Κάτω από τον θρησκευτικό Μανδύα (Μέρος Β΄)

Έ­ναν αιώ­να αρ­γό­τε­ρα ο ρι­ζο­σπα­στι­σμός των Θα­βω­ρι­τών θα συ­να­ντη­θεί με τον «Α­να­βα­πτι­σμό» ό­ταν αυ­τός ξε­κό­βει α­πό τον Λου­θη­ρα­νι­σμό και α­να­πτύσ­σε­ται ως κί­νη­μα συ­νο­λι­κής α­να­τρο­πής.

Οι Γερ­μα­νοί η­γε­μό­νες εί­χαν μια μα­κρά πα­ρά­δο­ση α­ντί­θε­σης με τη πα­πο­σύ­νη και το ρό­λο που οι ε­κά­στο­τε Πά­πες της Ρώ­μης διεκ­δι­κού­σαν στις γε­νι­κό­τε­ρες πο­λι­τι­κές, κοι­νω­νι­κές και ό­χι μό­νο, δογ­μα­τι­κές ε­ξε­λί­ξεις.

Το 1515 ο Πά­πας ξε­κί­νη­σε μια νέ­α ε­πι­χεί­ρη­ση πώ­λη­σης συγ­χω­ρο­χαρ­τιών. Τα έ­σο­δα προ­ο­ρί­ζον­ταν να χρη­μα­το­δο­τή­σουν την α­νέ­γερ­ση ε­νός με­γα­λο­πρε­πούς να­ού προς τι­μή του α­γί­ου Πέ­τρου στη Ρώ­μη.

Ο Φρει­δε­ρί­κος ­Β΄ της Σα­ξο­νί­ας α­ντι­τά­χθη­κε. Με δι­κή του προ­τρο­πή και στή­ρι­ξη, το πα­νε­πι­στή­μιο της Βι­τεμ­βέρ­γης δυ­νά­μω­σε την ε­πί­θε­ση κα­τά της πα­πο­σύ­νης, ό­που Κάρ­λστα­ντ και Λού­θη­ρος πρω­το­στα­τούν.