτερ Πιατκόβ), γνωστό και ως «Πέτρος ο ζωγράφος» και προκάλεσε μια σημαντική πολιτική διαμάχη σχετικά με τη συμμετοχή του (στη συνέχεια υπουργού Εσωτερικών) Ουίνστον Τσώρτσιλ.
[5] Emanuel Litvinoff (5 Μαΐου 1915 – 24 Σεπτεμβρίου 2011). Βρετανός συγγραφέας, ποιητής, συγγραφέας θεατρικών έργων.
[6] Ο Γιάροσλαβ Χάσεκ ήταν Τσέχος σατιρικός συγγραφέας. Γεννήθηκε στις 30 Απριλίου 1883 και πέθανε στις 3 Ιανουαρίου 1923. Έζησε σε μια εποχή που η Πράγα ήταν ένα κέντρο λογοτεχνίας με σήμερα παγκοσμίως γνωστά ονόματα όπως ο Φραντς Κάφκα και ο Μαξ Μπροντ. Ο Χάσεκ εργάστηκε με επιτυχία για εφημερίδες και περιοδικά, γράφοντας σατιρικές ιστορίες και άρθρα. Ως συγγραφέας συνδύασε την απλή λαϊκή γλώσσα με την περιγραφή πολύπλοκων λεπτομερειών. Λίγοι αναγνώρισαν την ποιότητα στα έργα του. Οι περισσότεροι συνάδελφοί του πίστευαν ότι τα έργα του ήταν ένα επιφανειακό φαινόμενο. Από το 1910 εργάστηκε για το ζωολογικό περιοδικό Svet zvίrat (Ο Κόσμος τον Ζώων). Περιγράφοντας ανύπαρκτα ζώα έφερε μεγάλη αναταραχή στους ειδικούς. Το αποκορύφωμα ήταν άρθρα όπως η περιγραφή μεθυσμένων παπαγάλων και η ανακάλυψη της προϊστορικής ψείρας.
Το σημαντικότερο έργο του είναι το αντιπολεμικό μυθιστόρημα με τον τίτλο Ο Καλός Στρατιώτης Σβέικ. Το βιβλίο αποτελεί αντίδραση στα γεγονότα του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου και έχει μεταφραστεί σε 58 γλώσσες. Το μυθιστόρημα αναφέρεται στην ιστορία ενός απλού και ασήμαντου ανθρώπου που προσπαθεί να ξεφύγει από τον πόλεμο. Η σχολαστική πραγματοποίηση των στρατιωτικών εντολών αποκαλύπτει τον παραλογισμό και την γελοιότητα του συστήματος. Αυτό το έργο θεωρείται κλασσικό αριστούργημα της παγκόσμιας λογοτεχνίας και βρίσκεται συχνά μέσα σε καταλόγους των 100 καλύτερων βιβλίων.
[7] Ο Νέστορ Μάχνο Ιβάνοβιτς, γνωστός και ως «Batko» («Πατέρας»), (7 Νοεμβρίου 1888 – 6 Ιουλίου 1934) ήταν Ουκρανός επαναστάτης αναρχοκομμουνιστής και διοικητής ενός ανεξάρτητου στρατού αναρχικών στην Ουκρανία κατά τη διάρκεια του Ρωσικού Εμφύλιου Πολέμου.
Ως διοικητής του Επαναστατικού εξεγερσιακού Στρατού της Ουκρανίας, πιο συχνά αναφέρεται ως Μαχνοβτσίνα, ο Μάχνο οδήγησε ένα στράτευμα ανταρτών κατά τη διάρκεια του Ρωσικού Εμφύλιου Πολέμου. Ο Μάχνο πολέμησε όλες τις δυνάμεις που επιχείρησαν να επιβάλουν οποιαδήποτε εξωτερική αρχή, πάνω από τη νότια Ουκρανία, μαχόμενος διαδοχικά τους Ουκρανούς Εθνικιστές, την Κατοχή της αυτοκρατορικής Γερμανίας και της Αυστροουγγαρίας, την Δημοκρατία του Χέτμαν, τον Λευκό Στρατό, τον Κόκκινο Στρατό, και άλλες μικρότερες δυνάμεις υπό την ηγεσία των Ουκρανών Αταμάνων. Ο Μάχνο και το κίνημά του επανειλημμένα επιχείρησαν να αναδιοργανώσουν τη ζωή στο Γκιουλάι-Πολιέ, περιοχή κατά μήκος των αναρχοκομμουνιστικών γραμμών, ωστόσο, οι διαταραχές του εμφυλίου πολέμου απέκλεισαν οποιαδήποτε μακροπρόθεσμα κοινωνικά πειράματα. Παρά το γεγονός ότι ο Μάχνο θεωρούσε τους Μπολσεβίκους απειλή για την ανάπτυξη μιας αναρχικής ελεύθερης περιοχής στο εσωτερικό της Ουκρανίας, δύο φορές τέθηκε σε στρατιωτικές συμμαχίες μαζί τους για να νικήσει το Λευκό Στρατό. Στον απόηχο της τελικής ήττας του Λευκού Στρατού, το Νοέμβριο του 1920, οι Μπολσεβίκοι ξεκίνησαν μια στρατιωτική εκστρατεία εναντίον του Μάχνο, η οποία ολοκληρώθηκε με τη διαφυγή του πέρα από τα σύνορα της Ρουμανίας τον Αύγουστο του 1921. Μετά από μια σειρά φυλακίσεων και δραπετεύσεων, ο Μάχνο τελικά εγκαταστάθηκε στο Παρίσι με τη σύζυγό του Γκαλίνα του και την κόρη του Γιέλενα. Στην εξορία ο Μάχνο έγραψε τρεις τόμους των απομνημονευμάτων του.
Ο Μάχνο πέθανε στην εξορία στην ηλικία των 45 από φυματίωση. Επίσης, πιστώνεται την εφεύρεση της Τατσάνκα (tachanka), ενός κάρου που έφερε τοποθετημένο ένα βαρύ πολυβόλο.
[8] Isaak Emmanuilovich Babel (13 Ιουλίου1894 – 27 Ιανουαρίου 1940). Ρώσος δημοσιογράφος, μεταφραστής συγγραφέας. Εκτελέστηκε από το καθεστώς του Στάλιν, μετά από βασανιστήρια όπου «ομολόγησε» την συμπάθειά του στον Τρότσκι.
[9] John Streeter Manifold (21 Απριλίου 1915 – 19 Απριλίου 1985). Αυστραλός ποιητής και κριτικός. Γεννήθηκε στην Μελβούρνη. Σπούδαζε στο Jesus College του Κέιμπριτζ, όπου όσο βρίσκονταν εκεί υπήρξε μέλος του ΚΚ Μ.Βρετανίας. Έπειτα έζησε στην Γερμανία, όπου εργάστηκε σε εκδόσεις. Διετέλεσε κατάσκοπος για την Μ. Βρετανία στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Επέστρεψε στην Αυστραλία το 1949. Πέθανε στο Μπρίσμπεϊν.
[10] Upton Beall Sinclair, Jr. (20 Σεπτεμβρίου 1878 – 25 Νοεμβρίου 1968). Αμερικανός συγγραφέας, έγραψε γύρω στα 100 έργα, σε πολλά διαφορετικά είδη συγγραφικού ύφους. Το 1943 κέρδισε το βραβείο Πούλιτζερ.
[11] Pa Chin. Γεννήθηκε στην Chengdu του Σετσουάν, στις 25 Νοεμβρίου 1904, πέθανε στην Σανγκάη στις 17 Οκτωβρίου 2005. Υπήρξε πολυγραφότατος. Επιρροές του ήταν τα έργα των E΄mile Zola, Ivan Turgenev, Alexandr Herzen, Anton Chekhov και Emma Goldman. Έλαβε το βραβείο Asian Culture Prize το 1990. Ο αστεροειδής 8315 Bajin πήρε το όνομά του προς τιμήν του.
Έργα του που έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά: (1954) Living Amongst Heroes. Beijing: Foreign Language Press/(1958) The Family. [trans. Sidney Shapiro] Beijing: Foreign Language Press/(1959) A battle for life: a full record of how the life of steel worker, Chiu Tsai-kang, was saved in the Shanghai Kwangrze Hospital. Beijing: Foreign Language Press/(1978) Cold Nights [trans. Nathan K. Mao and Liu Ts’un-yan] Hong Kong: Chinese University press/(1984) Random Thoughts [trans. Germie Barm&ecute;] Hong Kong: Joint Publishing Company. (Partial translation of Suizianglu)/(1988) Selected works of Ba Jin [trans. Sidney Shapiro and Jock Hoe] Beijing: Foreign Language Press. (Includes The Family, Autumn in Spring, Garden of Repose, Bitter Cold Nights)/(1999) Ward Four: A Novel of Wartime China [trans. Haili Kong and Howard Goldblatt]. San Francisco: China Books & Periodicals, Inc./(2005) «How to Build a Society of Genuine Freedom and Equality»(1921), «Patriotism and the Road to Happiness for the Chinese»(1921) and «Anarchism and the Question of Practice»(1927) in Anarchism: A Documentary History of Libertarian Ideas, Volume 1: From Anarchy to Anarchism (300CE-1939), ed. Robert Graham. Montreal: Black Rose Books, 2005.
Ba Jin Συλλογές: Arzybasheff, M. (1927)/«Morning Shadows?» in Tales of the Revolution. Tr. Percy Pinkerton. New York, Huebsch/(1927). «Workingman Shevyrev.» in Tales of the Revolution, tr. Percy Pinkerton. New York, Huebsch.
[12] Leo Malet. Γάλλος συγγραφέας αστυνομικών μυθιστορημάτων και σουρεαλιστής, συνδέθηκε τη δεκαετία του ’30 με τους Andre΄ Breton, Rene΄ Magritte and Yves Tanguy, μεταξύ άλλων. Εκείνη την περίοδο εξέδωσε και πολλά ποιήματα.
[13] Ramο΄n Jose΄ Sender Garce΄ s (3 Φεβρουαρίου 1901 – 16 Ιανουαρίου 1982). Ισπανός συγγραφέας και δημοσιογράφος.
[14] Ralph Bates (3 Νοεμβρίου 1899 – 26 Νοεμβρίου 2000). Βρετανός συγγραφέας. Συνελήφθη για λίγο γιατί μετέφερε όπλα από τη Γαλλία στην Ισπανία τον Φεβρουάριο του 1937. Επιστρέφοντας, μετακόμισε στην Μαδρίτη, όπου ίδρυσε την εφημερίδα της Διεθνούς Ταξιαρχίας «The Volunteer for Liberty».
Τα τελευταία χρόνια της ζωής όταν πήρε σύνταξη μετακόμισε με τη γυναίκα του στην Νάξο. Πέθανε στο Μανχάταν το 2000.
Έργα: Sierra (1933)/The Lean Men (1935)/Schubert (1935)/The Olive Field (1936)/Rainbow Fish (1937)/The Miraculous Horde and Other Stories (Jonathan Cape, 1939) (Expanded US ed as Sirocco and Other Stories, 1939)/The Undiscoverables (1939)/The Fields of Paradise (1941)/The Dolphin in the Wood (1950).
[15] Philip Levine. Έχει πάρει βραβείο Πούλιτζερ. Είναι γνωστός για τα ποιήματά του για την εργατική τάξη του Ντιτρόιτ. Καθηγητής για πάνω από τριάντα χρόνια στο τμήμα αγγλικής του California State University, στο Fresno, και σε άλλα πανεπιστήμια. Τιμήθηκε πρόσφατα με τον τίτλο του Poet Laureate των ΗΠΑ για το έτος 2011-2012.
[16] Hugo Dewar, τροτσκιστής ακτιβιστής, καθηγητής σε τμήματα ενηλίκων, συνιδρυτής της Marxist League το 1930, γράφτηκε στο ΚΚ το 1931, αλλά διαγράφτηκε ένα χρόνο αργότερα. Ήταν ένας από τους ιδρυτές της Communist League το 1932.
[17] Ethel Edith Mannin (6 Οκτωβρίου 1900 – 5 Δεκεμβρίου 1984) πολυγραφότατη δημοφιλής βρετανίδα συγγραφέας. Γεννήθηκε στο Λονδίνο, είχε Ιρλανδικές ρίζες.
[18]Pedro de Paz, ισπανός συγγραφέας (γεννήθηκε στη Μαδρίτη, στις 26 Οκτωβρίου 1969).
[19] Τίτλος Killing a mouse on Sunday/Συγγραφέας Emeric Pressburger/Εκδότης Harcourt, Brace & World, 1961/Πρωτότυπο από Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια /Ψηφιοποιήθηκε στις 7 Δεκ. 2010/Μέγεθος 180 σελίδες.
[20] Pressburger, Emeric, γεννηθείς: Imre Jozsef Emmerich Pressburger, στις 5 Δεκεμβρίου 1902, στο Miskolc, της τότε Αυστρο-ουγγαρίας (σημερινή Ουγγαρία), πέθανε στις 5 Φεβρουαρίου 1988.
Ταινίες : I’ll Met by Moonlight – Η Απαγωγή του Στρατηγού Κράιπε (1957) /The Battle of the River Plate – Φον Σπέε, το Καταδρομικό Φάντασμα (1956)/The Tales of Hoffmann – Τα Παραμύθια του Χόφμαν (1951)/The Red Shoes – Τα Κόκκινα Παπούτσια (1949)/Black Narcissus – Ο Μαύρος Νάρκισσος (1947)/A Matter of Life and Death – Ζήτημα Ζωής και Θανάτου (1946)/49th Parallel – Επιτάφιος για έναν Κατάσκοπο (1943) (πήρε Όσκαρ)/The Life and Death of Colonel Blimp – Αξέχαστη Μορφή (1943).
[21] Τίτλος Chaos and Night; Μετάφραση από τα γαλλικά από τον Terence Kilmartin, με εισαγωγή από τον Peter Quennell / Συγγραφέας Henry de Montherlant / Εκδότης Weidenfeld, 1964 / Μέγεθος 254 σελίδες. Και πιο πρόσφατα: Εκδότης New York Review Books, 2009/ ISBN 159017304X, 9781590173046 / Μέγεθος 235 σελίδες.
[22] Ο Ντάριο Φο είναι ένας Ιταλός θεατρικός συγγραφέας, ευθυμογράφος, ηθοποιός, θεατρικός σκηνοθέτης και συνθέτης. Πήρε το βραβείο Νόμπελ λογοτεχνίας το 1997. Χρησιμοποιεί τεχνικές της κομέντια ντελ’ άρτε και συνεργάσθηκε στενά με τη σύζυγό του Φράνκα Ράμε. Έργα: Δάχτυλο στο μάτι (Il dito nell’occhio, 1953), Οι Αρχάγγελοι δεν Παίζουν Φλίπερ (Gli arcangeli non giocano a flipper, 1959), Είχε δυο Πιστόλια (με Άσπρα και Μαύρα Μάτια) (Aveva due pistole dagli occhi bianchi e neri, 1960), Αυτός που Κλέβει ένα Πόδι Έχει Τύχη στην Αγάπη (Chi ruba un piede e fortunato in amore, 1961, H Mεγάλη Παντομίμα («Grande pantomime con bandiere e pupazzi piccolo I medi», 1968), Μίστερο Μπούφο (Mistero Buffo, 1969), Ο Εργάτης Ξέρει 300 Λέξεις το Αφεντικό 1000, Γι’ αυτό Είναι Αφεντικό (L’operaio conosce 300 parole il padrone 1000 per queato lui e il padrone, 1969), Ο Τυχαίος Θάνατος ενός Αναρχικού (Morte accidentale di un anarchico, 1970), Φενταγίν (Fedayin, 1971), Δεν Πληρώνω! Δεν Πληρώνω! (Non si paga, non si paga!, 1974), Η Μαριχουάνα της Μαμάς Είναι πιο Γλυκιά (La marijuana della mamma e la piu bella, 1976), Όλο Σπίτι, Κρεβάτι κι Εκκλησία (Tutti casa letto e chiesa, 1977), Η Ιστορία μιας Τίγρης κι Άλλες Ιστορίες (Storia della tigre et altre storie, 1978), Η Όπερα του Ζητιάνου, (L’opera dello sghignazzo, 1981), Μια Μάνα (Una madre, 1982), Το Ανοιχτό Ζευγάρι (Coppio aperta, 1983), Ελισάβετ: Γυναίκα Κατά Λάθος (Quasi per caso una donna: Elisabetta, 1984), Το Ημερολόγιο της Εύας (Diario di Eva, 1984), Ένας Ήταν Γυμνός κι ο Άλλος Φόραγε Φράκο (L’uomo nudo e l’uomo in frak, 1985), Ο Πάπας και η Μάγισσα (Il papa e la strega, 1989), Ο Ανώμαλος Δικέφαλος (L’anomalo Bicefalo, 2003).
[23] Τίτλος Hard Walls of Ego. Συγγραφέας Don Bannister / Εκδότης Secker & Warburg, 1987 / ISBN 0436032775, 9780436032776/Μέγεθος 235 σελίδες.
Anarchy press gr 