Με αφορμή την συμπλήρωση 95 χρόνων από την Μικρασιατική καταστροφή παρουσιάζουμε ένα κείμενο το οποίο δημοσιεύθηκε στην αναρχική εφημερίδα ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ.
Στην πορεία που χαράζει η κυριαρχία, συνδέοντας τα διάφορα μέρη που την απαρτίζουν, ανάλογα με το στόχο (που μπορεί να είναι κοντινός ή μακρινός, να τείνει στην «ολοκλήρωσή» της ή να αποσκοπεί σε μια επί μέρους διευθέτηση των διαφορών που προκύπτουν), η σταθερότητα είναι σχετική ή μάλλον, θα λέγαμε, περιστασιακή. Αυτό το οποίο τη μία χρονική περίοδο δείχνει να είναι σταθεροποιημένο, παγιωμένο και σίγουρο έρχεται ο καιρός όπου θα παρασυρθεί από ένα αεράκι ή θα σαρωθεί από μία θύελλα «αλλαγής».
Πάντοτε, όμως, στο διαρκές κύμα των «αλλαγών», που προκαλούν στον πλανήτη ανά τους αιώνες οι εξουσίες, υπάρχει μία σταθερά: οι σκλάβοι. Αυτοί είναι που χρησιμοποιούνται ως ύλη για την κατασκευή των κρατών-πόλεων, των αυτοκρατοριών, των εθνικών κρατών (μετά την διάλυση των αυτοκρατοριών), των ομοσπονδιών και των συνομοσπονδιών κρατών και μετά για την διάλυση των εθνικών κρατών που τα απομεινάρια τους θα στηρίζουν τους βασικούς πυλώνες της παγκοσμιοποιημένης κυριαρχίας.
Ας περάσουμε, όμως, στο θέμα αυτού του κειμένου, που αφορά την συμπλήρωση 95 χρόνων από τη μικρασιατική καταστροφή.
Θα αναρωτηθεί κάποιος, τι σχέση έχουν τα όσα αναφέρθηκαν προηγουμένως με αυτό το τεράστιο έγκλημα των κυρίαρχων πάνω στους πληθυσμούς τόσο του ελλαδικού χώρου όσο και της μικρασίας. Συνέχεια
Anarchy press gr 