Το κείμενο που ακολουθεί μοιράστηκε σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, πριν από την ημέρα της μεγάλης αντιπαράθεσης της 21ης Ιουνίου 2003.
Δεν καλωσορίζουμε τους εχθρούς μας.
Γιατί δεν σκοπεύουμε να είμαστε απλοί θεατές μιας ακόμα παράστασης του θιάσου των εγκληματιών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η ενοποίησή τους σημαίνει ενοποίηση των θεσμών και των μηχανισμών τους. Κι αυτό σημαίνει δυνάμωμα της καταστολής και της εκμετάλλευσης.
Ενάμισι χρόνος έχει περάσει από την οικονομική ένωση των ευρωπαϊκών κρατών και οι σχεδιασμοί των ευρωπαίων εξουσιαστών για την δημιουργία ομοσπονδιακών δομών, προχωρούν με ταχύτατους ρυθμούς. Ήδη στο όνομα της κοινωνικής ειρήνης, της άμυνας και της «αντιτρομοκρατικής» σταυροφορίας, έχουν δημιουργηθεί η ενιαία Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Πληροφοριών, (η οποία εκτός της πολιτικής της δράσης στο εσωτερικό της Ένωσης, θα δρα με την βοήθεια της Στρατιωτικής Επιτροπής της Ε.Ε. στο εξωτερικό), η ενιαία ανάπτυξη της Ευρωπαϊκής Δικαιοσύνης γνωστή ως EUROJUST, και έχει επιτευχθεί η μετεξέλιξη της EUROPOL σε ευρωπαϊκό FBI .
Αυτό που ουσιαστικό τους έχει απομείνει είναι να συμφωνήσουν στη σύνταξη ενός Ευρωπαϊκού συντάγματος, πράγμα που θα επιδιώξουνε στις συναντήσεις τους κατά την διάρκεια της συνόδου κορυφής στη Θεσσαλονίκη. Παράλληλα συνεχίζουν να κινούνται στη κατεύθυνση της περαιτέρω συγκρότησης μιας πολεμικής μηχανής (Ευρωστρατός), που θα τους επιτρέπει να εφαρμόζουν και ης πολιτικές τους αποφάσεις για νέες λεηλασίες και νέες ανθρωποσφαγές.
Δεν καλωσορίζουμε τους εχθρούς μας.
Και δεν ξεχνούμε ότι οι επίδοξοι διαμεσολαβητές για μιαν ακόμα φορά θα πάρουν τη θέση που τους έχουν ορίσει οι κρατούντες. Όλοι αυτοί που έχουν συμμετάσχει σε μια φανερή και κρυφή διαπραγμάτευση, ώστε να μην διαταραχτεί η ομαλή λειτουργία της συνόδου. Όλοι αυτοί που μιλούν για μια εναλλακτική παγκοσμιοποίηση και δίνουν τα διαπιστευτήρια τους δηλώνοντας ότι ήρθε η ώρα να σταματήσουν να γίνονται διαδηλώσεις…
Οι εχθροί, λοιπόν, θα συνεδριάσουν έξω από την πόλη, οι διαμεσολαβητές επιδίδονται σε ένα στρατηγικό γαϊτανάκι, και οι κάθε λογής ριψάσπιδες εμφανίζονται πρόθυμοι να μπουν στο πολιτικό παιχνίδι και να σιγοντάρουν την ευταξία. Πρόκειται για τον καθωσπρεπισμό του υπόδουλου που επιβραβεύει τη δουλεία, την ίδια στιγμή που ο τρόμος σ’ όλες του τις μορφές γίνεται το μέσο για την επικράτηση των συνθηκών δουλείας στη «νέα παγκοσμιοποιημένη εποχή».
Παρ’ όλα αυτά από το Άμστερνταμ και το Σηάτλ, μέχρι την Πράγα, τη Γένοβα και το Εβιάν οι σύνοδοι των G8, του ΔΝΤ, της Παγκόσμιας Τράπεζας, του ΝΑΤΟ, της Ε.Ε., και του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου αντιμετωπίσθηκαν σαν αυτό που πραγματικά είναι: Σαν μια συγκέντρωση, κάθε φορά, αυτών που έρχονιαι να σφραγίσουν την εξόντωση και την εξαθλίωση τόσων και τόσων ανθρώπων στον πλανήτη. Όλων αυτών που έπνιξαν στο αίμα, κατά τη διάρκεια της δεκαετίας ίου ’90, τις εκατοντάδες «εξεγέρσεις της πείνας» από τη Κινσάσα έως τη Τζακάρτα, απά την επαρχία Τσιάπας και την Αργεντινή, έως το Πακιστάν και την Ινδία. Όλων αυτών που μετά τη λήξη του λεγόμενου ψυχρού πολέμου και τις επιθέσεις της 11ης Σεπτέμβρη συνεχίζουν τα εγκλήματα τους στο Αφγανιστάν στο Ιράκ και αλλού, με όχημα αυτή τη φορά τη σταυροφορία ενάντια στη «τρομοκρατία». Ενός εχθρού, όπως λένε αόρατου, δίχως σύνορο, ενός εχθρού στον οποίο δεν παραχωρούν καν τον τίτλο του εμπόλεμου.
Δεν είναι απλά ανεπιθύμητοι, είναι εχθροί.
Γι’ αυτό δεν σκοπεύουμε να συμβαδίσουμε ούτε στιγμή με τις λογικές της ηττοπάθειας και του σιωπηλού συμβιβασμού, που αφήνουν ανοικτό το δρόμο σε νέες ανθρωποσφαγές, σε πιο σφικτά δεσμό, σε στρατιές προσφύγων.
Γι’ αυτό θα συνεχίσουμε να μην ανεχόμαστε την πολιτική που φιμώνει και χειραγωγεί τις ορμητικές διαθέσεις για αντιπαράθεση με ό,τι συντηρεί και αναπαράγει την καταπίεση και την εκμετάλλευση.
Γιατί πιστεύουμε ότι μάταια η «νέα εποχή», προσπαθεί να σβήσει τις λέξεις επανάσταση, εξέγερση, κοινωνική αυτοάμυνα.
Το ελληνικό κράτος εναρμονισμένο στην παραπάνω λογική, προχωρεί την επιχείρηση της λεγόμενης εξάρθρωσης της τρομοκρατίας (συλλήψεις αγωνιστών, βασανισμοί, στρατοδικεία για τη δράση της Επαναστατικής Οργάνωσης 17 Νοέμβρη και του ΕΛΑ) επιχειρώντας να σπείρει το φόβο και την ηττοπάθεια και να συνεχίσει να επιτίθεται στη κοινωνία συνολικότερα. Η ένταξη του ελληνικού κράτους στην ΟΝΕ και η περιβόητη ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας πέρασε μέσα από ξεζούμισμα των μεταναστών, αλλά και τον ανηλεή διωγμό τους. Πέρασε και πάτησε πάνω στην ένταση των κοινωνικών ανισοτήτων, τους χιλιάδες άστεγους και απόκληρους του «αναπτυξιακού θαύματος».
Αφού έτσι κι αλλιώς δεν πρόκειται να τους σταματήσουν οι τύψεις,
ΑΣ ΤΟΥΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΟΡΓΗ!
12 Ιούνη 2003
Συσπείρωση Αναρχικών
Anarchy press gr 