Θα φέρω τη βενζίνη
κι αναλαμβάνω την ευθύνη
[…] την είχα άχτι, την είχα άχτι,
τώρα την έχω μόνο σε στάχτη,
μέσα στο τσίγκινο κουτί,
που φύλαγε τα μπικουτί…»
(Στίχοι από σκυλάδικο και ουχί από προκήρυξη επαναστατικής οργάνωσης)
«Κάτσε δω, να κλείσω κάμαρη και περίμενε»,
“Και θα μείνω εδώ, μόνη μου με το σωφέρ;”, “Δε φοβάται. Σε συνήθισε!”»
Από την ταινία, Η Ωραία των Αθηνών
«Πνεύμα και ηθική», «πνεύμα και ηθική» έλεγε ο τρομερός και φοβερός Βασίλης Αυλωνίτης στην κινηματογραφική ταινία η «Ωραία των Αθηνών» στην οποία συμπρωταγωνιστούσαν ο ίδιος, αλλά και οι αξεπέραστοι Βασιλειάδου, Φωτόπουλος και Σταυρίδης.
Άλλο τόσο αξεπέραστη, όμως δηλώνει και η βουλευτής του Συρίζα Αυλωνίτου, που άστραψε και βρόντηξε κατά του Λάκη Λαζόπουλου, η οποία θεώρησε ότι την σατίρισε λόγω κόμπλεξ απέναντί της.
«Προφανώς δεν με ήξερε και πριν. Δεν με ήξερε ούτε ποια είμαι, ούτε πώς ντύνομαι, ούτε τι κάνω στη ζωή μου. Ας ήταν ικανοί να κάνουν το δικό μου διδακτορικό (το οποίο είναι άριστο και είναι στη βιβλιοθήκη του Washington DC και κομμάτι του οποίου έχει χρησιμοποιηθεί και στη NASA) και μετά ας λένε ό,τι θέλουν. Έχουν δυσκολία να δεχτούν μια ωραία γυναίκα, η οποία είναι και πολύ μορφωμένη και έχει και πολιτικό λόγο. Τι άλλο να σας πω; Αυτός ο συνδυασμός «σκοτώνει» για μερικούς κομπλεξικούς. Μας περισσεύουν οι κομπλεξικοί στην Ελλάδα».
Τώρα γιατί έχουμε αυτή την διάθεση να ρίξουμε το επίπεδο δεν μπορούμε να το καταλάβουμε ούτε εμείς. Αλλά αυτή η διάθεση είναι ακατανίκητη, οπότε επειδή είναι αδύνατο, όπως συνήθως να αυτοσυγκρατηθούμε, προτείνουμε πρώτα απ’ όλα προτού στοχασθούμε βαθέως για την περίπτωση της Αυλωνίτου να σιγοτραγουδήσουμε όλοι μαζί τα στιχάκια από ένα μεγάλο άσμα:
«Είσαι της ζωής μου Γούρι,
μεσ’ στον καύσωνα, παγούρι,
Κάθε βράδυ κόβω φλέβες,
ξενυχτάω με φραπέδες
και ξηλώνω καναπέδες».
Σκυλάδικο ξεσκυλάδικο, μετά από τόσα διδακτορικά στην καπιταλιστική Αμερική, τόση πολύ μόρφωση και τέτοιο πολιτικό λόγο είπαμε να ξεδώσουμε λίγο.
Έτσι το λοιπόν, σου λέει η μαντάμ Αυλωνίτου, (αριστερή μην ξεχνιόμαστε) με ξέρατε και από τα πριν; Δεν με ξέρατε, ούτε τί καπνό φουμάρω ούτε τί ρουχαλάκια φορώ, ούτε τί κούκλα και τσαχπίνα είμαι, πόσο περπατημένη είμαι και πόσο γυναικάρα. «Mια νταλίκα μου κορνάρει, μα η καρδιά μου δεν φρενάρει». Και γιατί να φρενάρει επειδή υπάρχουν οι κομπλεξάρες, που δεν θέλουν να χωνέψουν ότι η αριστερά, η εξουσία και γυναικεία χειραφέτηση πάνε πακέτο.
Η Αυλωνίτου μ’ αυτά και μ’ αυτά γίνεται σύμβολο, σουφραζέτα, ηρωίδα κατά της πατριαρχικής κοινωνίας και πόσα ακόμα. Και όσο για τους κακεντρεχείς που την κοροϊδεύουν, ένα έχουμε να πούμε: «Η καρδιά τους είναι άδεια σαν την μπαταρία που έμεινε από λάδια»…
Λ.
Anarchy press gr 