Από την Πέμπτη 5 Οκτωβρίου 2017, η μηνιαία αναρχική εφημερίδα ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ βρίσκεται σε περίπτερα της Αθήνας καθώς και στους χώρους διάθεσης του ημερήσιου και περιοδικού τύπου, στον υπόλοιπο ελλαδικό χώρο.
Ακολουθεί το προλογικό σημείωμα, αυτής της έκδοσης, από τον Κύκλο Σύνταξης:
Ο Αλμπέρ Καμύ στο δοκίμιο του Ο Μύθος του Σίσσυφου παρατηρεί ότι μολονότι το πρώτο πράγμα που κάνει το πνεύμα είναι να διακρίνει το αληθινό από το ψεύτικο, η πρώτη ανακάλυψη της σκέψης είναι η αντίφαση, τα παράδοξα που είναι αδύνατον να απλοποιηθούν: «το πνεύμα που προσπαθεί να καταλάβει την πραγματικότητα δεν μπορεί να αισθάνεται ικανοποιημένο αν δεν την περιορίσει σε λογικά δεδομένα. Εάν ο άνθρωπος ήξερε πως και το σύμπαν μπορεί ν’ αγαπάει και να υποφέρει θα συμφιλιωνόταν μαζί του. Εάν μέσα από τους ευκολομετάβλητους καθρέφτες των φαινομένων η σκέψη ανακάλυπτε αιώνιες σχέσεις, που θα μπορούσαν να συνοψίσουν και να συνοψισθούν σε μια μοναδική αρχή, θα μπορούσαμε να μιλάμε για μια πνευματική ευτυχία, ο μύθος των ευτυχισμένων δεν θα ήταν μια γελοία παραμόρφωση».
Ο Αλμπέρ Καμύ συνδέει το παράλογο με την υπερβολική λογική θυμίζοντας την ιστορία με τον «τρελό», που ψαρεύει σε μια μπανιέρα και ο οποίος ερωτώμενος από έναν ψυχίατρο «αν τσιμπάει τίποτα» του δίνει την αυστηρή απάντηση: «Όχι ανόητε, αφού ψαρεύω μέσα σε μια μπανιέρα».
Και τότε ποια είναι η ελπίδα; Να παραμένουν οι άνθρωποι «άγρυπνοι κοιμώμενοι», ή να πιστέψουν στις θρησκείες που τους υπόσχονται να τους απαλλάξουν από το «βάρος» της ζωής; Για την ελευθερία ο Καμύ δεν μπορεί παρά να έχει «την αντίληψη που έχουν οι φυλακισμένοι ή ο σύγχρονος πολίτης ενός κράτους». Η μόνη ελευθερία που γνωρίζει είναι η πνευματική ελευθερία και η ελευθερία της δράσης, αφού το «παράλογο» αποκλείει κάθε του ελπίδα για αιώνια ελευθερία. Όμως, ο Καμύ θεωρεί ότι αυτή η έλλειψη ελπίδας επαυξάνει την ετοιμότητα του ανθρώπου.
Και πού βρίσκεται η αρχή της απελευθέρωσης;
«Αρχικά, οι μυστικοί», παρατηρεί ο Καμύ, «βρίσκουν μια ελευθερία στο να δοθούν. Με το να βυθίζονται στον θεό τους, να συμμορφώνονται στους κανόνες του, ενδόμυχα, με το δικό τους τρόπο γίνονται ελεύθεροι. Σ’ αυτή την εκούσια σκλαβιά ξαναβρίσκουν την τέλεια ανεξαρτησία». Τί συνιστά, όμως, αυτή η ελευθερία; «Μπορούμε να πούμε πως προπάντων αισθάνονται ελεύθεροι απέναντι στον εαυτό τους και λιγότερο ελεύθεροι από απελευθερωμένοι».
Και η επανάσταση;
«Στην κάθε στιγμή της αντιμετωπίζει τον κόσμο σαν πρόβλημα. Ακόμα ο κίνδυνος προσφέρει στον άνθρωπο την μοναδική ευκαιρία να την αισθανθεί, όπως η μεταφυσική επανάσταση ξεδιπλώνει την συνείδηση σ’ όλο το μήκος της εμπειρίας».
Είναι όμως (η επανάσταση) το αναπόφευκτο αποτέλεσμα μιας ειλικρίνειας; Αναμφίβολα. Μιας ειλικρίνειας που ενίοτε βουβή θέτει τα όρια της «αποκάλυψης». «Τὰ δ’ ἄλλα σιγῶ. Βοῦς ἐπὶ γλώσσῃ μέγας βέβηκεν…». («Τα υπόλοιπα δεν θα τα πω. Ένα μεγάλο βόδι πάτησε τη γλώσσα μου…». Κάπως έτσι κλείνει ο μονόλογος του Φύλακα, που εισάγει τον Αγαμέμνονα του Αισχύλου.
Κάθε άνθρωπος μπορεί να κάνει τα πάντα; Ναι, αλλά μπορεί και να μην κάνει τίποτα.
«Να γιατί είμαι με το μέρος των αγωνιστών. Η εποχή, το έχω πει, ανοίγεται σ’ αυτούς»…
Ας εγκαταλείψουμε, λοιπόν, την έρημο κάθε κατακτημένου εδάφους και ας προχωρήσουμε χωρίς καμία εξάρτηση και νοσταλγία, επειδή «το μεγαλείο έχει αλλάξει χώρο. Βρίσκεται στην καταγγελία και στην χωρίς κέρδος θυσία. Εκεί ακόμα δεν υπάρχει καθόλου η προοπτική της ήττας»…
Οκτώβριος 2017
Anarchy press gr 