ΣΑΡΩΝΙΚΟΣ: Ένα ακόμη έγκλημα πριν το επόμενο…

Όταν, στις 10 Σεπτέμβρη, συνέβη το ατύχημα(;) με το δεξαμενόπλοιο Άγια Ζώνη II, δεν ξέρουμε εάν οι επίσημοι αξιωματούχοι του κράτους είχαν κατά νου την ρύπανση στον Σαρωνικό ή το «μαύρισμα», της περίφημης Αθηναϊκής Ριβιέρας. Άλλωστε, τους τελευταίους μήνες, πλήθαιναν τα δημοσιεύματα αλλά και η προώθηση από το επίσημο κράτος, μέσω των δικών του μέσων και διαύλων επικοινωνίας (ΕΟΤ, visitgreece.gr), που αναφέρονταν στο κομμάτι εκείνο της Αττικής, που ενώνει το Φάληρο με τη Βουλιαγμένη, «που όμοιο του δεν υπάρχει πουθενά στο κόσμο», και «παραμένει αναξιοποίητο». Η Αθηναϊκή Ριβιέρα… Δεν υπάρχει δημοσίευμα, προ ατυχήματος, που να αναφέρεται στο θαλάσσιο ανατολικό μέτωπο της Αθήνας που να μην το χαρακτηρίζει με τον ελιτίστικο όρο Ριβιέρα.

Οι τωρινοί διαχειριστές έχουν αναλάβει, απ’ ό,τι ξεκάθαρα φαίνεται, να παραδώσουν ένα ακόμη «φιλέτο» ή πολλά σε σειρά «φιλέτα» σε επίδοξους μεγαλοκατασκευαστές/funds. Ωρίμασε ο καιρός, ώστε ο ευαίσθητος(;) σε πολεοδομικά και περιβαλλοντικά θέματα Σύριζα, να κανονίσει για τη «βρώμικη» δουλειά. Αλλά τα απρόοπτα, πολλές φορές ανατρέπουν τα σχεδιαζόμενα. Όχι πως το σχέδιο δεν θα προχωρήσει, αλλά μια μικρή κηλίδα θα υπάρχει πάντα, αφήνοντας τα ίχνη της στις μνήμες των ανθρώπων… Δεν είναι άλλωστε τυχαίο και συμπτωματικό ότι όλες οι προσπάθειες από πλευράς κράτους είχαν ως στόχο τον καθαρισμό των ακτών της ανατολικής πλευράς του Σαρωνικού και όχι της Σαλαμίνας και των υδάτων του κόλπου της. Όπως διαβάζουμε και στο δελτίο τύπου του Ινστιτούτου Θαλάσσιας Προστασίας «Αρχιπέλαγος»: «Μετά το ναυάγιο του Αγία Ζώνη II, η απορρύπανση του θαλάσσιου χώρου έχει επικεντρωθεί σε αυτό που μας ενοχλεί αισθητικά και όχι στο σύνολο των πετρελαιοειδών, δηλαδή και σε αυτά που έχουν βυθιστεί και κατακάτσει στον πυθμένα, ή αιωρούνται και μετακινούνται με τα θαλάσσια ρεύματα, αποτελώντας βασική πηγή ρύπανσης και εισόδου τοξικών ουσιών στην τροφική αλυσίδα»[…] «δυστυχώς οι εργασίες απορρύπανσης έχουν επικεντρωθεί στις παραλίες της Αττικής και όχι στην ανατολική Σαλαμίνα, την κυρίως πληγείσα περιοχή που δέχθηκε το μεγαλύτερο ρυπαντικό φορτίο». Είναι φανερή, λοιπόν, η επιλογή από την πολιτική εξουσία να ασχοληθεί με το «φαίνεσθαι» των ακτών, αφού αυτό είναι που θέλουν να προστατέψουν, όχι οικολογικά αλλά καθαρά επιχειρηματικά, ώστε να καταφέρουν διαχειριστικά ως επίσημοι ντήλερ της ευρύτερης περιοχής του ανατολικού θαλάσσιου μετώπου του Σαρωνικού, να παραδώσουν το ανατιθέμενο project.