Σχετικά με τη «γέννηση» της φιλοσοφίας και όχι μόνο… (ΣΤ΄)

H αποτυχία επίτευξης της δεύτερης παραμέτρου του σχεδίου του Πλάτωνα, (εύρεση διεθνούς κέντρου εξουσίας) έχει ως αποτέλεσμα και τη συγγραφή των «Νόμων», οι οποίοι αποτελούν συμπλήρωμα της «Πολιτείας» και όπου η επιβολή των νόμων πλέον, δεν επαφίεται στην «ευγενική ρητορική του διαλόγου, στο διαρκώς ανοιχτό έργο της συλλογικής διαπαιδαγώγησης. Πρέπει να μεταφραστεί σε συγκεκριμένους νόμους με υποχρεωτικό κύρος. Οι νόμοι αυτοί πρέπει να επιβληθούν, εάν είναι απαραίτητο δια της βίας και, συγκεκριμένα, δια της καταστολής».

Εκεί πλέον, υπάρχει μια «αυστηρή σύνδεση μεταξύ γαιοκτησίας και δικαιώματος υπηκοότητας. Εκδίωξη όσων ασκούν χειρωνακτικά και εμπορικά επαγγέλματα από το κοινωνικό σώμα (εφόσον δεν έχουν γη, θα κρατηθούν σε κατάσταση ημί – δουλείας). Διαπαιδαγώγηση των πολιτών ρυθμιζόμενη λεπτομερώς από το κράτος. Υποχρεωτική δημόσια θρησκεία (η οποία βασίζεται στα άστρα) ως εγγύηση της δημόσιας τάξης. Εξορία και θανατική ποινή για όσους παραβιάζουν τους νόμους και ιδιαίτερα τους θρησκευτικούς ή προτείνουν καινοτομίες επικίνδυνες για το κράτος. Ανώτατο νομοθετικό και εκτελεστικό όργανο θα είναι ένα συμβούλιο δέκα πολιτών, επιλεγμένων μεταξύ των σοφοτέρων».