ΜΑΝΔΡΑ – ΝΕΑ ΠΕΡΑΜΟΣ. Όταν ο άνθρωπος θέλει να αυτοκτονήσει και το κράτος τον βοηθάει

[…] μέσα σε μία ενιαία και αδιάσπαστη συμπαντική ουσία, κάθε κακή δράση μας πάνω στο μέρος, δημιουργεί την ενστικτώδη αντίδραση του συνόλου πάνω σε μας. Με λίγα λόγια, ό,τι κάνουμε το εισπράττουμε πολλαπλάσια από κάθε γωνιά της συμπαντικής ενότητας.

Τέλος, η έννοια της συμπαντικής αδιαίρετης ε­-νότητας δημιουργεί μια νέα περιβαλλοντική συνείδηση εφόσον, η φύση είναι ένα μέρος του όλου και κάθε δράση μας εναντίον της σημαίνει δράση ολόκληρης της δημιουργίας εναντίον μας. Μάνος Δανέζης, Επίκουρος καθηγητής Αστροφυσικής, στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Το χρονικό μιας αυτοκτονίας

Δεν υπάρχει χρόνος στον ελλαδικό χώρο που να μην χαθούν ζωές ανθρώπων και ζώων από φυσικές καταστροφές που οφείλονται σε πλημμύρες. Το κοινό χαρακτηριστικό, εκτός από την απώλεια ζωών και την καταστροφή σπιτιών και υλικών αντικειμένων, είναι η παρέμβαση του ανθρώπου πάνω στο φυσικό περιβάλλον. Ποτάμια και ρέματα υπογειοποιημένα, μπαζωμένα, δάση αποψιλωμένα. Στην θέση των προαναφερομένων, σπίτια, δρόμοι και διάφορες ανθρώπινες κατα­σκευές. Μια απίστευτη ασέβεια του ανθρώπου, απέναντι σε όλα αυτά που υπήρχαν πριν από αυτόν και έχουν την λειτουργία τους. Μια ασέβεια σε όλα αυτά που βρίσκονται εκεί που βρίσκονται για κάποιο λόγο. Απέναντι σε αυτή την πανάρχαια διαδικασία του φυσικού κύκλου του νερού, αλλά και σε αυτή της δημιουργίας των ακτών, που είναι αποτέλεσμα της δυναμικής σχέσης του νερού με την γη, ο άνθρωπος παίζει επάξια τον ρόλο του βιαστή της ίδιας του της μητέρας, της φύσης. Συγχρόνως αυτοκαταστρέφεται, αφού όλα τα παραπάνω οδηγούν σε κίνδυνο την ζωή του.