Εάν η θεωρία της επιφόρτωσης τίθεται υπό αμφισβήτηση, τότε πώς να βρούμε αποδεικτικά στοιχεία; Όταν θα είναι διαθέσιμη η τεχνολογία, δεν μπορούμε να πειραματιστούμε με διαφορετικές διαδικασίες και να δούμε ποια θα είναι τα αποτελέσματα;
Εδώ ανακύπτουν ορισμένα προβλήματα. Για αρχή, εφόσον η επιφόρτωση απαιτεί ότι ο αρχικός εγκεφαλικός ιστός θα καταστραφεί, ή έστω θα καταστεί ανενεργός, ο αναμενόμενος θάνατος του ασθενούς θα έκανε δυσεύρετους τους εθελοντές, άσε το τί θα μπορούσε να σκεφτεί σχετικά ο νομοθέτης. Αυτή η δυσκολία μπορεί να ξεπεραστεί με αναμονή, όπως προτείνει ο Ραλφ Μερκλ, ώστε να είναι νεκρή η υποψήφια επιφόρτωση, (Μερκλ 1993: 5).
Θεωρώντας πως αυτή η κατάσταση μπορεί να υπάρξει, και ότι είναι δυνατόν να χαρτογραφηθεί γρήγορα και/ή να διατηρηθούν οι νευρώνες από την αλλοίωση (πράγμα που δεν μπορεί να είναι και πολύ δύσκολο με την χρήση νανοτεχνολογίας, με το που σταματάνε τα σημεία ζωής, υποδόριες αποθήκες με αισθητήρες θα μπορούσαν να απελευθερώσουν ορδές αυτο-πολλαπλασιαζόμενων νανομηχανών στο αίμα ώστε να διατηρήσουν και να προφυλάξουν τους νευρώνες), ένα άλλο πρόβλημα προφανώς ανακύπτει. Όταν ένα σώμα είναι ήδη νεκρό η πιο σημαντική ένδειξη είναι ότι εσύ πράγματι κάνεις την μεταφορά. Συνέχεια