Ο ΛΕΒΕΝΤΗΣ, ΤΟ ΙΔΡΥΤΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΟΥ «ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΑΛΛΑΓΗΣ» ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ …ΣΥΝΤΑΡΑΚΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Μας λείπει ένας αρχηγός;… πενήντα ξεφυτρώνουν,
το ένα κόμμα χάνεται;… θα έβγουν άλλα δέκα•
όλοι για το αξίωμα του αρχηγού μαλώνουν,
κι ίσως αργότερα μας βγη στη μέση και γυναίκα.
Αλλά κι εγώ ο αφανής των Αθηνών πολίτης
ελπίζω πως καμμιά φορά θα γίνω Κυβερνήτης.

Γ. Σουρής

Οι περισσότεροι μάλλον προσπερνούν βιαστικά και με περισσή αδιαφορία τα σημαντικότερα των γεγονότων. Συνηθισμένο φαινόμενο θα πει κάποιος, σημάδι των καιρών θα σχολιάσει σκωπτικά κάποιος άλλος. «Χέσε ψηλά, κι αγνάντευε», σου λέει ο ένας, «δεν βαριέσαι, αδερφέ», σου λέει ο άλλος». Δεν γίνεται, όμως, έτσι δουλειά. Γίνεται; «Των γαρ ηλιθίων απείρων γένεθλα», έλεγε ο Σιμωνίδης ο Κείος, αρχαίος ποιητής και συγγραφέας επιγραμμάτων, δηλαδή «άπειρη η γενιά των ηλιθίων». Δυσοίωνη η εκτίμηση του για την ανθρωπότητα, δεν λέμε, αλλά απ’ ότι αποδείχθηκε δεν λάθεψε και πολύ.

Τέλος πάντων. Ας μπούμε στο ψητό.

Το παράπονό μας έχει να κάνει με το ιδρυτικό συνέδριο του Κινήματος Αλλαγής της Φώφης, του Σταύρου του ανθρώπου με το σακίδιο, της δημαρχάρας Αθηνών και πασών των περιχώρων Καμίνη, του προέδρου της ΔΗΜΑΡ Θεοχαρόπουλου (όποιος δεν τον ξέρει να φάει μια μερίδα σκατά παραπάνω) και λοιπών συγγενών.