Κάποιες σκέψεις για τα συσσίτια…

Αυτό που οι εξουσιαστές ονομάζουν «οικονομική κρίση» –και το οποίο δίνει αφορμή για την εξαθλίωση μεγάλων τμημάτων του πληθυσμού– γίνεται μια πραγματικότητα με βάση τους οικονομικούς όρους που αυτοί έχουν θέσει σε κίνηση εδώ και εκατονταετίες και τους οποίους έχουν επιβάλει. Η «κρίση», όμως, είναι μια απάτη σύμφωνα με κοινωνικούς και πραγματικούς όρους και μια αφορμή για την ενίσχυση της κρατικής επιβολής στα κομμάτια του πληθυσμού που ωθούνται στην εξαθλίωση.

Αν ανατρέξουμε στο παρελθόν, θα διαπιστώσουμε ότι οι επισιτιστικές κρίσεις ήταν πάντα απόρροια είτε καθαρά οικονομικών συνθηκών που επιδεινώνονται σε βάρος των εξουσιαζόμενων, είτε πολεμικών επιχειρήσεων. Ένα παράδειγμα είναι η μεγάλη ύφεση στον ελλαδικό χώρο τη δεκαετία του 1930, αποτέλεσμα της μείωσης των εξαγωγών των κυριότερων αγροτικών αγαθών που παρήγαγε τότε, τη σταφίδα και τον καπνό, λόγω του οικονομικού κραχ του 1929.