5. Οι αγωνιστές πρέπει να επιτεθούν στο σύστημα στα αποφασιστικά σημεία
Για να εργαστούν οι αγωνιστές αποτελεσματικά στην κατεύθυνση της εξουδετέρωσης του τεχνολογικοβιομηχανικού συστήματος πρέπει να πολεμήσουν το σύστημα στα σημεία για τα οποία δεν μπορεί να υπαναχωρήσει. Πρέπει να επιτεθούν στα ζωτικά όργανα του συστήματος. Φυσικά, όταν χρησιμοποιώ τη λέξη «επίθεση» εννοώ μόνο νόμιμα μέσα διαμαρτυρίας και αντίστασης.
Μερικά παραδείγματα ζωτικών οργάνων του συστήματος είναι:
Α. Η βιομηχανία ηλεκτρισμού. Το σύστημα κυρίως βασίζεται στο δίκτυο αυτό.
Β. Η βιομηχανία της επικοινωνίας. Χωρίς άμεση επικοινωνία όπως το τηλέφωνο, το ραδιόφωνο, η τηλεόραση, το e-mail, το σύστημα δεν θα επιβίωνε.
Γ. Η βιομηχανία των ηλεκτρονικών υπολογιστών. Χωρίς κομπιούτερ, το σύστημα θα κατέρρεε άμεσα.
Δ. Η βιομηχανία προπαγάνδας. Η βιομηχανία αυτή εμπεριέχει τη βιομηχανία ψυχαγωγίας, το εκπαιδευτικό σύστημα, τη δημοσιογραφία, τη διαφήμιση, τις δημόσιες σχέσεις και μεγάλο μέρος της πολιτικής και της βιομηχανίας πνευματικής υγείας. Το σύστημα δεν μπορεί να λειτουργήσει αν οι άνθρωποι δεν είναι αρκετά υπάκουοι και κομφορμιστές και δεν έχουν τις συμπεριφορές που αυτό χρειάζεται. Είναι η λειτουργία της βιομηχανίας προπαγάνδας που διδάσκει αυτό τον τρόπο σκέψης και συμπεριφοράς
Ε. Η βιομηχανία βιοτεχνολογίας. Το σύστημα, απ’ ό,τι ξέρω, δεν εξαρτάται ακόμη από τη προηγμένη βιο-τεχνολογία. Παρ’ όλ’ αυτά, το σύστημα δεν δύναται να υπαναχωρήσει σε αυτό το τομέα, καθώς είναι υψίστης σημασίας γι’ αυτό, όπως θα υποστηρίξω παρακάτω.
Και πάλι: όταν χτυπάς τα ζωτικά αυτά όργανα του συστήματος, είναι ουσιαστικό να μην τα χτυπάς με βάση τις αξίες του ίδιου του συστήματος, αλλά με βάση αξίες μη συμβατές με αυτό. Για παράδειγμα, αν χτυπήσεις τη βιομηχανία ηλεκτρισμού με την αιτιολογία ότι μολύνει το περιβάλλον, το σύστημα μπορεί να δημιουργήσει καθαρότερες μεθόδους παρασκευής ηλεκτρικής ενέργειας και να κάνει τις φωνές διαμαρτυρίας να σιωπήσουν. Και στην ανάγκη μπορεί κάλλιστα να χρησιμοποιήσει την αιολική και την ηλιακή ενέργεια. Αυτό, μπορεί μεν να μειώσει την καταστροφή του περιβάλλοντος, όμως δεν καταστρέφει το τεχνολογικοβιομηχανικό σύστημα. Ούτε θα χτυπήσει τις βασικές αρχές του συστήματος. Για να καταφέρει κανείς οτιδήποτε ενάντια στο σύστημα πρέπει να καταστρέψει όλες τις μορφές ηλεκτρικής ενέργειας σαν θέμα αρχής, με βάση τη λογική ότι το να εξαρτάσαι απ’ την ηλεκτρική ενέργεια σε κάνει εξαρτημένο από το σύστημα. Αυτό είναι κάτι ασυμβίβαστο με τις αξίες του συστήματος.
6. Η βιοτεχνολογία μπορεί να είναι ο καλύτερος στόχος για πολιτική επίθεση
Πιθανότατα ο πιο υποσχόμενος στόχος για να εξαπολύσει κάποιος πολιτική επίθεση είναι η βιοτεχνολογία. Παρ’ όλο που συνήθως οι επαναστάσεις γίνονται από μειονότητες, είναι πολύ χρήσιμο να έχεις ένα βαθμό υποστήριξης, συμπάθειας ή έστω συναίνεσης από το γενικό πληθυσμό. Το να έχεις αυτή την υποστήριξη ή τη συναίνεση είναι ένας απ’ τους στόχους της πολιτικής δράσης. Αν επικεντρώσεις για παράδειγμα όλη σου την πολιτική επίθεση στη βιομηχανία ηλεκτρισμού, θα είναι εξαιρετικά δύσκολο να λάβεις όποια υποστήριξη εκτός από αυτή άλλων αγωνιστικών μειονοτήτων, καθώς οι περισσότεροι άνθρωποι αντιδρούν στην ιδέα ν’ αλλάξουν τον τρόπο ζωής τους, και ειδικά σε κάθε τι που τους δυσκολεύει. Γι’ αυτό το λόγο πολύ λίγοι είναι εκείνοι που θα είναι πρόθυμοι να ζήσουν χωρίς ηλεκτρισμό.
Όμως οι άνθρωποι δεν θεωρούν τον εαυτό τους εξαρτημένο από την προηγμένη βιοτεχνολογία όπως με τον ηλεκτρισμό. Το να εξαλείψει κανείς τη βιοτεχνολογία δεν θα αλλάξει ριζικά τη ζωή τους. Αντιθέτως, θα είναι δυνατό να δείξουμε στους ανθρώπους ότι η συνεχής ανάπτυξη της βιοτεχνολογίας θα μετατρέψει τον τρόπο ζωής τους και θα εξαλείψει πανάρχαιες ανθρώπινες αξίες. Έτσι, οι αγωνιστές, προκαλώντας τη βιοτεχνολογία θα μπορέσουν να κινητοποιήσουν προς όφελός τους την ανθρώπινη αντίσταση στην αλλαγή.
Και η βιοτεχνολογία αποτελεί ένα ζήτημα πάνω στο οποίο το σύστημα δεν έχει περιθώρια να υπαναχωρήσει. Είναι ένα ζήτημα για το οποίο πρέπει να παλέψει μέχρι τελικής πτώσης, πράγμα που είναι ακριβώς ό,τι χρειαζόμαστε. Για παράδειγμα, αν χτυπήσεις τη βιοτεχνολογία πρωτίστως επειδή μπορεί να προκαλέσει καταστροφή στο περιβάλλον ή επειδή οι γενετικά μεταλλαγμένες τροφές μπορεί να προκαλέσουν βλάβες στην υγεία, τότε το σύστημα μπορεί να μετριάσει την επίθεση σου υποχωρώντας ή κάνοντας συμβιβασμούς –για παράδειγμα εισάγοντας αυξημένη παρακολούθηση της γενετικής έρευνας και πιο αυστηρές δοκιμές και κανονισμούς στις γενετικά μεταλλαγμένες καλλιέργειες.
Το άγχος των ανθρώπων θα μειωθεί τότε και οι διαμαρτυρίες θα σταματήσουν.
7. Κάθε βιοτεχνολογία πρέπει να χτυπηθεί ως ζήτημα αρχών, ζήτημα ηθικής
Έτσι, αντί να υπάρχουν διαμαρτυρίες για τη μια ή την άλλη αρνητική επίπτωση της βιοτεχνολογίας, πρέπει να χτυπήσεις όλη τη σύγχρονη βιοτεχνολογία, με τη λογική ότι:
α) είναι μια προσβολή για κάθε ζωντανό οργανισμό,
β) δίνει υπερβολική δύναμη στην εξουσία,
γ) θα καταστρέψει ριζικά βασικές ανθρώπινες αξίες που υπάρχουν εδώ και χιλιάδες χρόνια.
Τέτοια επιχειρήματα δεν είναι συμβατά με τις αξίες του συστήματος.
Σε απάντηση αυτού του είδους επίθεσης το σύστημα θα πρέπει να παλέψει. Δεν μπορεί απλώς να μειώσει τη δύναμη του χτυπήματος κάνοντας πίσω έστω και αρκετά, γιατί η βιοτεχνολογία είναι σημείο-κλειδί για όλη την επιχείρηση της τεχνολογικής προόδου και επειδή η υποχώρηση σε αυτή τη περίπτωση δεν θα είναι τακτική υποχώρηση αλλά κύρια στρατηγική ήττα για τον κώδικα αξιών του συστήματος.
Είναι αλήθεια ότι η Βουλή των Αντιπροσώπων πρόσφατα ψήφισε να απαγορευτεί η κλωνοποίηση ανθρώπων, και τουλάχιστον ορισμένοι έδωσαν τα σωστά επιχειρήματα γιατί κάτι τέτοιο δεν πρέπει να γίνει. Κυρίως ήταν θρησκευτικοί λόγοι, αλλά όταν μιλάς για θεολογία και θρησκεία, είναι λόγοι τεχνολογικά μη αποδεκτοί. Και αυτό είναι που μετράει.
Έτσι, οι ψήφοι των βουλευτών κατά της κλωνοποίησης ανθρώπων ήταν μια μοναδική ήττα για το σύστημα. Όμως, δεν ήταν παρά μια πολύ, πολύ μικρή ήττα, εξ αιτίας της στενής αντίληψης της απαγόρευσης –μόνο ένα πολύ μικρό μέρος της βιοτεχνολογίας επηρεάστηκε– και εξ αιτίας του ότι η κλωνοποίηση ανθρώπων θα ήταν πρακτικά άχρηστη για το εγγύς μέλλον για το σύστημα. Όμως, η πράξη αυτή των βουλευτών υποδηλώνει ότι αυτό μπορεί να είναι ένα αδύναμο σημείο του συστήματος, και ότι μια ευρεία επίθεση στη βιοτεχνολογία θα επιφέρει μεγάλο πλήγμα στο σύστημα και στις αξίες του.
8. Οι αγωνιστές δεν χτυπούν τη βιοτεχνολογία αποτελεσματικά ακόμη
Ορισμένοι αγωνιστές χτυπούν τη βιοτεχνολογία, είτε πολιτικά, είτε άμεσα αλλά απ’ όσο ξέρω εξηγούν αυτή την επίθεση με βάση τις αξίες του ίδιου του συστήματος. Δηλαδή με την καταστροφή του περιβάλλοντος και της υγείας των ανθρώπων.
Και δεν χτυπούν τη βιοτεχνολογία εκεί που πονάει. Για να χρησιμοποιήσω ένα παράδειγμα σωματικής πάλης ξανά, ας υποθέσουμε ότι έπρεπε να υπερασπιστείς τον εαυτό σου από ένα χταπόδι. Δεν θα μπορούσες να παλέψεις αποτελεσματικά εάν έκοβες τις άκρες των πλοκαμιών του. Πρέπει να χτυπήσεις το κεφάλι του. Όμως, απ’ όσο ακούω, οι αγωνιστές ακόμη παλεύουν με τα πλοκάμια. Προσπαθούν να πείσουν καλλιεργητές, μεμονωμένα, να μην βάλουν γενετικά μεταλλαγμένους σπόρους. Όμως υπάρχουν πολλές χιλιάδες φάρμες, πράγμα που καθιστά εξαιρετικά αναποτελεσματικό να προσπαθεί κάποιος να πείσει έναν-έναν τους καλλιεργητές ν’ αντιταχθούν στην γενετική μετάλλαξη. Θα ήταν πολύ πιο αποτελεσματικό να πεισθούν οι ερευνητές-επιστήμονες που ασχολούνται με το θέμα ή τα στελέχη επιχειρήσεων, όπως η Monsanto, να μην ασχοληθούν άλλο με αυτό το πεδίο. Το να πείσει κάποιος έστω και λίγους απ’ αυτούς είναι πολύ πιο χρήσιμο από το να πείσει εκατοντάδες αγρότες να μην φυτέψουν μεταλλαγμένους σπόρους.
9. Χτυπήστε εκεί που πονάει
Είναι σχετικό το αν έχω δίκιο σχετικά με το ότι η βιοτεχνολογία είναι το καλύτερο ζήτημα για να χτυπήσεις το σύστημα πολιτικά. Όμως είναι αδιαμφισβήτητο πως οι αγωνιστές σήμερα χάνουν πολύτιμη ενέργεια με ζητήματα που έχουν μικρή ή καθόλου σχέση με την επιβίωση του τεχνολογικού συστήματος. Και όταν πάλι αναφέρονται στα σωστά ζητήματα, δεν χτυπούν εκεί που πονάει. Έτσι, αντί να κάνουν άνω-κάτω την επόμενη παγκόσμια σύνοδο κορυφής για το εμπόριο, με εξάρσεις κατά της παγκοσμιοποίησης, οι αγωνιστές πρέπει να σκεφτούν λίγο για το πώς θα χτυπήσουν το σύστημα εκεί που πονάει. […]
Κ – Π
Anarchy press gr 