«ΜΕ ΓΗ, ΑΛΛΑ ΧΩΡΙΣ ΚΡΑΤΟΣ! ΑΝΑΡΧΙΑ ΣΤΟ ΓΟΥΩΛΜΑΠΟΥ!» (Μέρος Α΄)

Οδοιπορικό στις κοινότητες των Μαπούτσε

Οι φρουροί στις φυλακές Τεμούκο μάς ψάχνουν από την κορυφή μέχρι τα νύχια, και μας οδηγούν σε ένα δωμάτιο δίπλα στον κύριο διάδρομο. Οι τέσσερις άνδρες έρχονται μέσα λίγο αργότερα και αρχίζουν να μας λένε τις ιστορίες τους. Διαλέγουν τις λέξεις προσεκτικά και κάνουν μεγάλες παύσεις. Εβδομήντα μέρες χωρίς τροφή. «Τα κόκκαλά μας πονάνε, ζαλιζόμαστε, κουραζόμαστε, πρέπει να ξεκουραστούμε πολύ, να ξαπλώσουμε πολύ. Είναι πολύ δύσκολο να είσαι τόσες μέρες χωρίς τροφή. Αλλά θα συνεχίσουμε ως το τέλος. Βάζουμε τα σώματά μας και την υγεία μας στη υπηρεσία του καλού για τον λαό των Μαπούτσε».

Ξεκινούν με αυτά που ήδη ξέρουμε: τους λόγους της απεργίας πείνας, τη χρήση του αντι-τρομοκρατικού νόμου από το Χιλιανό κράτος ενάντια στους μαχητές των Μαπούτσε, και τη μακρά ιστορία του αγώνα τους. Όταν μαθαίνουν ότι δεν είμαστε ακτιβιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αλλά αναρχικοί, χαμογελούν και μας αντιμετωπίζουν πιο θερμά. Στο κάτω-κάτω, οι οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων έχουν δείξει ενδιαφέρον μόνο όταν οι Μαπούτσε καταλήγουν στη φυλακή, αλλά δεν έχουν πάρει ποτέ θέση για την ανεξαρτησία τους. Ένας απ’ αυτούς μας λέει: «Οι αυτόχθονες του Καναδά [First Nations] έχουν δώσει μια βαθύτερη σημασία στην έννοια αναρχία. Είμασταν οι πρώτοι αναρχικοί. Η πολιτική μας είναι αντι-πολιτική».