ΤΑ ΟΡΙΑ ΤΗΣ ΥΠΟΜΟΝΗΣ ΚΑΙ Η ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΟΡΓΗΣ (Μέρος α΄)

Είχαμε αναφερθεί σε προηγούμενο κείμενό μας στη ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ πως, στην παρούσα κατάσταση, το ζητούμενο, από την κυριαρχία και τους συνοδοιπόρους των επιλογών της, δεν βρίσκεται στο ποιοι θα μπουν στην καμπίνα του κυβερνήτη, αλλά να υπάρχουν πάντα οι προϋποθέσεις να μπει κάποιος ή κάποιοι ομαλά.

Αυτό επαναβεβαιώνεται σε όλες τις εκφάνσεις των κινήσεων που πραγματοποιούν οι πολιτικοί διαχειριστές των εξουσιαστικών υποθέσεων. Το πλέον πρόσφατο περιστατικό των ομιλιών, στην έκθεση Θεσσαλονίκης, των δύο από τους βασικούς εκφραστές των διαθέσεων και σχεδιασμών της κυριαρχίας, είναι αρκετά εύγλωττο.

Δεν είναι να απορεί κανείς πως ο ένας, κάτω από τέτοιες συνθήκες μπορεί να συγκαλύπτει τους υπουργούς που εμπλέκονται σε «σκάνδαλα», ενώ ο άλλος με μειλίχιους τόνους υποσχέθηκε πως θα καταργήσει τα νέα φορολογικά μέτρα. Όταν και όποτε έλθει στη διαχείριση των πραγμάτων. Μέχρι τότε όμως συνίσταται υπομονή, περίσκεψη, αυτοσυγκράτηση και προσήλωση στις δημοσκοπήσεις, που κατασκευάζουν πλέον μια άνοδο κατά μονάδες. Η ελπίδα για την καθήλωση έρχεται να αντικαταστήσει την ελπίδα που κινητοποιεί, δρα, εξεγείρει.