Συνελεύσεις, κοινωνία και Δημοκρατία (A΄ Μέρος)

Ο ορισμός

Αρχικά χρειάζεται να γίνει κάποια διερεύνηση σχετικά με την προέλευση και την σημασία που υπάρχει ή που αποδίδεται με τη χρήση του όρου συνέλευση.

Η συνηθέστερη και πλέον γνωστή διατύπωση αυτού του όρου τον συνδέει με την εκ των προτέρων καθορισμένη συγκέντρωση εργαζομένων, μελών συλλόγων, κομμάτων, σωματείων κ.λπ. Δεν συνδέεται με την σύσκεψη, ούτε με κάποια συζήτηση παρ’ ότι και σ’ αυτές τις περιπτώσεις υπάρχει συγκέντρωση ενός αριθμού ατόμων. Εν τούτοις, κάθε συγκέντρωση ενός ορισμένου αριθμού ατόμων μπορεί να συστήσει μία συνέλευση. Συνεπώς ο όρος είναι ευρύς αλλά και συσταλτικός, χωρά δηλαδή συσταλτική ή διασταλτική ερμηνεία και αποκτά χαρακτηριστικά που ορίζονται είτε εκ των προτέρων (π.χ. σωματείο), είτε κατά την πραγματοποίηση μιας συγκέντρωσης.

Στην πολιτική ορολογία η συνέλευση ταυτίζεται σε πολλές περιπτώσεις με την βουλή, το νομοθετικό σώμα που συνέρχεται και αποφασίζει με προσδιορισμένες πλειοψηφικές διαδικασίες και σε τακτά χρονικά διαστήματα.

Η λέξη προέρχεται από το συνελεύσομαι, μέλλοντα του ρήματος συνέρχομαι (που σημαίνει έρχομαι ή πηγαίνω μαζί με άλλους σε ένα και το αυτό μέρος. Η αναφορά της λέξης βρίσκεται στον Ηρόδοτο, τον Ευριπίδη και τον Θουκυδίδη. Παρ’ ότι, λοιπόν, υπάρχει η ρηματική διατύπωση σε κείμενα της αρχαίας ελληνικής γλώσσας, το παράγωγο συνέλευση εμφανίζεται ως διατύπωση κατά τους ελληνιστικούς χρόνους και χρησιμοποιείται τόσο για πρόσωπα όσο και για πράγματα. Στα πράγματα χρησιμοποιείται για να αποδώσει συνδυασμό, ένωση, συναγωγή, τοποθέτηση ομάδας πραγμάτων.

42 ημέρες φυλακή για άρνηση πληρωμής διοδίων

Σε φυλάκιση 42 ημερών καταδικάστηκε ο 47χρονος άνεργος Στράτος Δασκαρόλης για την μη πληρωμή διοδίων πριν από μερικά χρόνια. Την ποινή την επέβαλε το πταισματοδικείο Καλαμάτας. Να σημειωθεί ότι ο 47χρονος αρνήθηκε να πληρώσει τα πρόστιμα (2.400), τα έξοδα της δίκης καθώς και τις ημέρες φυλάκισης του και οδηγήθηκε στην φυλακή.

Είναι σαφές πως η παραπάνω υπόθεση αποτελεί μια συνειδητή ατομική πράξη αντίστασης. Επίσης, πρέπει να γίνει σαφές ότι το κράτος ανά πάσα στιγμή μπορεί να πάρει πίσω ότι φαινομενικά του ανήκει. Έτσι, λοιπόν, πριν από χρόνια, άφησε να εξελιχθεί μια πολιτικάντικη καμπάνια άρνησης πληρωμών και όταν ήρθε η ώρα που αποκομίσθηκαν τα εκλογικά οφέλη για τους αριστερούληδες, αυτό σταμάτησε. Το χαράτσι στην ΔΕΗ πήγε αυτομάτως στην εφορία ως ΕΝΦΙΑ. Στάλθηκαν τα ραβασάκια με τα πρόστιμα για άρνηση πληρωμής διοδίων και άρχισαν οι πρώτες καταδικαστικές αποφάσεις. Οι πλειστηριασμοί σπιτιών γίνονται πλέον ηλεκτρονικά κ.α. Το κράτος σε τέτοιου είδους αντιστάσεις, ξέρει να λειτουργεί αποτελεσματικά και τελικά να τις γυρίζει προς όφελός του, απλοποιώντας τις διαδικασίες.

Η ΚΟΤΤΑ ΈΚΑΝΕ ΤΟ (ΣΥΡΙΖΑΙΙΚΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ) ΑΥΓΟ Ή ΤΟ ΑΥΓΟ ΤΗΝ ΚΟΤΤΑ;;;

«Δεν θα χρειαστούμε τέταρτο πρόγραμμα», δήλωσε ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Γιάννης Δραγασάκης μιλώντας στον ραδιοφωνικό σταθμό Alpha 9.89, ενώ απαντώντας στις δηλώσεις Ντομπρόβσκις ότι τα σκληρά μέτρα ήταν επιλογή της ελληνικής κυβέρνησης είπε: «Γνωρίζουμε πώς συντάσσονται τα μνημόνια και με ποιους όρους προσέρχονται οι δυο πλευρές», αποφάνθηκε ότι πρόκειται για επικοινωνιακή αντίδραση από την πλευρά του αντιπροέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Βάλντις Ντομπρόβσκις.

«Είμαστε στο τέλος μιας πολύ σκληρής δοκιμασίας», πρόσθεσε ο Δραγασάκης και υπενθύμισε την εισήγηση του πρωθυπουργού στο Υπουργικό Συμβούλιο, όπου ο μεγάλος ηγέτης είπε με τον ανάλογο στόμφο μια ακόμα μπουρδάρα περί κρίσιμης περιόδου «για να τελειώσουμε οριστικά από τα προγράμματα και την εποπτεία τον Αύγουστο του 2018».

Μόνο που το τέταρτο μνημόνιο έχει ήδη ψηφιστεί και εφαρμόζεται, ενώ προβλέπει μέτρα ακόμα και μετά το 2019.

Η Διπλωματία των όπλων και τα όπλα της διπλωματίας, όψεις του ίδιου κυριαρχικού νομίσματος

«Η εγκαθίδρυση προτεκτοράτου στην Αρμενία και η διατήρηση σχέσεων καλής γειτονίας με το βασίλειο των Πάρθων συνέδεε την Ρώμη με τα κράτη της κεντρικής Ασίας, και, μέσω αυτών, και με την Κίνα. Οι εμπορικές και οι διπλωματικές σχέσεις της Ρώμης με την Κίνα αρχίζουν από τον Ι αιώνα μ.Χ. Η κυρία αρτηρία που τις ένωνε, ήταν η λεγόμενη Σηρική οδός». Η «Σηρική οδός» άρχιζε από την Συρία, περνούσε από τις πόλεις Έδεσσα, Νίσιβι, Ράγα, Φάργα κι έφτανε ως το μεγάλο Σινικό Τείχος. Μαζί με τα καραβάνια, τη «Σηρική οδό» την ακολουθούσαν οι πρεσβείες από την Ρώμη στην Κίνα κι αντίθετα».  Β. Ποτέμκιν, Η Ιστορία της Διπλωματίας

«Στα Βαλκάνια, οι Ηνωμένες Πολιτείες ουσιαστικά εκπληρώνουν τις ίδιες λειτουργίες με εκείνες που επιτελούσαν η Αυστριακή και η Οθωμανική Αυτοκρατορία στις αρχές του 20ου αιώνα, διατηρούν δηλαδή την ειρήνη ιδρύοντας προτεκτοράτα που παρεμβάλλονται ανάμεσα σε εμπόλεμες εθνότητες».  Henry Kissinger, ΗΠΑ Αυτοκρατορία ή ηγετική δύναμη, Για μια διπλωματία του 21ου αιώνα

Ένας πρόχειρος, αλλά και απλουστευτικός, ορισμός θέτει τη διπλωματία ως «επιστήμη και πρακτική τέχνη διαχείρισης των εξωτερικών σχέσεων ενός κράτους». Ο ίδιος όρος χρησιμοποιείται ακόμη για να δηλώσει το σύνολο των υπηρεσιών του εκάστοτε υπουργείου Εξωτερικών, που ασχολείται με τις υποθέσεις αυτές. Γεγονός παραμένει, ότι είναι δύσκολο κανείς να προσεγγίσει μια στοιχειώδη εικόνα της πραγματικότητα, χωρίς να δεχτεί την συγκρότηση στις μέρες μας ενός «παγκόσμιου διπλωματικού συστήματος» (universal diplomatic system).

Ο Θουκυδίδης διαπίστωνε πως σ’ ένα (διεθνές) σύστημα, που εξ ορισμού στερείται κοινωνικά νομιμοποιημένης ρυθμιστικής εξουσίας, «το δίκαιο λογαριάζεται, όταν υπάρχει ίση δύναμη για την επιβολή του» και πως όταν αυτό δεν ισχύει, «οι δυνατοί κάνουν όσα τους επιτρέπει η δύναμή τους και οι αδύναμοι υποχωρούν και αποδέχονται». Μ’ άλλα λόγια αποδεχόταν ότι οι λεγόμενοι διεθνείς θεσμοί είναι όργανα τάξης και υποταγής για τους ισχυρούς και όχι δικαιοσύνης.

Η φράση «είμαστε εντελώς αντίθετοι σε κάθε απειλή που έχει στόχο να επιλύσει με στρατιωτικά μέτρα το πρόβλημα» είναι ίσως η πιο πολυχρησιμοποιημένη από τους εντεταλμένους διπλωμάτες ή όπως λέγονται μεσολαβητές είτε κρατών είτε διακρατικών οργανισμών.

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΩΡΑ!!! ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΝΟΜΩΣΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ …ΛΑΟΠΡΟΒΛΗΤΟ ΗΓΕΤΗ ΤΣΙΠΡΑ…

«Όποιος σε δυσφημεί, θέλει να συκοφαντήσει εμάς,
το Κόμμα και την εργατική τάξη.
Όσοι είναι τόσο ανόητοι και τυφλοί για να το καταλάβουν
Θα πέσουν θύματα του εχθρού.
Στέκεις στην κορυφή του Κόμματος μας». Ποίημα γραμμένο προς τιμήν του Βάλτερ Ούλμπριχτ (γραμματέα του ανατολικογερμανικού κομμουνιστικού κόμματος έως το 1971)

«Για πρώτη φορά στη Μεταπολίτευση εγκαθιδρύθηκε στην εξουσία το εθνικοπατριωτικό τόξο. Ουσιαστικά ιδρύθηκε σιωπηλά και ανέλαβε την εξουσία ένα νέο υπερ – κόμμα που διαπερνά οριζόντια ολόκληρο το πολιτικό φάσμα και εκδηλώθηκε ως κύριος εκφραστής του σοσιαλισμού, του εθνικισμού, του λαϊκισμού, του αντιδυτικισμού και του ευρωσκεπτικισμού. Η πολιτική του Αλέξη Τσίπρα δεν είναι ποτέ μονοσήμαντη. Σχεδόν όλες οι τοποθετήσεις του μοιάζουν με χρησμούς αφού τα ίδια λόγια επιδέχονται διαφορετικές ερμηνείες. Σταθερή στρατηγική του είναι να αφήνει όλα τα ενδεχόμενα ανοιχτά, να μην δεσμεύεται ποτέ σε μία πολιτική και να κάνει όσο γίνεται περισσότερους πολίτες (όπως επίσης τους βουλευτές, τους συνεργάτες, τους συνομιλητές ή ακόμα και τους αντιπάλους του) να πιστεύουν ότι σχεδόν συμφωνεί με τις απόψεις και τις ιδέες τους». (Παύλος Παπαδόπουλος, πρώην λογογράφος του Τσίπρα, πάλαι ποτέ σύνδεσμός του με την ξεδοντιασμένη πλέον γριά αλεπού του ΔΟΛ τον Σ. Ψυχάρη.)

Οι σκοτεινές δυνάμεις της αντίδρασης, ντόπιες και ξένες, τα τσιράκια τους και οι κάθε λογής λακέδες των εχθρών της πρώτης φορά αριστερής κυβέρνησης, όπως είναι γνωστό και αδιαμφισβήτητο, δεν έχουν πάψει να μηχανεύονται τρόπους για να ρίξουν τον λαοπρόβλητο ηγέτη, που σάρωσε την διαπλοκή και την οδήγησε στην σκουληκότρυπα της ιστορίας, που έβαλε τα δύο πόδια των δοσίλογων και των γερμανοτσολιάδων σ’ ένα παπούτσι, έπιασε από τα κρεμαντζόλια τις ξένες δυνάμεις, υποχρέωσε να γονατίσουν μπροστά του η Μέρκελ, ο Σόιμπλε και το ΔΝΤ, έσκισε τα μνημόνια με το μικρό του δακτυλάκι, όπως άλλωστε …υποσχέθηκε και μετά τους έβαλε να τα φάνε…

Και πόσα ακόμη, που είναι πλέον βαρετό, αλλά ιδίως βλάσφημο να τα αναφέρουμε, λες και υπάρχει, έστω και στο ελάχιστο, τέτοια ανάγκη…

Αλλά οι προκλήσεις μάς αναγκάζουν.

Η πετρελαιοκηλίδα είναι οφθαλμαπάτη…

Μέσα στην ημέρα θα αρχίσει η απάντληση των καυσίμων από το βυθισμένο δεξαμενόπλοιο «Αγία Ζώνη ΙΙ» στον Σαρωνικό, δήλωνε σε συνέντευξή του στον Real FM, ο υπουργός Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής Παναγιώτης Κουρουμπλής, διαβεβαιώνοντας ότι από το δεξαμενόπλοιο, που θα έχει πλήρως στεγανοποιηθεί, δεν υπάρχει κίνδυνος περαιτέρω διαρροής. Λίγες ώρες αργότερα, η πετρελαιοκηλίδα φθάνει στη Γλυφάδα! Ο Κουρουμπλής, όμως, έχει πολλούς άσσους στο μανίκι του…

Απαντώντας σε ερώτηση της Σίας Κοσιώνη, στον Σκάι, για το αν ο κόσμος θα πρέπει το επόμενο διάστημα να μην κάνει μπάνιο ή να μην ψαρεύει στις περιοχές που μολύνθηκαν από την πετρελαιοκηλίδα απάντησε: «Γιατί να μην κάνει μπάνιο ο κόσμος;» προσθέτοντας: «Άμα πάτε τώρα και δείτε στη Σαλαμίνα, δεν υπάρχει πρόβλημα».

Η «συνωμοσία» της βύθισης της «Αγίας Ζώνης» και οι πρώτες υποψίες…

Ο λαοπρόβλητος κομμουνιστής ηγέτης Τσίπρας μέσα στο καλοκαίρι, όπως έγκαιρα έχουμε επισημάνει, επαγρυπνούσε, αλλά και ενεργούσε. Πρόκειται, δηλαδή, για μια ενεργητική επαγρύπνηση, γνωστή για την αποτελεσματικότητά της στην «ένδοξη» ιστορία του κομμουνιστικού κινήματος.

Έτσι εκμεταλλευόμενος την παρουσία του στο συνέδριο του Economist, μια ακόμη φιδοφωλιά των καπιταλιστών, γονυπετής τους παρακαλούσε να κάνουν επενδύσεις «τώρα και όχι στο μέλλον», βεβαιώνοντας ότι «τώρα η Ελλάδα δεν θα βγει στις αγορές προστατευμένα και για επικοινωνιακούς λόγους. Θα βγει με το σπαθί της και με όρους βιώσιμης προοπτικής».

Όχι παίζουμε. Ή μήπως νομίζετε ότι οι κομμουνιστές δεν σκαμπάζουν από «αγορές». Στα δάκτυλα τις «παίζουν»…

Αυτό, όμως, ήταν μόνο η αρχή, καθώς η ενέργειά του παρέμενε αστείρευτη. Άρχισε τις επισκέψεις και τις φωτογραφίσεις σε κάθε πιθανή και απίθανη, μικρή ή μεγαλύτερη επιχείρηση είχε βολικότερη πρόσβαση.

ΓΟΥΩΤΕΡΓΚΕΪΤ ΑΛΑ ΓΚΡΕΚΑ Ή ΕΧΟΥΝ ΓΝΩΣΗ ΟΙ ΦΥΛΑΚΕΣ;;;

Πριν από μία εβδομάδα είδε το φώς της δημοσιότητας το βούλευμα με το οποίο παραπέμπονται να δικασθούν από το Μικτό Ορκωτό Εφετείο Αθηνών με βαρύτατες κατηγορίες κατασκοπείας και παραβίασης μυστικών της Πολιτείας, ο Ελληνοαμερικανός πράκτορας της CIA William Basil, ο οποίος οργάνωσε το σκάνδαλο των υποκλοπών σε βάρος του Καραμανλή και του μισού υπουργικού συμβουλίου του, μεταξύ των οποίων και κορυφαίων στελεχών του υπουργείου Εθνικής Άμυνας και Δημόσιας τάξης.

Επίσης, κατηγορείται και ο πρώην βουλευτής του ΠΑΣΟΚ και στενός συνεργάτης του Γιώργου Παπανδρέου, Μιχάλης Καρχιμάκης, ότι υπέκλεπτε έγγραφα μείζονος εθνικής ασφάλειας, ενώ κατηγορούνται και τα μέλη της ΕΥΠ που τον προμήθευαν «τα ωραία εκείνα χαρτιά» όπως τα αποκαλούσε. Παράλληλα, το βούλευμα θέτει στο αρχείο το σκέλος της δικογραφίας για τους «άγνωστους δράστες» που συνέπραξαν με τον (εξαφανισμένο προ ετών) Ελληνοαμερικανό πράκτορα.

Όπως γίνεται αντιληπτό είναι ένα παραπεμπτικό, για το οποίο χρειάσθηκαν περισσότερα από δέκα χρόνια για να εκδοθεί και, όπως δείχνουν μέχρι στιγμής τα πράγματα, επικρατεί «σιγή ιχθύων». Η σιγή ή οι φωνασκίες συμβαίνουν πάντοτε όταν υπάρχουν διαθέσεις κουκουλώματος. Επί τη ευκαιρία, παραθέτουμε το κείμενο που είχε δημοσιευθεί στην ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, φ. 48, Μάρτιος 2006.

Η. Α.

«Ντην: Έ­τσι έ­χουν τα πράγ­μα­τα. Αυ­τά εί­ναι ό­λα ό­σα γνω­ρί­ζω. Ποια εί­ναι λοι­πόν τα α­δύ­να­τα ση­μεί­α; Πρώ­τα απ’ ό­λα, υ­πάρ­χει το πρό­βλη­μα του διαρ­κούς εκ­βια­σμού, που δεν υ­πάρ­χει μό­νο τώ­ρα, αλ­λά θα συ­νε­χι­στεί και ό­ταν αυ­τοί οι άν­θρω­ποι θα πά­νε στη φυ­λα­κή και θα ε­πι­δει­νώ­σει την κα­τά­στα­ση που έ­χει δη­μιουρ­γη­θεί με την κα­τη­γο­ρί­α για την πα­ρε­μπό­δι­ση του έρ­γου της δι­καιο­σύ­νης. Θα κο­στί­σει πολ­λά χρή­μα­τα. Εί­ναι ε­πι­κίν­δυ­νο. Οι άν­θρω­ποι μας δεν μπο­ρούν να κά­νουν με ε­παγ­γελ­μα­τι­κό τρό­πο αυ­τή τη δου­λειά. Μό­νο οι άν­θρω­ποι της μα­φί­ας μπο­ρούν να κά­νουν τέ­τοιου εί­δους πράγ­μα­τα: να ξε­πλύ­νουν χρή­μα, να βρουν κα­θα­ρό χρή­μα και να κά­νουν πα­ρό­μοια πράγ­μα­τα. Δεν ξέ­ρου­με α­πό αυ­τά τα πράγ­μα­τα, ε­πει­δή δεν εί­μα­στε ε­γκλη­μα­τί­ες και δεν εί­μα­στε συ­νη­θι­σμέ­νοι σε αυ­τού του εί­δους τις δου­λειές.
Πρό­ε­δρος Νί­ξον: Έ­χεις δί­κιο.
Ντην: Εί­ναι δύ­σκο­λο να κά­νεις τέ­τοια πράγ­μα­τα.
Πρό­ε­δρος Νί­ξον: Ί­σως χρειά­ζε­ται μια συμ­μο­ρί­α για να κά­νει.
Ντην: Έ­τσι εί­ναι. Το πραγ­μα­τι­κό πρό­βλη­μα εί­ναι αν μπο­ρού­με να το κά­νου­με. Και υ­πάρ­χει α­κό­μα το πρό­βλη­μα του πως θα μα­ζέ­ψου­με τα χρή­μα­τα. Ο Μί­τσελ προ­σπα­θεί να μα­ζέ­ψει χρή­μα­τα. Εί­ναι α­πό αυ­τούς που θα χά­σουν πολ­λά. Εί­ναι ό­μως α­διά­ψευ­στο γε­γο­νός ό­τι ο Λευ­κός Οί­κος, μέ­σω του Έρ­λιχ­μαν, του Χάλ­ντε­μαν και ε­μέ­να, εί­ναι α­να­με­μειγ­μέ­νος σε με­ρι­κές α­πό τις πρώ­τες α­πο­φά­σεις για τα χρή­μα­τα.

Ο ΚΥΡΙΑΚΟΣ, Ο (Μ)ΠΑΟΚ ΚΑΙ ΤΑ ΡΟΜΠΟΤ…

Μεγάλη εντύπωση έκανε ο λόγος του Κυριάκου Μητσοτάκη στην ΔΕΘ σε τέτοιο βαθμό που ορισμένοι δημοσιογράφοι μίλησαν για την ανάγκη να αποκρυπτογραφηθεί η ομιλία του.

«Ο Κυριάκος Μητσοτάκης στη Θεσσαλονίκη δεν προσπάθησε απλώς να «κάνει στην άκρη» τον Αλέξη Τσίπρα ούτε να αναδειχθεί ως ο καταλληλότερος επόμενος πρωθυπουργός. Η φιλοδοξία του είναι μεγαλύτερη και αποκαλυπτόταν από τις λεπτές αποχρώσεις όσων είπε. Θέλει να κυριαρχήσει στο πολιτικό σκηνικό, τόσο ο ίδιος όσο και η πολιτική του πρόταση. Επιθυμεί να αλλάξει όχι απλώς η βάση πάνω στην οποία γίνεται ο δημόσιος διάλογος αλλά η νοοτροπία της μιζέριας και της υστέρησης με την προσδοκία της διεκδίκησης και της επιτυχίας. Αυτό που οραματίζεται δεν είναι η πολιτική αλλαγή στο σύστημα διακυβέρνησης αλλά η αλλαγή της ίδιας της Ελλάδας», σημειώνει σε σχετικό της άρθρο στο Βήμα η δημοσιογράφος Δήμητρα Κρουστάλλη. (18-9, Κ. Μητσοτάκης, Άνοιγμα στην κοινωνία για την αλλαγή της Ελλάδας, Η αποκρυπτογράφηση της ομιλίας του στην ΔΕΘ).

Ο ΤΡΑΜΠ, Ο «ΤΡΕΛΟΣ» ΠΥΡΑΥΛΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΙΜ ΓΙΟΝΓΚ ΟΥΝ ΚΑΙ ΤΑ 70 ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ CIA…

Εάν απειληθούν οι ΗΠΑ ή σύμμαχοί τους, η Β. Κορέα θα καταστραφεί εντελώς, απείλησε ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ, από το βήμα των Ηνωμένων Εθνών, στην ετήσια γενική συνέλευση του Οργανισμού αποκαλώντας τον Κιμ Γιονγκ Ουν «πυραυλάνθρωπο» («rocket man). 

Έκανε ακόμη λόγο για κράτη – παρίες τα οποία αποτελούν απειλή για τον πλανήτη.

«Θα βάζω πάντα πρώτη την Αμερική, όπως κι εσείς κάνετε το ίδιο με τις χώρες σας», είπε ο κ. Τραμπ, απευθυνόμενος στους ηγέτες των κρατών οι οποίοι παρακολούθησαν την ομιλία του στη Νέα Υόρκη.

«Στην Αμερική, δεν προσπαθούμε να επιβάλουμε τον τρόπο ζωής μας σε κανέναν, αντιθέτως θέλουμε εκείνος να λάμπει σαν παράδειγμα το οποίο οι υπόλοιποι θα θέλουν να παρακολουθούν», είπε ο επικεφαλής του αμερικανικού κράτους.

ΤΑΥΡΟΜΑΧΙΕΣ: ΘΕΑΜΑ, ΒΙΑ, ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ

«Τραγικό θάνατο βρήκε ο Πορτογάλος ταυρομάχος Φερνάντο Κιντέλα στην, όταν δέχθηκε επίθεση από ταύρο 500 κιλών. Το «τελειωτικό» χτύπημα του πελώριου ταύρου στον άτυχο ταυρομάχο καταγράφτηκε σε βίντεο, με το ζώο να αντιδρά και να ορμά πάνω του παρασύροντας τον για αρκετά μέτρα ενώ ο 26χρονος προσπαθούσε να μείνει ζωντανός έχοντας γαντζωθεί πάνω του. Στην αρένα μάλιστα υπήρχαν κι άλλοι ταυρομάχοι οι οποίοι προσπάθησαν να σταματήσουν το ζώο, αλλά δεν τα κατάφεραν καθώς παρασύρθηκαν και οι ίδιοι.» (Τρίτη, 19 Σεπτεμβρίου 2017)

Ο ταύρος… εξεγείρεται

[…] ταύρος ξέφυγε από την αρένα και τραυμάτισε θεατές. Τα ΜΜΕ έκαναν λόγο για ατυχές και θλιβερό περιστατικό. Κανένας δεν αναφέρθηκε στο βασανιστήριο το οποίο υφίστανται τα άτυχα ζώα, προκειμένου να «διασκεδάσουν» οι θεατές των ταυρομαχιών ή των τσίρκων.

Το βασανιστήριο του ταύρου

Προκειμένου να αποφευχθούν οι τραυματισμοί των ταυρομάχων, οι βασανιστές-δεσμοφύλακες του ζώου, φροντίζουν να τον καταστήσουν ανίκανο για μάχη. Χορηγούν στον ταύρο χημικές ουσίες, ενώ στη συνέχεια τον μαχαιρώνουν ώστε να χάσει πολύ αίμα. Επίσης, όσον αφορά το κόκκινο πανί… αφ’ ενός δεν είναι καν σε θέση να το δει και αφ’ ετέρου έχει μείνει δύο μέρες πριν τη μάχη στο απόλυτο σκοτάδι, ενώ του έχει τοποθετηθεί στα μάτια βαζελίνη. Όμως ο βασανισμός του ζώου δεν σταματά εδώ. Το σπρώχνουν φοβισμένο στην αρένα, όπου ζαλίζεται από το φως και την οχλοβοή. Αφού υποστεί την ανελέητη εκμετάλλευση του επιθετικού του ενστίκτου, επιδίδεται σε έναν άνισο αγώνα με το σαδιστή ταυρομάχο ο οποίος, ως ήρωας, μετά τη «θριαμβευτική» νίκη, πετσοκόβει σιγά – σιγά τον ταύρο, ενώ ύστερα τον σέρνουν βαριά τραυματισμένο, αλλά ακόμη ζωντανό, μπροστά στα μάτια του αδηφάγου κοινού.

Βιομηχανία τροφίμων και Διαβήτης

«Οι πιέσεις από τις κυβερνήσεις για πολιτικές καταπολέμησης των ασθενειών που σχετίζονται με τη διατροφή, η άνοδος του βιοτικού επιπέδου σε μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού, καθώς και η αύξηση του ποσοστού των ατόμων ηλικίας άνω των 65 ετών δημιουργούν ανάγκες για διαφοροποιημένα τρόφιμα. Η βιομηχανία δείχνει όχι μόνο απλώς να προσαρμόζεται εύκολα στα νέα δεδομένα, αλλά συχνά να καλλιεργεί η ίδια τις καινούργιες διατροφικές συνήθειες».(Καθημερινή, 23.04.17, Δ. Μανιφάβα)

Σε αυτές τις λίγες γραμμές αποτυπώνεται ένα μεγάλο μέρος της πιο σύνθετης, βέβαια, πραγματικότητας, όπως αυτή διαμορφώνεται από την κυριαρχία. Η μεγάλη αύξηση του πληθυσμού, η βιομηχανοποίηση χωρών, που μέχρι πρότινος ήταν κυρίως αγροτικές και το οικονομικό μοντέλο του καπιταλισμού που προελαύνει παγκοσμίως, δημιουργούν ορισμένα ζητήματα, όπως στο διατροφικό τομέα, που χρήζουν λύσεις για το σύστημα. Και αυτό διότι μπορούν να βρουν τους τρόπους να καλλιεργούν και να παράγουν «διαφοροποιημένα» τρόφιμα, αλλά θα πρέπει να συνυπολογίσουν το κόστος μεταφοράς και εφοδιαστικής αλυσίδας, συναρτήσει των συνεχών μισθολογικών πιέσεων που δέχονται όλο και περισσότερα κομμάτια του πληθυσμού. Και σε αυτόν τον τομέα νομίζουμε ότι τα πράγματα έχουν αρχίσει να ξεκαθαρίζουν διεθνώς.

Ο Τσελεμεντές του αναρχικού

Το κείμενο που ακολουθεί είναι η δήλωση που είχε κάνει ο συγγραφέας William Powell για το βιβλίο του ο «Τσελεμεντές του Αναρχικού». Πρόκειται για ένα βιβλίο που μεταφράστηκε και εκδόθηκε στα ελληνικά το 1982. Αυτό το κατασκεύασμα, που δεν έχει ούτε ίχνος αναρχικής απελευθερωτικής προοπτικής, καταχωρήθηκε σαν αναρχικό. Υπήρξαν, βέβαια, αρκετές αντιδράσεις από την εποχή της έκδοσής του. Παρ’ όλα αυτά, ακόμα και η αρνητική διαφήμιση έκανε καλά την προπαγανδιστική δουλειά της.

Ανεξάρτητα από τους λόγους (δεν αποδέχεται «ότι η βία είναι ένα θεμιτό μέσο για την πολιτική αλλαγή») για τους οποίους ο  William Powell έχει αποκηρύξει το βιβλίο που είχε γράψει, το κατασκεύασμα αυτό, που προπαγανδίζει τις ναρκωτικές ουσίες και τη χρήση τους ενώ, συνάμα, περιέχει μια σύνοψη εγχειριδίων για τις ειδικές δυνάμεις (τα ειδικά σώματα δολοφόνων που κατασκευάζει κάθε κράτος) δεν έχει κάποια σχέση με την αναρχία.

Μια πολεμική ιαχή

Γράφω σήμερα εν μέσω πρωτοφανών καιρών. Ενώ μιλάμε, τα δεσμά που μας καταπίεζαν στα τελευταία 10.000-12.000 χρόνια κλυδωνίζονται και πάνε να σπάσουν. Η υπάρχουσα τάξη πραγμάτων καταρρέει. Για τόσο πολύ καιρό μάς αποστέρησαν την αξιοπρέπειά μας, μας στέρησαν την ανθρωπιά μας, έκλεψαν τις γνώσεις μας για το πώς ακόμη και να είμαστε άνθρωποι. Το φράγμα κάνει ρωγμές, οι τοίχοι της φυλακής έχουν αρχίσει να τρέμουν. Εμείς, ως άνθρωποι, έχουμε γίνει ένα εξημερωμένο είδος, αλλά ακόμη και το πιο υπάκουο κατοικίδιο σκυλί θα αντιδράσει, όταν το ξυλοφορτώσουν και το τιμωρήσουν για αρκετό καιρό.

Σε όλη τη Γη, βλέπουμε παραδείγματα ανθρώπων και φύσης να επαναστατούν. Μεταξύ της αύξησης των «φυσικών καταστροφών» (πολλές, αν όχι οι περισσότερες εκ των οποίων είναι αποτέλεσμα της Μητέρας Γης μας, που αναζητά να αποκατασταθεί η ισορροπία, σαν αντίβαρο στις καταστροφικές δραστηριότητες) και των πολιτικών εξεγέρσεων, πληθαίνουν οι αποδείξεις ότι η υπάρχουσα τάξη πραγμάτων, ο Λεβιάθαν πολιτισμός ζει την επιθανάτια αγωνία. Υπάρχει ένα διάχυτο σκότος που μας έχει όλους κυριεύσει αυτές τις ημέρες. Πολλοί από εμάς αντιδρούν με διαφορετικό τρόπο, κάποιοι σαν οικόσιτο είδος. Οι διαδηλώσεις, οι δολιοφθορές, οι κυβερνοεπιθέσεις, οι καταλήψεις, όλα αυτά είναι αποτελέσματα ενός λαού που έχει βαρεθεί, ενός λαού που δεν αναζητά τίποτα περισσότερο από το να είναι σε θέση να ζήσει σαν άνθρωπος.

Πολιτισμός, ιδεολογία και πρακτική της κυριαρχίας. Το παράδειγμα του Ράπα Νουί.

Είναι διάχυτη η εντύπωση ότι ο τρόπος ζωής μας και οι θεσμοί που καθορίζουν την καθημερινότητα μας προέρχονται μέσα από μια δεδομένη και νομοτελειακή πορεία και εξέλιξη της ανθρωπότητας. Ότι οι συνθήκες που βιώνουμε είναι το αποτέλεσμα μιας γραμμικής, σταδιακής και χρόνιας προσπάθειας των ανθρώπων για ευημερία και επιβίωση. Συνήθως αγνοείται ο καθοριστικός ρόλος που είχε η κυριαρχία ανά τους αιώνες για να φτάσουμε στην σημερινή πραγματικότητα. Στην προσπάθεια να ερμηνευτούν διάφορες καταστάσεις και προβλήματα της εποχής μας, συνηθίζεται να γίνεται μια ανασκόπηση του παρελθόντος στο βάθος των δύο τελευταίων αιώνων, αγνοώντας ηθελημένα ή μη το απώτερο παρελθόν και τα γεγονότα που δόμησαν το σήμερα.

Είναι σημαντικό στην προσπάθεια μας να απαλλαγούμε από την αθλιότητα του εξουσιασμού να ανατρέξουμε σε διάφορα γεγονότα τα οποία μπορούν σε κάποιες περιπτώσεις να μας δώσουν απαντήσεις σε διάφορους προβληματισμούς μας ή να μας προειδοποιήσουν για ενδεχόμενα προβλήματα που ίσως να προκύψουν. Καλό θα ήταν για την ενδυνάμωση του αγώνα ενάντια στη κυριαρχία να ψάχναμε και να αναγνωρίζαμε τις επιδιώξεις μας σε παραδείγματα του παρελθόντος κατά τα οποία οι άνθρωποι έζησαν χωρίς δομημένη εξουσία.

ΜΗ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΕΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ (ΜΚΟ)

Όταν η αλ­λη­λεγ­γύ­η, η διά­θε­ση προ­σφο­ράς στον συ­νάν­θρω­πο, η α­νά­γκη για α­γώ­να ε­νά­ντια σε κά­θε μορ­φή κα­τα­πί­ε­σης ε­ξα­κο­λου­θεί να υ­πάρ­χει. Ό­ταν με διά­φο­ρες α­φορ­μές, το ξέ­σπα­σμα της κοι­νω­νι­κής ορ­γής και α­γα­νά­κτη­σης με­τα­φρά­ζε­ται σε α­διαλ­λα­ξί­α και σύ­γκρου­ση με τα α­φε­ντι­κά. Ό­ταν η αμ­φι­σβή­τη­ση ό­χι μό­νο των πο­λι­τι­κών και της πο­λι­τι­κής, αλ­λά και ε­νός σω­ρού θε­σμών, μη­χα­νι­σμών και λει­τουρ­γιών του κρά­τους, α­πο­τε­λεί μια κα­θη­με­ρι­νό­τη­τα. Τό­τε πα­ρου­σιά­ζε­ται η α­νά­γκη των ε­ξου­σια­στών να α­ντι­με­τω­πί­σουν αυ­τή την κα­τά­στα­ση. Η α­νά­γκη δη­μιουρ­γί­ας των α­λυ­σί­δων ε­κεί­νων, που ό­χι μό­νο θα ε­πι­χει­ρή­σουν να α­πορ­ρο­φή­σουν αυ­τήν την αν­θρώ­πι­νη ε­ξε­γερ­τι­κό­τη­τα, αλ­λά θα την κα­τευ­θύ­νουν σε μο­νο­πά­τια συν­διαλ­λα­γής, εν­δυ­νά­μω­σης του κρα­τι­κού θη­ρί­ου, ε­γκλω­βι­σμού σε λο­γι­κές κα­λυ­τέ­ρευ­σης της υ­πάρ­χου­σας κα­τά­στα­σης.

«…Αν οι ε­κλο­γές μπο­ρού­σαν να αλ­λά­ξουν τα πράγ­μα­τα, θα ή­ταν πα­ρά­νο­μες…», α­να­φέ­ρει έ­να πα­λιό μα πά­ντα ε­πί­και­ρο σύν­θη­μα. Η λύσ­σα τους να ε­γκλω­βί­σουν τους αν­θρώ­πους στην κο­ρο­ϊ­δί­α της συμ­με­το­χής στις ό­ποιες πο­λι­τι­κές δια­δι­κα­σί­ες ξε­κι­νά α­πό το «…ε­σύ α­πο­φα­σί­ζεις» του Big Brother και κα­τα­λή­γει σε ο,τι­δή­πο­τε μπο­ρεί να προ­ω­θή­σει την λο­γι­κή της «διεύ­ρυν­σης της πο­λυ­φω­νί­ας» και την «ε­μπέ­δω­ση της δη­μο­κρα­τι­κής δια­δι­κα­σί­ας», πά­νω στους αν­θρώ­πους. Προ­ω­θούν, στη­ρί­ζουν και προ­βάλ­λουν μη­χα­νι­σμούς, θε­σμούς, έν­νοιες και λο­γι­κές, οι ο­ποί­ες δί­νουν τη δυ­να­τό­τη­τα στον ο­ποιο­δή­πο­τε πο­λί­τη, να… συμ­με­τέ­χει στις… α­πο­φά­σεις.

Πώς οι μυστικοί πράκτορες διεισδύουν στο διαδίκτυο για να πλαστογραφήσουν, εξαπατήσουν και να καταστρέψουν υπολήψεις

Μια από τις πολλές και επείγουσες ιστορίες, από το αρχείο Σνόουντεν, που απομένει να αναφερθεί, είναι το πώς οι δυτικές μυστικές υπηρεσίες επιχειρούν να πλαστογραφήσουν και να ελέγξουν τις συνομιλίες στο διαδίκτυο, με ακραίες τακτικές εξαπάτησης και δυσφήμησης. Είναι καιρός να πούμε ένα μεγάλο κομμάτι αυτής της ιστορίας, μαζί με τα σχετικά ντοκουμέντα.

Ο συγγραφέας του κειμένου έχει συνεργασθεί με το NBC News για τη δημοσίευση μιας σειράς άρθρων σχετικά με τα «βρώμικα κόλπα» που χρησιμοποιούνται από την JTRIG (Joint Threat Research Intelligence Group – Μικτή Oμάδα Πληροφοριών για την Έρευνα των Απειλών) που ήταν μία μυστική μονάδα της GCHQ (Government Communications Headquarters=Αρχηγείο Κυβερνητικών Επικοινωνιών). Τα άρθρα βασίστηκαν σε 4 απόρρητα ντοκουμέντα[1]της GCHQ που παρουσιάστηκαν στην NSA (National Security Agency- Υπηρεσία Εθνικής Ασφαλείας) και στους άλλους 3 συνεταίρους της αγγλόφωνης συμμαχίας των «Πέντε Ματιών». Το κείμενο που ακολουθεί είναι ένα ακόμη ντοκουμέντο της JTRIG, που τιτλοφορείται: «Η Τέχνη της Εξαπάτησης: Εκπαίδευση για Μυστικές Online Αποστολές».

Ο φασισμός πέθανε… Ζήτω η φασιστικοποίηση!

Σε μια κοινωνία όπου, δυστυχώς, οι αυτόματες και αντανακλαστικές αντιδράσεις φθίνουν και πολλές αντιλήψεις και συμπεριφορές ουσιαστικά διαμορφώνονται καθ’ υπόδειξη των τηλεοπτικών ρεπορτάζ, φανερώνεται όλο και περισσότερο ότι η ενεργητικότητα και η αδράνεια, είναι καταστάσεις που ορίζονται και ελέγχονται σε μεγάλο βαθμό από τις ορέξεις των χειραγωγών. Και στο έργο αυτό της χειραγώγησης εμφανίζεται και αποσύρεται η ατζέντα που έχει οριστεί και έχει πολυποίκιλη θεματολογία.

Έτσι, μόνον τα τελευταία χρόνια, παρακολουθήσαμε το «κίνημα των αγανακτισμένων», το «κίνημα δεν πληρώνω», το «κίνημα της πατάτας» που όλα έτυχαν(;) μεγάλης προβολής, που τα προώθησε και εν συνεχεία με το σβήσιμο των προβολέων τα μετέτρεψε σε κινήματα υπό εξαφάνιση. Αντίστοιχα, 3-4 ημέρες μετά τον φόνο του Π. Φύσσα, πρόλαβαν οι δημοσκόποι να εντοπίσουν μεγάλη πτώση στα ποσοστά της ΧΑ, που παρουσιάστηκαν μαζί με «αποκαλύψεις» πρώην και μετανοημένων(;) χρυσαυγιτών. Για εμάς, το μεγαλύτερο πρόβλημα δεν είναι η εμφάνιση ή η εξαφάνιση μιας φασιστικής οργάνωσης, αλλά η φασιστικοποίηση με ό,τι αυτό τη συνοδεύει, ρατσισμό-διακρίσεις-βία, της κοινωνίας ευρύτερα.

Η μικρή ιστορία μιας πετυχημένης απόδρασης

«Είναι γλυκό το πιοτό της ελευθερίας, ποιος είναι αυτός που δεν λαχτάρησε να πιει;». Το παραπάνω (παραλλαγμένο για τις ανάγκες του άρθρου) γνωστό λαϊκό άσμα, ταιριάζει απόλυτα στην παρακάτω είδηση που συνέβη χθες το μεσημέρι στα δικαστήρια της πόλης της Καλαμάτας:

Χθες το μεσημέρι, λοιπόν, τσιγγάνος, που εις βάρος του εκκρεμούσε ένταλμα σύλληψης για κλοπές σε σπίτια, εμφανίσθηκε αυτοβούλως με τον δικηγόρο του στην ανακρίτρια. Ο τσιγγάνος ζήτησε να απολογηθεί επί τόπου, όπως και έγινε. Μετά την απολογία του ο εισαγγελέας και η ανακρίτρια αποφάσισαν την προφυλάκισή του. Αυτό εξόργισε τον τσιγγάνο που άρχισε να βρίζει τις αρχές και τον δικηγόρο του καθώς θεώρησε ότι τον πρόδωσε και τον εξαπάτησε πείθοντας τον ότι δεν θα πάει φυλακή.

Συγγραφείς – Κατάσκοποι

Πολλά παιδιά έχουν σαν παιχνίδι να κατασκοπεύουν τους άλλους γύρω τους, στα πλαίσια του παιχνιδιού. Τρυπώνουν, εξερευνούν, ανακαλύπτουν χωρίς να δίνουν λογαριασμό στους μεγαλύτερους για αυτά που μαθαίνουν. Ο ενθουσιασμός συνήθως κόβεται όταν οι μεγάλοι το αντιληφθούν…

Οι συγγραφείς είναι από τη φύση τους παρατηρητές του κόσμου γύρω τους, άλλοτε δραστήριοι και οι ίδιοι σαν τους πρωταγωνιστές τους, άλλοτε νωχελικοί και αυτοκαταστροφικοί, κλεισμένοι στον εαυτό τους να βλέπουν με τη φαντασία τους.

Φυσικά, ως εξαιρετικοί χειριστές της γλώσσας ξέρουν πως να εκφράσουν με τρόπο ό,τι χρειάζεται να ειπωθεί, ξέρουν πως να κινηθούν σε όλους τους κοινωνικούς κύκλους, ξέρουν πως να γοητεύσουν, ξέρουν πως να μην είναι αυθόρμητοι όταν δεν πρέπει, ξέρουν πως η κάθε μέρα μπορεί να εξελιχθεί με έναν απρόσμενο τρόπο.

Η σύγκλιση μεταξύ της γλώσσας της αφήγησης και της γλώσσας της κατασκοπείας δεν είναι τυχαία. Η φαντασία, για να σχεδιάσεις και να υλοποιήσεις ένα μυθιστόρημα ή μια επιχείρηση με πολλά ενδεχόμενα σενάρια, είναι το κύριο συστατικό.